Γιατί πρέπει να ψηφίζουν οι ομογενείς

To παρακάτω άρθρο είναι της Αυγής και  το βρήκα μέσα από tweet του Αδώνιδος Γεωργιάδου ο οποίος σημείωνε χαρακτηριστικά «Διαβάστε το μίσος τους για τους Αποδήμους Έλληνες! Αυτό το άρθρο από την επίσημη κομματική εφημερίδα του Σύριζα πρέπει να το διαβάσουν όλες οι Ομογενειακές Οργανώσεις». Αποφάσισα να ανασκευάσω άρθρο-άρθρο τα επιχειρήματά του. Η πλάγια γραφή το σχολιαζόμενο κείμενο

Γιατί να ψηφίζουν οι ομογενείς;

του Δημήτρη Παπανικολόπουλου*

Οι Έλληνες ομογενείς, σχεδόν ισάριθμοι με τους ντόπιους, δεν πρέπει με την ψήφο τους να καθορίσουν τη ζωή των ντόπιων Ελλήνων για μια σειρά από λόγους.

Αντίλογος Οι Έλληνες είμαστε ένας λαός σ’ όλες σχεδόν τις χώρες του κόσμου. Παρόλα αυτά είμαστε λίγοι για να είμαστε χωρισμένοι. Εξάλλου αυτοί που είναι σήμερα ντόπιοι αύριο μπορεί να γίνουν ξενιτεμένοι και το αντίστροφο.

Πρώτον, ζουν σε άλλες χώρες. Είναι δυνατόν να ψηφίζουν για τη δική μας τη ζωή και μάλιστα λόγω του εκλογικού τους βάρους να καθορίζουν κάθε εκλογικό αποτέλεσμα; Αν ψηφίσουν οι απόδημοι, η κρίση των δημοκρατικών θεσμών είναι πιθανό να βαθύνει, δεδομένου ότι η ψήφος μας θα ακυρώνεται από πολίτες που ζουν στις ΗΠΑ, στην Αυστραλία, στον Καναδά.

Αντίλογος. Το ότι ζουν σε άλλες χώρες τους κάνει ακόμη πιο σημαντικούς και χρήσιμους. Αυτοί αναπόφευκτα θα είναι φορείς του νέου που είδαν και βίωσαν και θα εμβολιάσουν την δική μας εσωστρεφέστερη άποψη για τον κόσμο. Ο φόβος (φοβία μάλλον) της ακύρωσης της ψήφου των εντοπίων εμφωλεύει στα πιο συντηρητικά και οπισθοδρομικά κομμάτια της κοινωνίας μας. Η αριστερά εκφράζοντας ότι πιο εσωστρεφές και οπισθοδρομικό ακολουθεί αυτήν την φοβική επιλογή. 

Δεύτερον, είναι κατά μέσο όρο πολύ ευπορότεροι από τους κατοίκους της Ελλάδας και γι’ αυτό δεν είναι αντιπροσωπευτικοί. Είναι σαν να καθορίζουν το εκλογικό αποτέλεσμα τα βόρεια προάστια της Αθήνας. Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι η ταξική σύνθεση του εκλογικού σώματος θα αλλάξει «μονόπαντα».

Αντίλογος  Ως κατά μέσο όρο ευπορότεροι αντιπροσωπεύουν αυτό που όλοι μας θέλουμε και όχι αυτό που είμαστε.  Αυτοί ή οι πρόγονοί τους ποτέ δεν έζησαν στα  βόρεια προάστια της Αθήνας. Αντίθετα η έντρομη αριστερά που κανοναρχεί την χώρα είναι «δημότης» Βορείων προαστίων. Η «ταξική σύνθεση» άλλωστε είναι εν πολλοίς μια ακόμη αυταπάτη που καλλιεργούν οι αριστεροί. Η κοινωνία έχει δυναμική κάποιοι ανεβαίνουν άλλοι κατεβαίνουν. Κάποιοι πλουτίζουν και κάποιοι καταστρέφονται.  

