Η Αστική Ανάπλαση.(Φρου φρου και αρώματα ή έργα Ανάπτυξης ;)

 (

Μεγάλο έργο για τα επίπεδα μια μικρής επαρχιακής πόλης.                                      Θυμίζει όμως την δυσλειτουργία της πλατείας Ωρολογίου με την ολοκληρωτική διακοπή  της κυκλικής πορείας πράγμα που αντιβαίνει κατάφορα στις συνήθεις σύγχρονες πρακτικές και σχεδιασμούς οδών/πλατειών, ταλαιπωρώντας σε καθημερινή βάση τους οδηγούς.

Ακόμα θυμίζει την Μητροπόλεως. με τις μακρόχρονες αντιδικίες δημοτών και δημοτικών  παρατάξεων. Εξ’ άλλου η Μητροπόλεως έχει μετατραπεί σε ένα απέραντο δωρεάν και άναρχο πάρκνγκ όπου ο καθένας κάνει ότι θέλει με την ανοχή της Δ.Α. Δεν χρειάζεται να πω πόσο ακόμα θα επιβαρυνθεί λόγω της έλλειψης χώρων στάθμευσης σε Ελιάς και Βενιζέλου.                                                                                     Παρόλα αυτά εύχομαι τώρα να πάνε όλα κάπως καλύτερα καθότι πλέον  υπάρχει ωριμότητα και από τους δημότες και από τις δημοτικές παρατάξεις.                                                                                                                                           .
Φρονώ όμως πως καλύτερα θα ήταν ο Δήμος να ασχοληθεί με την ανάπλαση του Τριποτάμου και να αφήσει τις «άχρηστες» εν καιρώ κρίσης (κρίσης επιβίωσης όπως εξελίχθηκε) και μη ανταποδοτικές προς τον δημότη, αναπλάσεις ουσιαστικά δρόμων. Πολλοί χαρακτηρίζουν το έργο ως «φρου-φρου και αρώματα» ξεπεσμένων αριστοκρατών… Λένε «θέλουμε μεροκάματα και όχι οράματα»…

Τα 10 εκατομμύρια θα ήταν σοφότερο να πάνε στο ποτάμι και όχι να τα πάρει το ποτάμι των δρόμων.                                                                                                 
Και γράφω «ουσιαστικά δρόμων» διότι πάρκα δόξα τω Θεό έχουμε άφθονα,  σωστά δομημένα και επαρκώς συντηρημένα.                                                              Κλασικές αξίες όπως της Ελιάς και των Αγίων Αναργύρων.
Είναι ντροπή μια πόλη με ποτάμι να το έχει σε τέτοια κατάσταση, ουσιαστικά αφανές, ανύπαρκτο, ενώ θα μπορούσε να είναι κόσμημα πανελλαδικά και μοναδικό έργο στο είδος του, ώστε να δίνει πολλά μεροκάματα στους Βεροιώτες που τα έχουν τόσο πολύ ανάγκη.

Και εξηγούμε:
Το ποτάμι δεν μπορεί να αξιοποιηθεί εύκολα λένε πολλοί βασιζόμενοι στη μορφολογία της κοίτης (υψόμετρα, κλίσεις).
Λάθος μέγα!
Μπορούν κάλλιστα να γίνουν εν σειρά 3-4 μικρά υδροηλεκτρικά έργα!
Έτσι να καλύπτει ο Δήμος της ανάγκες του σε ρεύμα (π.χ φωτισμός οδών και δημοτικών κτιρίων).
Να στηρίξει ακόμα και άπορες οικογένειες με φθηνό ρεύμα.
Να μειώσει π.χ έτσι τα τέλη ύδρευσης/αποχεύτεσης ή την τιμή των καρτών στάθμευσης που και αυτά πρέπει να πάρουν την κατιούσα αναλόγως των καιρών που διανύουμε όλοι μας.
Μέσω των μικρών υδροηλεκτρικών θα ομαλοποιηθεί η κοίτη με τις αναβαθμίδες των φραγμάτων, θα δημιουργηθούν πανέμορφες μικρές λίμνες και εν τέλει και για να μην μακρηγορώ, έδαφος προς αξιοποίηση είτε για ιδιωτική πρωτοβουλία είτε για δημοτικές επιχειρήσεις. Χώροι αναψυχής για τους συνδημότες μας αλλά και για τους ξένους επισκέπτες.                                                                                                        Θα πηγαίνει αυτός που πεινάει… για ψάρεμα όπως χρόνια συμβαίνει στις γέφυρες του Κερατίου στην Πόλη.                                                                                             Ξέρετε εκεί δεν ψαρεύουν  συνωστιζόμενοι ο ένας πάνω στον άλλον από χόμπι…

