Ατομικές αρετές και συλλογικοί θεσμοί

Έδωσα στην εφημερίδα Βέροια ένα κείμενο για δημοσίευση όπου κατέληγα με την παρακάτω φράση: «Το βέβαιο είναι πως όλη αυτή η διολίσθηση θα μπορούσε να αποφευχθεί αν υπήρχε ένα δημοτικό συμβούλιο από αξιοπρεπείς ανθρώπους  που θα αρνιόντουσαν να σηκώνουν σα μαριονέτες τα χέρια τους κάθε φορά που τους ζητούσαν να (υπερ)ψηφίσουν».

Αναφερόμουν στην θλιβερή κατάσταση που έχει δημιουργηθεί με το έργο της γνωστής γέφυρας. Ο εκδότης ξίνισε λίγο. Φοβήθηκε κάποια μήνυση από το πουθενά.  Στο τέλος άφησε το απόσπασμα στο κείμενο με μια χειρονομία που θα μπορούσε και να σημαίνει «ας πάει και το παλιάμπελο».

Λίγες ώρες μετά συνάντησα έναν δημοτικό σύμβουλο τον οποίο είχα ρωτήσει, αν έχει τις εισηγήσεις των θεμάτων της επόμενης συνεδρίασης της Οικονομικής Επιτροπής του Δήμου Βεροίας. Έκπληκτος άκουσα να απαντά πως εδώ και πολύ καιρό  δεν μοιράζονται εισηγήσεις και τα μέλη πηγαίνουν εκεί απροετοίμαστα. Ακούν αυτά που είναι προς ψήφιση λένε ότι τους έρθει εκείνη τη στιγμή ψηφίζουν και αυτό είναι όλο. Κάποια μάλιστα από τα μέλη απείλησαν πως θα πάψουν να πηγαίνουν στην επιτροπή αν συνεχίσουν να μη τους τις δίνουν εκ των προτέρων. Το αίτημα δεν εισακούσθηκε, η απειλή αγνοήθηκε …και αυτοί συνέχισαν να μετέχουν του έργου της επιτροπής. 

Τελικά ναι: Η λειτουργία των θεσμών είναι θέμα αξιοπρέπειας. Προσωπικής αξιοπρέπειας.