Παλαβές οικολογικές συνιστώσες (μηδενικής συνισταμένης) (ενημέρωση 05 03 14)

Διάβασα πριν λίγο δημοσίευμα στην εφημερίδα Βέροια στο οποίο ο συντάκτης του έβαλε τις φωνές γιατί υπάρχει λέει μια ανεμογεννήτρια στο ύψωμα πάνω από το μοναστήρι της Παναγίας Σουμελά στην Καστανιά Ημαθίας. Το άρθρο δεν είχε σαφή στόχευση. Διατύπωση παραπόνου ήταν. Παραπόνων που τον τελευταίο καιρό παίρνουν μια μηδενιστική διάσταση. Υπάρχει δίκαιο σ’ αυτήν την τάση; Ας δούμε μερικές τρανταχτές περιπτώσεις.

Το εργοστάσιο επεξεργασίας σκουπιδιών

Η πρώτη οργανωμένη αντίδραση πάνω σε εγκατάσταση βιομηχανικής μονάδας  στην περιοχή ήταν το εργοστάσιο επεξεργασίας σκουπιδιών που θα κατασκεύαζε το συγκρότημα Μπόμπολα στην όχθη του Αλιάκμονα στα στενά Πιερίων και Βερμίου. Η επένδυση ήταν λάθος και άδικη. Όχι βέβαια γιατί κατέστρεφε το περιβάλλον, μόλυνε τα νερά και δημιουργούσε οπτική ρύπανση σε σχέση με τον Αρχαιολογικό χώρο της Βεργίνας. Αυτά ήταν μασλάτια τα οποία υποστηρίχθηκαν από ανθρώπους που φοβόντουσαν να πουν την πιο απλή αλήθεια. Ότι το μέσο Βεροιώτικο (Ημαθιώτικο) νοικοκυριό θα επιβαρυνόταν κατά 250 € τουλάχιστο ετήσια και ότι αυτά τα λεφτά θα περνούσαν όλα στα ταμεία του ολιγάρχη. Τα σκουπίδια τελικά πηγαίνουν στην Κοζάνη με τα μισά λεφτά, η επιχείρηση κατάλαβε πως θα ήταν μάταιο να προσπαθήσει να πείσει 150 χιλιάδες ανθρώπους ότι πρέπει να πιαστούν κορόιδα και τα παράτησε. 

Το λατομείο αδρανών

Η δεύτερη άρνηση έχει να κάνει με την ΟΜΝΙΑ. Mια εταιρεία που εξορύσσει σε διεθνές εύρος ασβεστόλιθο τον αλέθει και τον πουλάει σε φαρμακευτικές εταιρείες. Το κοίτασμα είχε εντοπισθεί κοντά στο Ξερολίβαδο και στην ανακοίνωση της πρόθεσης της εξορυκτικής οι κάτοικοι του Ξερολιβάδου εξανέστησαν, εμφανίσθηκαν με πανώ στο δημοτικό συμβούλιο. Σημειώνεται πάντως πως το Δημοτικό Συμβούλιο δεν αποφάσιζε αλλά γνωμοδοτούσε για την εγκατάσταση της μονάδας. Μια από τις κυρίες που κρατούσαν το πανώ έγινε αργότερα αντιδήμαρχος.  Σήμερα το θέμα είναι υπό αδειοδότηση σε ανώτερο κλιμάκιο της Διοίκησης ενώ γίνεται εξόρυξη ασβεστόλιθου στο Βέρμιο. Το κακό είναι ότι η εξόρυξη γίνεται, απ’ ότι έμαθα τουλάχιστον, παράνομα και καταστροφικά. Κάποια εταιρεία εξορύσσει μάρμαρα με δυναμίτη, δηλαδή καταστρέφει, αν δεν έχει καταστρέψει εντελώς, το μαρμαρικό απόθεμα, και τα πουλάει για ασβεστόλιθο.

Το σύννεφο πάνω από την Χαλκιδική

Στα μέσα του προηγούμενου καλοκαιριού έγινε μια διαδήλωση από κάποιους που δεν ήθελαν λέει την εξόρυξη του χρυσού στην Χαλκιδική διότι από εκεί θα ξεκινούσε ένα τεράστιο σύννεφο σκόνης που θα έφτασε μέχρι την Βέροια, εμείς οι Βεροιώτες θα το εισπνέαμε και θα παθαίναμε κακά πράγματα. Ναι, αυτά λέγανε. Την αλήθεια γράφω. Σήμερα εκεί εργάζεται ένας νέος μηχανικός το οποίον εκτιμώ (ανήκω στην ευτυχή μερίδα πατεράδων  που εκτιμούν βαθιά τον γιό τους) το οποίον ρώτησα τι συμβαίνει εκεί. Στη δουλειά του δηλαδή. Μου περιέγραψε μια μοντέρνα εταιρεία που ακολουθεί Εθνικούς και διεθνείς Νόμους και μου δήλωσε πως είναι τυχερός που δουλεύει εκεί.

Τώρα γιατί τα γράφω όλα αυτά. Απλά για να δείξω ότι μπορεί να υπάρξει και κάτι πέραν από την στείρα άρνηση.

