Προφανές;

Πριν απ΄όλα  πρέπει να πάμε στο κείμενο της αποφάσεως 2559/2017 ΤΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ ΤΗΣ ΕΠΙΚΡΑΤΕΙΑΣ ΤΜΗΜΑ Ε΄.Υπενθυμίζεται ότι επρόκειτο πάλι για ανάπλαση (Αγρίνιο) και μάλιστα εκεί δεν ξεκίνησε ο Δήμος της πόλης να σηκώνει κατασκευάσματα πότε ύψους 8 μέτρων και πότε μήκους 40 μέτρων, από χάλυβα και κυρίως χωρίς καμιά σχέση με τον περιβάλλοντα χώρο. Οι άνθρωποι ήθελαν να κόψουν 64 λιγούστρα. (Καμιά 10αρια έκοψε ο δήμος Βεροίας και δεν ίδρωσε το αυτί τους).

Στο κείμενο λοιπόν προβάλλεται μια απαίτηση, κυριάρχη  και σε κάθε διοικητική πράξη. Η ανάγκη παρουσίασης αιτιολόγησης. Το δίκαιο και η διοίκηση δεν μπορούν να παίρνουν αποφάσεις που δεν μπορούν να διακιολογήσουν είτε μέσω υπαρχόντων νόμων και διατάξεων είτε στην ακραία περίπτωση μέσω των πορισμάτων του κάθε  επιστημονικού κλάδου που σχετίζεται με το αντικείμενο της αποφάσεως. Ας δούμε τα αποσπάσματα της αποδάσεως του ΣτΕ. (Περισσότερα και πιο τεκμηριωμένα για την υποχρέωση για αιτιολογία των διοικητικών πράξεων εδώ. Το κείμενο είναι της Καθηγήτριας Διοικητικού Δικαίου Ευγενίας Πρεβεδούρου)

• Επειδή, η επίδικη ανάπλαση του Πάρκου Αγρινίου αφορά εκτεταμένο κοινόχρηστο χώρο αστικού πρασίνου εντός του πολεοδομικού ιστού και περιλαμβάνει κοπή δένδρων και θάμνων και φύτευση νέων, κατεδάφιση τοίχων, διαμόρφωση και βελτίωση οδικού δικτύου εντός και εκτός του πάρκου, τοποθέτηση γκαζόν, που απαιτεί μεγάλη κατανάλωση ύδατος, και ανέγερση δεξαμενής και λοιπών κατασκευών. Με τα δεδομένα αυτά, το επίμαχο έργο εμπίπτει προδήλως στην έννοια των «Έργων (σχεδίων) αστικής ανάπτυξης» της κατηγορίας «Έργα (σχέδια) Υποδομής» σύμφωνα με το Παράρτημα ΙΙ περίπτ. 10 στοιχ. Β΄ της οδηγίας 85/337 και των «Εργασιών Πολεοδομίας» σύμφωνα με τον Πίνακα 6 του Παρατήματος 1 της κ.υ.α.15393/2002 (πρβλ. προαναφερθείσα απόφαση ΔΕΕ της 16.4.2015, C-570/13, Gruber, σκ. 44, 50). Και ναι μεν η διαμόρφωση πάρκων δεν μνημονεύεται ρητώς μεταξύ των έργων «αστικής ανάπτυξης» και «εργασιών πολεοδομίας» στις ανωτέρω διατάξεις της οδηγίας και της κ.υ.α., αντιστοίχως, εξ αυτού όμως δεν έπεται ότι εξαιρείται άνευ ετέρου από την υποχρέωση περιβαλλοντικής αδειοδότησης, αλλά ανακύπτει υποχρέωση της Διοικήσεως να ερευνήσει αν η συγκεκριμένη εκάστοτε διαμόρφωση (ανάπλαση) έχει σημαντικές επιπτώσεις στο περιβάλλον, οπότε πρέπει να υπαχθεί σε περιβαλλοντική αδειοδότηση, ή δεν έχει σημαντικές επιπτώσεις, οπότε συντρέχει περίπτωση απαλλαγής από την ανωτέρω υποχρέωση με ειδικώς αιτιολογημένη πράξη. 