Επίσης και σε συνέχεια των αναπτυξιακών έργων, στην περιοχή ρίψης του Σταυρού θα μπορούσε να δημιουργηθεί ένας νέος "Αγ. Νικόλαος".

Με τα 10 εκατομμύρια θα μπορούσε να γίνει ένα Δημοτικό Φωτοβολταικό Πάρκο με παρόμοια ανταποδοτικά οφέλη.

Έτσι συνεχίζουν  να χάνονται δεκαετίες ολόκληρες (φαντασθείτε να μετρήσω σε τετραετίες...)με αποτέλεσμα η πόλη να έχει μαραζώσει χωρίς πλέον κανένα όραμα, καμία ελπίδα να διαφαίνεται στον ορίζοντα.
Δύο τετραετίες μαλώνανε οι μνηστήρες της τοπικής εξουσίας για την Μητροπόλεως.
Είναι κρίμα  να καταναλώσουνε  άλλες δύο η Ανοίξεως η Ελιά και η Βενιζέλου.

 Η Αστική Ανάπλαση όμως ως φαίνεται θα γίνει.                                                      Είναι μάλλον προαποφασισμένη. Μια έκθεση ιδεών για ιδανικές κοινωνίες φτιαγμένη από οραματιστές… Η μελέτη που εκπονήθηκε είναι πλέον ξεπερασμένη, με σημαντικά λάθη και παραλήψεις. Έγινε πριν δύο χρόνια που τα πράγματα ήταν διαφορετικά… Έγινε «φασόν» σε μελέτες άλλων πόλεων που ουδεμία σχέση έχουν με τη δική μας.
Είναι ξεπερασμένη διότι πρόκειται ουσιαστικά  για μια διαπλάτυνση πεζοδρομίων και εξωραϊσμού υφιστάμενων πάρκων που της δόθηκε το ομολογουμένως πιασάρικο όνομα της Αστικής Ανάπλασης. Δηλαδή μια ημιπεζοδρόμιση. Και όλα τα «ημί» θυμίζουν το ημιτελές… τα ημίμετρα…
Είναι ξεπερασμένη επειδή πολύ μα πολύ απλά, δεν δίδεται καμία εντελώς πρόβλεψη για οροθετημένο δίκτυο ποδηλατοδρόμων, ενώ θα μπορούσαν εύκολα να «κλέψουν» ένα μέτρο από τα νέα διευρυμένα πεζοδρόμια και όχι από το οδόστρωμα, που είναι η πλέον επικρατούσα τακτική ανά τον πλανήτη και σε όλες τις πόλεις που θέλουν να λέγονται σύγχρονες και ανθρώπινες. Μια βόλτα στην ταπεινή Καρδίτσα ή στην Αλεξανδρούπολη δείχνει του λόγου το αληθές για να μην χρησιμοποιήσω ευρωπαϊκά παραδείγματα… που πολλοί θα πούνε πως είναι άτοπα…                                  
 Έτσι θα κυκλοφορεί ο κόσμος χωρίς κόστος, θα αποσυμφορηθούμε από αυτοκίνητα και μηχανάκια, θα μειωθεί η ρύπανση.                                                                        
Θα κυκλοφορούν ανέμελα τα πιτσιρίκια με το ποδηλατάκι τους χωρίς τον φόβο των αυτοκινήτων ενώ παράλληλα θα εκπαιδεύονται χωρίς καν να το καταλαβαίνουν σε θέματα κυκλοφοριακής αγωγής ώστε μελλοντικά να μειωθούν τα τροχαία!              Θα χάσουν τα περιττά κιλάκια  τους τα βεροιωτόπουλα. Οι οδηγοί θα κινούνται χωρίς τον φόβο των ποδηλάτων! Με λίγα λόγια μόνο θετικά για όλους τους δημότες και ανεξαρτήτου ηλικίας θα έχει ένα δίκτυο ποδηλατοδρόμων στο ευρύτερο κέντρο της Βέροιας.