Η πανάκριβη λύση για την οποία δεν μίλησε κανείς

Στην περίπτωση της χωματερής οφείλαμε όλοι να δούμε το πρόβλημα κατάματα. Δηλαδή πως είχαμε να κάνουμε με μια εταιρεία που με κάποιους τρόπους είχε πάρει υπογραφές από έναν σύνδεσμο διαχείρισης απορριμμάτων και πέτυχε μια σύμβαση που είχε όλα τα χαρακτηριστικά της λεόντειας. Οφείλαμε, όσοι ξέραμε, να αναδείξουμε το πρόβλημα και να προστατεύσουμε τους συμπολίτες μας. Αντ’ αυτού αναλωθήκαμε σε έναν πόλεμο χαρακωμάτων που δεν προσέφερε και πολλά. Διότι καλό είναι να χρησιμοποιείς επιχειρήματα όπως την πιθανή ρύπανση των νερών του Αλιάκμονα ή την προσβολή των Αρχαιοτήτων που βρισκόταν από την άλλη πλευρά του βουνού για να κερδίσεις χρόνο, γίνεται όμως καταστροφικό αν μείνεις στον τακτικισμό και δεν προτείνεις πράγματα που θα προάγουν το κοινό καλό που εν προκειμένω είναι η ενημέρωση.

Η ζώνη χρήσεων γης που δεν έγινε

Η περίπτωση του λατομείου στο βουνό μας έδειξε την ανάγκη για την σύνταξη ενός χάρτη χρήσεων γης στο βουνό. Ενός χάρτη που θα ήταν ταυτόχρονα και κανονισμός όπου εκτός από την οριοθέτιση και την προσεκτική επιλογή της χρήσης κάθε χώρου θα είχε και περιγραφή των διαδικασιών αδειοδότησης, των απαιτούμενων έργων υποδομής και διαδικασιών προστασίας των περιοχών. Οι περιοχές θα ήταν λατομικές δασικές ενεργειακές, οικιστικές, υψηλής περιβαλλοντικής αξίας κλπ. Για την προστασία θα μπορούσαν να καθορισθούν εκτός από τις δυνάμεις καταστολής (δασαρχείο, θυροφυλακή, πολεοδομία, αστυνομία κλπ)  και  μια διαδικασία δορυφορικής παρακολούθησης η οποία σήμερα πλέον είναι φτηνή και εφικτή. Εννοείται ότι θα πρέπει να ολοκληρωθεί το κτηματολόγιο για όλο το Βέρμιο. Η αναπτυξιακή προοπτική ενός τέτοιου έργου είναι ολοφάνερη και δεν θα γίνει παραπάνω ανάλυση.

Το monitoring που απεμπολήθηκε

Όσο για το σύννεφο που θα σηκωνόταν πάνω από την Χαλκιδική, εκεί τα πράγματα μας έδειξαν πόσο εύκολα μπορεί ο λόγος λίγων κακομαθημένων πολιτών να μετατραπεί σε κυρίαρχη αντίληψη και πολιτική διεκδίκηση από κόμματα κεντρικής πολιτικής σκηνής. Παραβλέποντας τις τετριμμένες διαπιστώσεις  μπορούμε να δούμε πως η διάλυση κάθε σχέσης εμπιστοσύνης μεταξύ διοικούντων διοικουμένων γίνεται καθημερινά η εξέδρα εκτόξευσης κάθε παλαβομάρας η οποία γρήγορα γίνεται στοιχείο πολιτικού λόγου. Στην περίπτωση του ορυχείου οι κάτοικοι θα μπορούσαν να διεκδικήσουν λογικά πράγματα όπως: Την εγκατάσταση ενός συστήματος monitoring με άμεση (σχεδόν on line) δημοσίευση των αποτελεσμάτων του. Αντικείμενο του monitoring θα μπορούσε να είναι η ποιότητα των υπόγειων νερών, η ευστάθεια όλων των φραγμάτων, η παρουσία ενώσεων ή στοιχείων στην ατμόσφαιρα και η παρακολούθηση της κυκλοφορίας. Έτσι οποιαδήποτε απόκλιση από την κανονικότητα θα εντοπιζόταν και θα καταγγέλλονταν άμεσα και κανείς δεν θα σκεφτόταν καν να παρανομήσει. Και τα οικονομικά αποτελέσματα λοιπόν θα επιτυγχάνονταν (υπολογίζεται ότι το έργο στην πλήρη του ανάπτυξη θα αφήνει 1 εκ δολάρια ημερησίως στην περιοχή)  αλλά και οι τιμές των ακινήτων θα έμεναν υψηλές (διότι περί τούτου πρόκειται όταν εκφράζονται ανησυχίες για το περιβάλλον).

Μας έμεινε όμως το μασλάτι

Και να φανταστείς ότι αυτές ήταν οι σκέψεις που ξεπήδησαν με αφορμή ένα κείμενο που ήθελε, καθ’ όπως ευαγγελίζετο, να προστατεύσει το σύμβολο του σταυρού από το «σύμβολο της Mercedes εν περιστροφή».   

Ενημέρωση. Βρήκα το κείμενο σε ηλεκτρονική μορφή http://e-dromos.gr/index.php?option=com_k2&view=item&id=14302:%CE%B1%CE%BD%CE%B5%CE%BC%CE%BF%CE%B3%CE%B5%CE%BD%CE%BD%CE%AE%CF%84%CF%81%CE%B9%CE%B1-%C3%BCber-alles&Itemid=75