•  13. Επειδή, ο ν. 998/1979 (Α΄ 289) ορίζει στο άρθρο 3 παράγρ.5, όπως η παράγρ.αυτή αντικαταστάθηκε με το άρθρο 1 παράγρ. 1 του ν. 3208/2003 (Α΄ 303), ότι: «5. Στις διατάξεις του παρόντος νόμου υπάγονται και τα εντός των πόλεων και των οικιστικών περιοχών πάρκα και άλση ….», στο άρθρο 4 παράγρ. 2 ότι «Από της απόψεως της θέσεως των δασών και δασικών εκτάσεων εν σχέσει προς τους χώρους ανθρωπίνης εγκαταστάσεως και δραστηριότητος, διακρίνονται: α) Πάρκα και άλση εντός των πόλεων ή των οικιστικών περιοχών, β) …», στη δε διάταξη της παραγρ. 2 του άρθρου 5, βάσει της οποίας εκδόθηκε η ε΄ προσβαλλόμενη πράξη, ότι «Η μέριμνα διά την ανάπτυξιν, βελτίωσιν, αναδάσωσιν και προστασίαν των πάρκων, αλσών και των εντός των πόλεων ή οικιστικών περιοχών δεντροστοιχιών ανήκει εις τους οικείους οργανισμούς τοπικής αυτοδιοικήσεως … » (εδάφιο πρώτο) και ότι «Η εκτέλεση κάθε είδους έργων στα πάρκα και άλση ενεργείται μετά από σχετική μελέτη, που εγκρίνεται από την αρμόδια δασική αρχή και με την εποπτεία της …» (εδάφιο τελευταίο, προστεθέν με το άρθρο 1 παρ. 4 του ν. 3208/2003). Από τις ανωτέρω διατάξεις προκύπτει ότι τα πάρκα και άλση που βρίσκονται σε κοινόχρηστο χώρο εντός εγκεκριμένου ρυμοτομικού σχεδίου εξομοιώνονται με τα δασικά οικοσυστήματα και υπάγονται στην ιδιαίτερη προστασία που θεσπίζεται για τα δάση και τις δασικές εκτάσεις με το άρθρο 24 του Συντάγματος (ΣΕ 1562/2011 κ.ά.), για δε την εκτέλεση έργων εντός αυτών η σχετική μελέτη εγκρίνεται προηγουμένως από την δασική υπηρεσία. Η εγκριτική πράξη, ως εκ της φύσεώς της, πρέπει να είναι προσηκόντως αιτιολογημένη, η αιτιολογία δε μπορεί να προκύπτει από τα στοιχεία του φακέλου.

• Επειδή, από τις ανωτέρω διατάξεις των άρθρων 3 και 4 του 
  ν. 1650/1986 όπως έχουν αντικατασταθεί, καθώς και των κατ’ εξουσιοδότησή τους εκδοθεισών κ.υ.α., ερμηνευόμενες υπό το φώς των διατάξεων της οδηγίας 85/337, όπως ισχύει, συνάγεται ότι για νέο έργο ή για τον εκσυγχρονισμό, την τροποποίηση ή βελτίωση υφισταμένου έργου ή δραστηριότητας της Α΄ ή Β΄ κατηγορίας απαιτείται, κατ’ αρχήν, έγκριση περιβαλλοντικών όρων. Κατ’ εξαίρεση, δεν απαιτείται η τήρηση της διαδικασίας αυτής, αν η Διοίκηση βεβαιώσει, πριν την έναρξη οποιασδήποτε σχετικής εργασίας, με την έκδοση εκτελεστής διοικητικής πράξεως, ότι από την επιδιωκόμενη τροποποίηση ή βελτίωση δεν επέρχονται ουσιαστικές διαφοροποιήσεις σε σχέση με τις επιπτώσεις στο περιβάλλον.Η πράξη αυτή, εν όψει της σπουδαιότητας και των συνεπειών της, πρέπει να είναι πλήρως αιτιολογημένη και να στηρίζεται σε συγκεκριμένα στοιχεία, τα οποία θα καθορισθούν με την προβλεπόμενη στην εξουσιοδοτική διάταξη της παραγρ. 10.β του νέου άρθρου 4 του 

 

Μετά τα παραπάνω ας κάνουμε και μια βόλτα στο κείμενο της απαντήσεως της διευθύνσεως Δασών  της 21-6-2018.

  Είναι προφανές ότι η υπηρεσία μας για να εγκρίνει την μελέτη θεώρησε ότι, σύμφωνα με την τότε υφιστάμενη νομοθεσία, η μελέτη είναι μέσα στο πνεύμα και γράμμα της διάταξης της παρ. 1θ του άρθρου 49 του ν. 998/79 όπως τροποποιήθηκε με το άρθρο 41του ν. 4067/2012 και πλέον έχει καταργηθεί.

Είναι προφανές λοιπόν ότι δεν υπάρχει αιτιολόγηση για κάτι πολύ πιο σοβαρό από το ξερίζωμα 64 λιγούστρων. 

Ειμαστε εδώ και τους βλέπουμε. Είμαστε περισσότεροι απ' όσους νομίζουν.  Και είμαστε πολύ περισσότερο θυμωμένοι απ'ότι μπορούν να φανταστούν.