Επιγραμματικά και συνοψίζοντας ως προς τα λάθη και τις παραλήψεις:

-Απουσία από τον σχεδιασμό του Βήματος του Αποστόλου Παύλου.                                                                                                                             Δηλαδή ενός τουριστικού πνεύμονα της πόλης και μιας ύψιστης σημασίας τοποθεσία για τον απανταχού Χριστιανισμό και όχι μόνο.  

-Απουσία από τον σχεδιασμό της βυζαντινής εκκλησίας του Αγ. Παταπίου και του πέριξ αυτού νέου αρχαιολογικού χώρου που προκαλεί εντύπωση πως ξεχάστηκε από την μελέτη ενώ απέχει μόλις λίγα μέτρα από την οδό Βενιζέλου.                                                                                                                        Τελικά αυτόν τον αρχαιολογικό χώρο δεν τον ξέρει κανείς! Δεν έχω δει ποτέ ούτε έναν ξένο επισκέπτη, ούτε μαθητές/σχολεία ούτε συνδημότες να τον επισκέπτονται.    Δηλαδή πλήρης αφάνεια.

-Απουσία από τον σχεδιασμό επίσημου δικτύου ποδηλατοδρόμων.

-Απουσία μελέτης κόστους συντήρησης όλων αυτών των 130 στρεμμάτων που περιλαμβάνει η ανάπλαση ώστε να μην γίνουν εν καιρώ σκουπιδότοποι και χώροι υπαίθριας αφόδευσης… Μην καταντήσουν  σαν τα Ολυμπιακά Ακίνητα των Αθηνών… και τους πέριξ χώρους τους. Και μάλιστα σε μια περίοδο που το δημοτικό προσωπικό αλλά και τα κονδύλια θα βαίνουν συνεχώς μειούμενα…                                                                                                                      Βέβαια αυτά μπορούν να ανατεθούν σε ιδιώτη πράγμα που δεν ξέρω αν θα είναι καλό ή κακό…

-Ανεπαρκής μέριμνα στάθμευσης για τους κάτοικους της οδού Ανοίξεως. Δεν μπορεί ένας 65χρονος οδηγός να περπατά 1 χιλιόμετρο για να πάει στο αυτοκίνητό του. Φαντασθείτε να είναι φορτωμένος με ψώνια.                                                     Και αν όλα πάνε καλά και όλοι αυτοί οι κάτοικοι σταθμεύουν στο δωρεάν,  φυλασσόμενο και φωτιζόμενο πάρκινγκ (δεν υπάρχει στα σχέδια της μελέτης) που θα δημιουργηθεί κατάντη της οδού Στρατού, εξυπακούεται πως δεν θα μένει χώρος για τους  εποχούμενους τουρίστες, πόσο μάλλον για τα τουριστικά λεωφορεία που έχει μέγιστη ανάγκη η πόλη.

- Καταδίκη των καταστημάτων επί της Μ. Αλεξάνδρου και Βενιζέλου πράγμα που σημαίνει ότι θα προστεθούν και άλλοι συνδημότες μας στον μακρύ κατάλογο των ανέργων της πόλης μας.

Αυτά τα ολίγα για την όμορφη πόλη μας.                                                                                                                                              Της εύχομαι ολόψυχα ότι καλύτερο  ώστε να υπερκεράσουμε τον σκόπελο της βαθιάς οικονομικής κρίσης αφήνοντας παράλληλα κάτι καλό, ανταποδοτικό και χρηστικό για τα παιδιά μας.

Κλείνοντας οφείλω  να ομολογήσω πως η Δημοτική Κοινότητα δείχνει να έχει ανοικτά τα ώτα της όποτε ελπίζω να πράξει τελικά το καλύτερο.