Παρασκευή 31 Αυγούστου 2012

4ο από τέσσερα, δυστυχώς, επικαιροποιημένα παλιά κείμενα



Tην 27 08 12 ο πρόεδρος του Δημοτικού Συμβουλίου της Βέροιας επιτιθέμενος σφοδρά εναντίον Δημοτικού Συμβούλου που προσπάθησε να του εξηγήσει τις από τον κανονισμό απορρέουσες υποχρεώσεις του, μου ξύπνησε  μνήμες που αφορούσαν στον  προκάτοχό του.
Έναν προκάτοχο τον οποίον είχε εκείνην την στιγμή είχε αναλάβει το άχαρο καθήκον να υπερασπισθεί, όχι για την πολιτεία του στην Προεδρεία του Δημοτικού συμβουλίου αλλά για τα σημερινά του καμώματα.

Έτσι αποφάσισα να εκθέσω σ΄αυτό το blog τέσσερα παλιά κείμενα που είχα δώσει πριν τρία με τέσσερα χρόνια στην δημοσιότητα. Ένα από αυτά είναι η προσφυγή που έκανα στους Ελεγκτές Δημόσιας Διοίκησης και αφορούσε στην λειτουργία του Δημοτικού Συμβουλίου. Η προσφυγή ήταν άκαρπη. Το θέμα είναι πως, όπως έμαθα αργότερα, τέτοιες προσφυγές είχαν γίνει πάρα πολλές απ’  όλη τη χώρα. Έτσι ο Νομοθέτης θέλοντας και μη άλλαξε τον Νόμο και ποινικοποίησε κάποια στοιχεία της συμπεριφοράς των Προέδρων των Δημοτικών Συμβουλίων. Αυτά συγκεκριμένα που είχα καταγγείλει. Δηλαδή την άρνηση των προέδρων να προτείνουν την παύση των Δημοτικών συμβούλων που απουσίασαν τρείς συνεχείς φορές.
Το αστείο τώρα είναι πως ο σημερινός πρόεδρος δικαιολογούσε το προηγούμενο πρόεδρο ο οποίος, δημοτικός σύμβουλος πια, έχει κάμποσο καιρό να πατήσει στο Δημοτικό Συμβούλιο. Σήμερα εξακολουθώ να έχω την προσφυγή στον δίσκο μου. Το περισσότερο που θα χρειαστώ είναι να αλλάξω μερικά ονόματα και ημερομηνίες και να την στείλω στις αρμόδιες αρχές
Το τέταρτο κείμενο δημοσιεύθηκε και αυτό στην εφημερίδα Μακεδονική
Ασκώντας δικαιώματα
Μέρος 4ο  Προεδρικές διαγνώσεις

Την 30 Ιουλ 09 συνάντησα στο κατάστημα φίλου Δημοτικού συμβούλου τον εξ ίσου φίλο πρόεδρο του Δημοτικού Συμβουλίου. Τους τελευταίους μήνες  πίεσα αρκετά ζητώντας να προσεχθεί η καλή λειτουργία του ΔΣ, πράγμα που, παρ’ όλη την συμπάθεια, ψύχρανε τις σχέσεις μου με τον φίλο Πρόεδρο. Συγκεκριμένα απαίτησα απ’ αυτόν, έχοντας κάθε έννομο συμφέρον, να μεριμνήσει για την κατά Νόμο παρουσία των μελών του ΔΣ στις συνεδριάσεις  του. Δεν του άρεσε και θύμωσε.  
Η διάγνωση
Τον λόγο μετά την καλημέρα έλαβε ο πρόεδρος. Δήλωσε ότι με θεωρεί καλό μυαλό που αναλώνεται σε ασήμαντα πράγματα.  Προσφέρθηκε να μου δώσει συμβουλή ως γιατρός. Όχι καρδιολογικής φύσεως αλλά ψυχιατρικής: Η εμμονή μου, είπε, να ασχολούμαι με την λειτουργία του ΔΣ της Βέροιας, θέμα προδήλως ήσσονος σημασίας, είναι ψυχωτική.  Συμπέρανα ότι μάλλον θα ήθελε να με δει κλεισμένο σε ψυχιατρείο. Σιγά την καινοτομία. Η συνταγή εφαρμόσθηκε από πολλές και ετερόκλητες εξουσίες επί αιώνες. Στην ερώτηση μου, γιατί δεν παραιτείται από ένα τόσο ασήμαντο καθήκον, δεν έδωσε σαφή απάντηση.  Εν πάση περιπτώσει χαίρομαι που δεν μου χρέωσε νοσήλια.
Οι παραινέσεις
Φυσικά την «διάγνωση» του Προέδρου δεν την γλύτωσαν και άλλοι συμπολίτες. Είναι ενδιαφέρον:  Όσο περισσότερο ανασφαλείς αισθάνονται τόσο πιο σκληροί γίνονται στους χαρακτηρισμούς τους. Σε πρώτη φάση σε χαρακτηρίζουν ρομαντικό  ή ιδεολόγο, σε δεύτερη αφελή ή γραφικό και όταν το πράγμα αγριεύει αρχίζουν τις «ψυχιατρικές διαγνώσεις». 
Και το πράγμα μάλλον αγρίεψε…

