Σήμερα λίγο μετά την τελετή του «αγιασμού των υδάτων» πέρασα
από το εργοτάξιο της Γέφυρας Κούσιου.
Όπως φαίνεται και στις φωτογραφίες
τελειώνει η μια πλευρά της σταθεροποίησης των πρανών, έργο κατά την τεχνική μου
άποψη άχρηστο για τα επόμενα πενήντα χρόνια, ίσως και βλαβερό αν σκεφτεί κανείς
ότι μειώνει την πλημμυρική διατομή, κατασκευάστηκαν τρεις στύλοι πάνω στους οποίους
θα «πατήσει» το χαλύβδινο ικρίωμα και πέραν τούτου ουδέν.
Τείνω να πιστέψω εκείνον τον παρένθετο τύπο που ανερυθρίαστα
είχε ισχυριστεί ότι «γίνονται πράγματα που δεν γράφονται και γράφονται πράγματα
που δεν γίνονται». Τείνω δηλαδή να πιστέψω ότι η συμφωνία που δεν γράφτηκε ήταν
ο εργολάβος να τελειώσει το έργο και μετά να διεκδικήσει από τον Δήμο ένα στρογγυλό
ποσό. Τους τα χάλασε η πίεση για ένσταση στην απόφαση του Περιφερειακού Συμβουλίου
Έργων που απέδωσε τελικά μια προσφυγή της τελευταίας μέρας. Προσφυγή που χάλασε
την κρυφή συμφωνία με τον
εργολάβο να αρνείται πλέον να κατασκευάσει το πιο δαπανηρό τμήμα του έργου πριν
κριθεί η ένσταση.
Τι να κάνουμε; Όπως λέει και ο φίλος μου Γιάννης Αγγέλογλου: «Στον καταραμένο τόπο, οι μαϊμούδες
προεστοί»
ακόμη και στην όχι και τόσο μακρινή Ουγκάντα, τα εργοτάξια είναι κλειστοί χώροι που απαγορεύεται η είσοδος στους άσχετους και στους μη έχοντες εργασία (όπως εσύ δηλαδή ), Αλήθεια πως μπόρεσες και μπήκες μέσα ; πήρες άδεια ;
ΑπάντησηΔιαγραφήΉταν Κυριακή. Το εργοτάξιο είναι κλειδωμένο αλλά από την πάνω μεριά υπάρχει δρομάκι που δεν μπορεί να κλείσει γιατί το χρησιμοποιεί κόσμος. Τέλος αξιοποίησα το zoom της μηχανής . Γι' αυτό άλλωστε οι φωτογραφίες δεν έχουν βάθος. Για την ακρίβεια είναι σαν αλλήθωρες.
Διαγραφή