Τρίτον, οι απόδημοι Έλληνες έχουν μια περιορισμένη σχέση με την Ελλάδα που εξαντλείται στην αγάπη, την υπερηφάνεια και -σε κάποιες περιπτώσεις- τη νοσταλγία τους για την Πατρίδα. Όχι για μια πραγματική Πατρίδα, αλλά για τη φανταστική Πατρίδα του ένδοξου παρελθόντος, της νεότητας αυτών των ίδιων ή των γονέων τους, του αφηγήματος που τους βοηθά να έχουν (και να πουλάνε) μια σπουδαία συλλογική ταυτότητα και, φυσικά, της Ελλάδας των διακοπών τους. Αυτοί, λοιπόν, θα ψηφίζουν για μια φανταστική Ελλάδα και την εκλογική τους ετυμηγορία θα την υφιστάμεθα εμείς που ζούμε στην πραγματική Ελλάδα. Τα κόμματα θα προσπαθούν να μιλήσουν τη γλώσσα τους (κλίνοντας την πατρίδα σε όλες τις πτώσεις) και η πατριδοκαπηλία θα γίνει η μόνη νικηφόρα εκλογική στρατηγική.

Αντίλογος  Είναι τιμή για την πατρίδα να έχει ψηφοφόρους που έχουν αποδεδειγμένα αγάπη, υπερηφάνεια και νοσταλγία για την Ελλάδα. Την Ελλάδα της νεότητας και της χαράς των διακοπών τους. Την Ελλάδα του καλύτερού τους εαυτού τελικά. Δεν ξέρω αν αυτή η Ελλάδα είναι φανταστικότερη από εκείνην των συνταξιούχων που τιμωρούν την χώρα τους γιατί τους ζητήθηκε να πληρώσουν ΕΝΦΙΑ ή να ανεχθούν μια προσωρινή υποβάθμιση του βιοτικού τους επιπέδου. Η φαντασιακή Ελλάδα δεν είναι τόσο δημιούργημα μιας γεωγραφικής αποστάσεως όσο μιας στάσης απέναντι στα πράγματα. Μιας ιδεολογίας. Η αριστερά αποτελεί την καλύτερη απόδειξη γι΄αυτό. Τα κόμματα προτάσσουν διορισμούς και ρουσφέτια επειδή η αριστερά έχει επιβάλλει την δική της προσέγγιση στα πράγματα. Το νέο ιδεώδες που φοβάται ο συντάκτης  θα προσπαθεί να ανταγωνιστεί προτάσσοντας μια  ποιότητα όμοια με αυτήν που βιώνουν οι ομογενείς  ψηφοφόροι. Θα προτείνει μια Ελλάδα καλύτερη από την Αμερική την Αυστραλία ή την Γερμανία. Κάτι τέτοιο μόνον οι αριστεροί δεν το επιθυμούν.  

Τέταρτον, δεν θα έχει κανένα νόημα η προεκλογική εκστρατεία ενημέρωσης των πολιτών, αφού τα αποτελέσματα θα καθορίζονται από εν πολλοίς ανενημέρωτους για τις πραγματικές συνθήκες, τα επίδικα και τα πολιτικά προγράμματα πολίτες που απουσιάζουν από την Ελλάδα.

Αντίλογος  Κάθε άλλο. Η ενημέρωση θα γίνει με μεθόδους αποτελεσματικότερες και περιέργως φθηνότερες. Το διαδίκτυο και κάθε μορφής επικοινωνία θα αποκτήσουν κυρίαρχο ρόλο βελτιώνοντας τα ίδια τα κόμματα. 

Πέμπτον, δεν έχουμε δώσει ψήφο στους μετανάστες που ζουν και εργάζονται πολλά χρόνια στην Ελλάδα και η μοίρα τους κρίνεται από τις πολιτικές των ελληνικών κυβερνήσεων. Θα δώσουμε ψήφο σε ανθρώπους που έρχονται εδώ μόνο για τουρισμό; Θα καθορίζουν δηλαδή τις κυβερνητικές πολιτικές οι καταναλωτές τουριστικών υπηρεσιών και όχι οι εργαζόμενοι σε αυτές; Αυτό μοιάζει περισσότερο με αποικιοκρατικό όνειρο παρά με δημοκρατικό. Σε μια τέτοια περίπτωση τα πολιτικά κόμματα θα μεταβληθούν σε τουριστικούς πράκτορες, κάνοντας τα πάντα για να προσελκύσουν τους πελάτες - τουρίστες από το εξωτερικό.