 Ο επόμενος  ισχυρισμός του ήταν πως αν εγώ ήθελα ειλικρινά να μάθω ποιοι ήσαν οι συνεπείς δημοτικοί σύμβουλοι προκειμένου να αποφασίσω ποιους θα ψηφίσω τότε θα μπορούσα να του θέσω την ερώτηση κατ’ ιδίαν και όχι να το κάνω θέμα μέσω δημόσιων εγγράφων και αιτήσεων. Μάλλον έλειπε από το μάθημα της πολιτικής αγωγής. Ως πολίτης υποχρεούμαι να ενεργώ  δημόσια και έγγραφα πρώτα διότι δημόσιοι προβληματισμοί οφείλουν να μοιράζονται και δεύτερο διότι τα έγγραφα αποτελούν στοιχεία της συλλογικής μνήμης. Ψιλά γράμματα[N1] ; Εξαρτάται από τον αναγνώστη.
Συνέχισε κατηγορώντας με ότι κάνω  ύπουλους υπαινιγμούς σε σχέση με την δυνητική μεθόδευση απουσιών που μπορεί να οδηγήσει σε περίεργες συναλλαγές. Του είπα πως διατύπωσα απλά και  μόνον μια υπόθεση εργασίας. Πιθανώς  να  ξέρει κάτι παραπάνω.  
Κάτι πήγε να πει ακόμη και για την λειτουργία της Ελληνικής Βουλής αλλά σταμάτησε γρήγορα. Είναι που η λειτουργία του συγκεκριμένου πυλώνα της Δημοκρατίας μας…
Τέλος μου έδωσε την άδεια να «πάω μέχρι και στον πρόεδρο της Δημοκρατίας ». Του υπενθύμισα ότι ο Πρόεδρος είναι φορεύς εκτελεστικής εξουσίας και τώρα, όπως δείχνουν τα πράγματα, την υπόθεση θα την διαχειρισθεί μάλλον η Τρίτη εξουσία.
Οι προεκτάσεις
Φυσικά την «διάγνωση» του Προέδρου δεν την γλύτωσαν και άλλοι συμπολίτες. Είναι ενδιαφέρον:  Όσο περισσότερο ανασφαλείς αισθάνονται τόσο πιο σκληροί είναι οι χαρακτηρισμοί τους. Σε πρώτη φάση σε χαρακτηρίζουν ρομαντικό  ή ιδεολόγο, σε δεύτερη αφελή ή γραφικό και όταν το πράγμα αγριεύει αρχίζουν τις «διαγνώσεις». 
Και το πράγμα μάλλον αγρίεψε…
Αγρίεψε. Πως αλλιώς θα δικαιολογούνταν οι άκομψες δικαιολογίες  του προς την Περιφέρεια, όπου ούτε λίγο ούτε πολύ αφού παραδέχεται όλο το αλαλούμ των συνεδριάσεων καταλήγει λιτά και απέριττα:  Όλες οι απουσίες κρίθηκαν  δικαιολογημένες μετά από επικοινωνία με τους Δημοτικούς Συμβούλους πριν ή μετά τις συνεδριάσεις.  Δηλαδή;
Σκέφτηκα ότι τέτοιου είδους δικαιολογίες δεν περνάνε ούτε στο Γυμνάσιο.  Ακόμη και εκεί ο κηδεμόνας οφείλει να προσκομίσει χαρτί από  γιατρό. Γι’ αυτό και προκειμένου να μην αδικήσω κανέναν, ρώτησα προηγούμενους Προέδρους Δημοτικών συμβουλίων για την επικρατούσα πρακτική. Η απάντηση ήταν πως  ο Δημοτικός Σύμβουλος που επρόκειτο να απουσιάσει επικοινωνούσε με τον Πρόεδρο πριν την διαδικασία και αυτός ανακοίνωνε πριν την έναρξη της συνεδρίασης  ότι είναι δικαιολογημένα απών. Φυσικά αυτό γραφόταν και στα πρακτικά.  Σήμερα δεν υπάρχει τίποτε γραμμένο.  Φαντάζομαι πως αυτός που διαγιγνώσκει ψύχωση μέσα σε χρυσοχοείο δεν θα είχε πρόβλημα να διαγνώσει  από κάποια χωροχρονική απόσταση πέντε - δέκα περιπτώσεις νυγματώδους περικαρδίου άλγους, καμιά εικοσαριά οξείες οσφυαλγίες  άντε και μερικές … «καραμπινάτες οσφυοκαμψίες»[ii]



[ii] Το τελευταίο δεν είναι σύμπτωμα ή αρρώστια. Μια ατάκα από μια τηλεοπτική σειρά των αρχών του ’90 είναι. Εδώ που έφτασαν τα πράγματα αν δεν το ρίξεις και λίγο στην τρελή θα σκάσεις. 


Τα πράγματα όμως δεν έμειναν εκεί. Αρκετά αργότερα συζητώντας με κάποιον μαγαζάτορα, Δημοτικό σύμβουλο τότε,. άκουσα το εξής άκομψο. "Θα σε πω τι θα γίνει στο τέλος: Θα του κλάσεις τ' αρχίδια". Και τελικά αυτό έγινε. Αν θα με ρωτήσετε αν είναι τυχαίο το γεγονός ότι εκείνος ο μαγαζάτορας έπαιρνε από τον Δήμο 25.000 € ετήσια για να προσέχει, λέει,  Στάδια και Γυμναστήρια από το μαγαζί του; Δεν ξέρω. 
Όχι πως σήμερα τα πράγματα είναι πολύ καλύτερα. Απλά η συγκεκριμένη παράβαση, όσο κι αν ανακατώνει ο συμπαθής πρόεδρος διατάξεις και ερμηνείες,  επισύρει πειθαρχικές κυρώσεις. Θα μου πείτε που βρίσκω το κουράγιο ή που θα το βρω για τα περαιτέρω; Όπου το βρίσκω συνήθως.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Σχολιάστε στα Ελληνικά,Ιταλικά,Αγγλικά αντε και Γερμανικά. Όχι greeklish ρε παιδιά!