Η πρόσφατη γελοιοποίηση της
κυβέρνησης με την διαμάχη Μανιτάκη – Ρουπακιώτη σχετικά με την διάταξη
που θα καταργούσε την φάμπρικα των δικαστικών διαταγών, μέσω των οποίων
υπάλληλοι που είχε λήξει η σύμβασή τους παραμένουν στην δουλειά τους
και πληρώνονται βέβαια, μέχρις ότου η δικαιοσύνη αποφασίσει τελεσίδικα
για την περίπτωσή τους. Και λέμε «φάμπρικα» διότι οι διαταγές αυτές,
που η δικαιοσύνη επιμένει πως δεν είναι δικαστικές αποφάσεις (άρα
ουδείς φέρει ευθύνη για την ουσία της υπόθεσης), επιφέρουν συγκεκριμένα
οικονομικά αποτελέσματα. Μισθοί εξακολουθούν να πληρώνονται, για
άγνωστο χρονικό διάστημα, επιβαρύνοντας τους φορολογούμενους. Αποφάσεις
παίρνονται μετά από πολλά χρόνια, θεμελιώνοντας έτσι το δικαίωμα
υπαλλήλων, δίχως σύμβαση εργασίας ουσιαστικά, να ισχυρίζονται πως
καλύπτουν «πάγιες και διαρκείς ανάγκες». Και έτσι να μονιμοποιούνται.
Τα δικαστήρια όμως δεν διοικούν τους διάφορους δημόσιους φορείς και Οργανισμούς Τοπικής Αυτοδιοίκησης. Επιβάλλουν εν τούτοις με την στάση τους μεθόδους διοίκησης. Σε ελάχιστες περιπτώσεις οι καλύπτοντες υποτιθέμενες «πάγιες και διαρκείς ανάγκες» συνεχίζουν να απασχολούνται, μετά την μονιμοποίησή τους, εκεί που προσλήφθηκαν. Με αποτέλεσμα τις ανάγκες που τα δικαστήρια έκριναν πως καλύπτουν, να έρχονται καινούργιοι συμβασιούχοι να εξυπηρετήσουν. Το αποτέλεσμα είναι το γαιτανάκι να ξαναρχίζει από την αρχή. Τουλάχιστον στα προ-τρόικας χρόνια...
Θα είχε ενδιαφέρον να ελέγξει κάποιος, Επιθεωρητής Διοίκησης η ΜΜΕ, πόσοι από τους νομιμοποιηθέντες τα τελευταία χρόνια, λόγω κάλυψης «πάγιων και διαρκών αναγκών», συνέχισαν να απασχολούνται στο αντικείμενο εργασίας για το οποίο μονιμοποιήθηκαν.
Για να γελάσει έτσι κάθε πικραμμένος…
Τα δικαστήρια όμως δεν διοικούν τους διάφορους δημόσιους φορείς και Οργανισμούς Τοπικής Αυτοδιοίκησης. Επιβάλλουν εν τούτοις με την στάση τους μεθόδους διοίκησης. Σε ελάχιστες περιπτώσεις οι καλύπτοντες υποτιθέμενες «πάγιες και διαρκείς ανάγκες» συνεχίζουν να απασχολούνται, μετά την μονιμοποίησή τους, εκεί που προσλήφθηκαν. Με αποτέλεσμα τις ανάγκες που τα δικαστήρια έκριναν πως καλύπτουν, να έρχονται καινούργιοι συμβασιούχοι να εξυπηρετήσουν. Το αποτέλεσμα είναι το γαιτανάκι να ξαναρχίζει από την αρχή. Τουλάχιστον στα προ-τρόικας χρόνια...
Θα είχε ενδιαφέρον να ελέγξει κάποιος, Επιθεωρητής Διοίκησης η ΜΜΕ, πόσοι από τους νομιμοποιηθέντες τα τελευταία χρόνια, λόγω κάλυψης «πάγιων και διαρκών αναγκών», συνέχισαν να απασχολούνται στο αντικείμενο εργασίας για το οποίο μονιμοποιήθηκαν.
Για να γελάσει έτσι κάθε πικραμμένος…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σχολιάστε στα Ελληνικά,Ιταλικά,Αγγλικά αντε και Γερμανικά. Όχι greeklish ρε παιδιά!