Αντίλογος  Η ψήφος προς τους μετανάστες είναι ήδη πραγματικότητα. Αλλά για να πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Η ψήφος στους Αλβανούς δεν στερήθηκε ποτέ. Ψηφίζουν στην Αλβανία. Μερικές ώρες μακριά με το αυτοκίνητο. Το ίδιο γίνεται και στους πολίτες των χωρών της ΕΕ. Είναι όμως και οι Ασιάτες. Οι μουσουλμάνοι. Και ποιος θέλει να τους δώσει ψήφο εκτός από κάποιους απάτριδες αυτοκτονικούς;

Έκτον, τι θα εμποδίσει συν τω χρόνω τη δημιουργία ενός κόμματος των αποδήμων από πλούσιους και φιλόδοξους μεσσίες της διασποράς; Μόνο οι ψήφοι των αποδήμων και όσων πιστεύουν στους μεσσίες εντός των τειχών θα φτάνουν για να εξασφαλίσουν την πρωτιά στις εκλογές. Θα πρόκειται για ένα μείγμα αποικιοκρατίας και μπερλουσκονισμού.

Αντίλογος  «Κόμμα των μεσσιών της διασποράς». Καλό αλλά δύσκολο. Στην απίθανη περίπτωση που συγκροτείται θα ήταν ευλογία για τη χώρα. Θα μετέφερε νέες φρέσκιες ιδέες που θα ωφελούσαν την μάνα πατρίδα. Την νίκη δεν την δίνει ο όγκος των ψηφοφόρων αλλά οι επιλογές τους ανάμεσα σε απόψεις θέσεις και προτάσεις. Αν οι νέοι «μεσσίες» καλύτερες θέσεις απόψεις και προτάσεις  χαλάλι τους.  

Στο διά ταύτα: Η Ν.Δ. βλέπει ότι δεν μπορεί να εξασφαλίσει την πολιτική ηγεμονία σε αυτό τον λαό. Και, όπως θα έλεγε και ο Μπρεχτ, υπάρχει πάντα η δυνατότητα, αντί να αλλάξει η ίδια, να αλλάξει τον λαό. Με λίγη παρωχημένη εθνικοφροσύνη και κλασική πατριδοκαπηλία, με ελιτίστικη αντιμετώπιση του υπαρκτού λαού και την υπαγωγή του στο φαντασιακό Έθνος, θα προσπαθήσει να στριμώξει τον ΣΥΡΙΖΑ και να υπηρετήσει το μικροκομματικό της συμφέρον. Το ζήτημα είναι ο ΣΥΡΙΖΑ τι θα κάνει: Θα δώσει ιδεολογικό αγώνα ενάντια στα αντιδημοκρατικά όνειρα της Ν.Δ. ή θα μιλήσει για «δίκαιο αίτημα των ομογενών που έχουν προσφέρει τόσα και τόσα στη μητέρα Πατρίδα»;

Στο δια ταύτα κι από τον σχολιαστή

«Ηγεμονία σε αυτόν τον λαό» από τη Νέα Δημοκρατία; Κανείς δεν μπόρεσε ούτε και θα μπορέσει να αποκτήσει ηγεμονία σε μια δημοκρατία. . Μπορεί να ερέθισε μέσα από κάποια συγκυρία ανώριμα αντανακλάστηκα τμημάτων του πληθυσμού και να αύξησε κάποια στιγμή η εκλογική δύναμη του κόμματός του. . Για να γίνει αυτό όμως δεν χρειάζεται να έρθουν ομογενείς από το εξωτερικό. Το έκανε η αριστερά δυό φορές μέσα σε τριανταπέντε χρόνια με τα γνωστά ολέθρια αποτελέσματα κάθε φορά. 

* O Δημήτρης Παπανικολόπουλος είναι δρ Πολιτικής Επιστήμη. Δεν πειράζει. Άλλωστε όπως είπε και ο Bismarck : Drei professoren Vaterland verloren

Αν το καλοσκεφτείς το άρθρο ανέδιδε περισσότερο βλακεία παρά μίσος. Σε κάποια του σημεία φαινόταν ότι γράφτηκε από αγγαρεία ή κάποια ανταπόδοση  παλαιότερης χάρης. Από την περίοδο του ΚΚΕ(εσ) έτσι γίνονταν τα πράγματα. Πιστεύω ότι αν το διαβάσουν οι ομογενείς μάλλον θα πικραθούν από την βλακεία παρά το μίσος που προδίδει.