Ιχνηλατώντας τα κίνητρα μιας Δημόσιας Υπηρεσίας

Η σχέση μου με το Δασαρχείο Βεροίας τις τελευταίες εβδομάδες απέκτησαν μια πιο "ἑρωτική" διάσταση. Ερωτική υπό την έννοιαν ότι θέτω ερωτήματα.  Λένε ότι ο έρως και τα ερωτήματα έχουν κοινή καταγωγή. Ποτέ δεν κατάλαβα πως μπορεί να συμβαίνει κάτι τέτοιο.  Η τελευταία ερώτηση ήταν και κάπως καταγγελτική. Ζήτησα δηλαδή να κηρύξουν αυθαίρετες μηχανολογικές (ανυψωτικές -μεταφορικές) κατασκευές σε χώρο πρασίνου της πόλης.

26 ώρες από την στιγμή που πήρα στα χέρια μου την απάντηση του Δασαρχείου,

• γράφτηκε μια αίτηση/καταγγελία  προς την Διεύθυνση Δασών, την οποία έδειξε ουσιαστικά το έγγραφο του δασαρχείου σαν αδειοδοτούσα αρχή (υπογράφοντας έστω κάποιον προϋπολογισμό που κατατέθηκε από τον δήμο Βεροίας), 
• ενημερώθηκε η επίτροπος του ΕΛ.ΣΥΝ,  
• το Αυτοτελές Τμήμα Εσωτερικού Ελέγχου της Αποκεντρωμένης και 
• το Σώμα Ελεγκτών Επιθεωρητών Δημόσιας Διοίκησης (ΣΕΕΔΔ). 

Μετά από αυτό αναρωτιέμαι σε τι βοήθησε η αμήχανη απάντηση του Δασαρχείου. Μια απάντηση η οποία ούτε λίγο ούτε πολύ υποστήριζε ότι η Διεύθυνση Δασών υπογράφοντας (επικυρώνοντας;) έναν προϋπολογισμό που κατέθεσε ο Δήμος Βεροίας ενέκρινε την κατασκευή μηχανολογικών μέσα στην περιοχή πρασίνου. Εννοείται ότι ο υπογεγραμμένος προϋπολογισμός δεν είχε δημοσιευθεί στην διαύγεια όπως συνέβη με την φυτοτεχνική μελέτη (μελέτη φύτευσης δηλαδή). 

Χρονοτριβή

Μια απάντηση στον προβληματισμό μου θα μπορούσε να ήταν πως το Δασαρχείο ήθελε να κερδίσει χρόνο ή ακόμη να ελπίσει στον κατευνασμό ενός πολίτη που βάλθηκε για κάποιους λόγους να ρωτά. Η εκδοχή αυτή δεν μπορεί όμως να ισχύει. Ήξεραν από το 2012 ότι ο συγκεκριμένος πολίτης είναι εκπαιδευμένος, ανθεκτικός και αρκετά χολωμένος που τον ενέπαιξαν τότε. Άρα γνώριζαν πως δεν είχαν να κερδίσουν τίποτε παραπάνω από μερικά εικοσιτετράωρα. (τελικά κέρδισαν 26 ώρες)

Η αίσθηση της ατρωσίας του Δημόσιου Λειτουργού

Μια άλλη απάντηση είναι πως δεν τους νοιάζει. Πως η αίσθηση της ατρωσίας του δημόσιου λειτουργού είναι τόσο εδραιωμένη στην νοοτροπία του που θεωρεί ότι μπορεί να περιφρονεί συνταγματικά δικαιώματα και εφαρμοστικούς τους Νόμους. Κι αυτό όμως εμφανίζει κενά. Ήδη από την διοίκηση Σαμαρά-Βενιζέλου είχε τεθεί σε ισχύ διάταξη με την οποία υπάλληλος που παραπέμπεται για υπηρεσιακό αδίκημα τίθεται αυτομάτως σε διαθεσιμότητα. Βέβαια σήμερα αυτή η διάταξη έχει καταργηθεί (Κατρουγκάλος) αλλά δεδομένου ότι την είχε εισάγει ο Κυρ. Μητσοτάκης σαν υπουργός εσωτερικών (ή κάτι τέτοιο) και το ίδιο άτομο το αργότερο σε 15 μήνες θα είναι πρωθυπουργός αυτό κάνει προσεκτικό κάθε δημόσιο λειτουργό στον τρόπο με τον οποίο βάζει την υπογραφή του. 

Πολιτικές πιέσεις

Συνεχίζοντας θα μπορούσε να υποθέσει κανείς ότι κουδούνισαν τηλέφωνα από πρόσωπα με πολιτική ισχύ. Ε, και; Τι θα μπορούσε να υποστεί κάποιος που κάνει σωστά τη δουλειά του σε ένα κράτος που και η τελευταία πρόσληψη ελέγχεται από τις Βρυξέλες; Μα θα μπορούσαν να κινητοποιήσουν ελεγκτικούς μηχανισμούς εναντίον του, θα με πεις. Μου συνέβη. Εγώ και 16 ακόμη συμπολίτες μου καθίσαμε στο εδώλιο του κακουργιοδικείου (ναι του κακουργιοδικείου)  και η κατηγορία που ήταν στημένη κατέπεσε στα πρώτα 5 λεπτά της δίκης, η οποία παρόλα αυτά κράτησε δύο ημέρες. Είναι δηλαδή δύσκολο εκτός από μια μικρή ταλαιπωρία να σου προκαλέσουν  πραγματική ζημιά. Σταθμίζοντας το κόστος μιας ανόητης υπογραφής από την μία και μιας πιθανής ταλαιπωρίας από την άλλη  είναι βέβαιο ότι οι συνέπειες της πρώτης είναι βαρύτερες. 

Συνεχίζω λοιπόν να αναρωτιέμαι γιατί έστειλαν αυτήν την απάντηση. Δεν έχω βρει μια πειστική εξήγηση. Είναι βέβαιο ότι υπάρχει και τίποτε δεν μένει κρυφό κάτω από τον ήλιο.

Βλέπουμε