Γέφυρα Κούσιου: Ο καθρέφτης της παρακμής μας

Περνώντας τυχαία από την οδό Ακροπόλεως παρατήρησα στο εργοτάξιο της γέφυρας Κούσιου ένα περίεργο θέαμα. Μια παράταιρη και θα ‘λεγα τεράστια ξύλινη κατασκευή από στην όχθη της Βέροιας (όχι του Προμηθέα). Η κατασκευή θα βρίσκεται ακριβώς κάτω από την γέφυρα. Μέχρι να πάρω χαμπάρι την σκοπιμότητά της πέρασαν μερικά λεπτά. Έως ότου τελικά κατέληξα στο προφανές. Η ξυλοκατασκευή φυσικά και δεν ήταν ξυλότυπος (η γέφυρα είναι σιδερένια),  ούτε είναι προσωρινή (παραείναι ισχυρή για κάτι τέτοιο). Δουλειά της αρχαιολογικής υπηρεσίας ήταν κατά πάσα πιθανότητα. Μια δουλειά η οποία θα προστάτευε (από τι άραγε ; ) τα σπαράγματα του αρχαίου τείχους. 

Την επόμενη μέρα ήρθε στο γραφείο μου μια επιστολή που έστειλε η αποκεντρωμένη Μακεδονίας Θράκης στο τμήμα Περιβάλλοντος και Χωρικού Σχεδιασμού Κεντρικής Μακεδονίας. Για να δούμε τι έλεγε το γράμμα.

Σας διαβιβάζουμε συνημμένα φωτοαντίγραφα του ανωτέρω σχετικού εγγράφου καθώς και τα συνημμένα σε αυτό έγγραφα, αναφορικά με την κατασκευή έργου στο Δήμο Βεροίας, «Κατασκευή γέφυρας αδελφών Κούσιου» και παρακαλούμε όπως μεριμνήσετε άμεσα για την απάντηση επί των διαλαμβανομένων στον καταγγέλλοντα δια της Γενικής Δ/νσης Χωροταξικής και Περιβαλλοντικής Πολιτικής, κοινοποιώντας την απάντηση σας στο Γραφείο Συντονιστή και στο Τμήμα μας. 

Κατ΄αρχήν ο καταγγέλλων είναι ο γράφων. Οφείλουν να τον (με) απαντήσουν άμεσα. Η καταγγελία αφορά στην περιβαλλοντική μελέτη αντικείμενα της οποίας δεν περιλαμβάνονται στην σύμβαση. Τα αντικείμενα ήταν η φύτευση πάνω στην επιφάνεια του εκτοξευόμενου σκυροδέματος, έργο αρκετά δύσκολο δεδομένου ότι πρέπει να γίνουν και δομικές και φυτοτεχνικές επεμβάσεις, να γκρεμιστούν με περιβαλλοντικά και νομικά συμβατό τρόπο οι προσωρινοί στύλοι στην κοίτη, (αυτοί που θα έφεραν το προσωρινό ικρίωμα σκυροδέτησης της παλιάς λύσης) και τέλος η καθαίρεση του προσωρινού ακροβάθρου στην όχθη της Βέροιας. Στέγαστρο δεν υπήρχε.   Είναι πολλά τα λεφτά της περιβαλλοντικής; Φυσικά και είναι. Υπολογίζονται πάνω από 500 χιλ € χωρίς να υπολογίσουμε το κόστος της ξύλινης κατασκευής.  

Μετά απ’ όλα αυτά αρχίζει να αναδύεται μια παλιά ανησυχία. Θα φτάσουν αυτά της δωρεάς έστω μαζί με τους τόκους τους;  

Δεν ήταν εύκολο να βγει άκρη κι  έτσι άρχισαν ξανά οι επισκέψεις στο γιαπί. Είναι τόσο έκθετο άλλωστε. Κατ’  αρχήν έχουμε την ξύλινη κατασκευή. Από κοντά φάνηκε πως ήταν μια προσωρινή κατασκευή. Τα χαρακτηριστικά της ήταν η σπατάλη του ξύλου, (διατομές 150 Χ150) η κακότεχνη κατασκευή των κόμβων, η ανεπάρκεια των εδράσεων και άλλα τέτοια που αν ξέρεις λίγο από ξύλινες κατασκευές σαν μηχανικός, εργοδηγός ή και σκεπατζής καταλαβαίνεις ότι το κατασκεύασμα  θα κατεδαφιστεί ούτως ή άλλως. Είτε για να κατασκευαστεί κάτι καλύτερο και μονιμότερο στη θέση του ή επειδή θα αστοχήσει για διάφορους λόγους. 

Από την άλλη πάλι δεν έχει καθαιρεθεί τίποτε, μάλλον δεν έχει κατατεθεί μελέτη φύτευσης από την αρχαιολογική υπηρεσία όπως όριζε η περιβαλλοντική. Τι έχει γίνει. Κάποιες εργασίες σκυροδεμάτων στο ακρόβαθρο του Προμηθέα, το οποίο ειρήσθω εν παρόδω είναι στον αέρα, ισοπέδωση του χώρου από το την πλευρά της Αριστοφάνους και αφαίρεση των υπολειμμάτων του ικριώματος ξυλοτύπου που είχε κατασκευαστεί το 2012.

Κι αν έτσι έχουν τα πράγματα σε σχέση με την λειτουργία του Δήμου και τις επιδόσεις του εργολάβου, τότε εκείνο που θα περίμενε κανείς, κι όχι μόνον γιατί  έρχονται εκλογές, θα ήταν μια αντιπολίτευση στα κάγκελα. Μια φορά τουλάχιστον τη βδομάδα θα περίμενα να βλέπω εκεί τους Μαρκούλη, Παπαγιάννη, Μελιόπουλο αλλά και τους Μπατσαρά και Παυλίδη. Όχι μόνους αλλά με τους ανθρώπους που θα επανδρώσουν τα ψηφοδέλτιά τους.  Αντ΄ αυτού τους βλέπει κανείς στις καφετέριες και τα τσιπουράδικα.  

Δε βαριέσαι. Αυτή είναι η πόλη μου αυτοί είναι οι άνθρωποί της.