Το γεφύρι και πάλι

Χθες (13 05 12) είχε Δημοτικό Συμβούλιο. Μου έδωσαν τον λόγο. Αφού αγχώθηκα, ίδρωσα, κόμπιασα, ρετάρισα σχεδόν ούρλιαξα, κατάφερα να πω στους συμβούλους, εκτός όλων των άλλων, ότι το να παρακαλάνε ένα εργολάβο σχεδόν υπερήλικα, που δεν έκτισε ποτέ γέφυρα και που βρέθηκε κατασκευαστής επειδή ήθελε απλά να κερδίσει μερικά χρήματα ενοικιάζοντας το πτυχίο του, είναι δείγμα επιπόλαιας και αδαούς συμπεριφοράς.

Απαντήθηκα από την Δήμαρχο. πως ο εργολάβος είναι εκεί γιατί είχε το δικαίωμα να είναι εργολάβος και εν πάση περιπτώσει και τώρα εξακολουθεί να παραμένει εργολάβος νόμιμα. Φυσικά ξανάβαλα τις φωνές προβάλλοντας το γεγονός ότι του έδωσαν πρόσθετο έργο 141 χιλ χωρίς διαγωνισμό.

Ο διαγωνισμός

Ας δούμε τώρα τα πράγματα πιο ήρεμα. Κατ’ αρχήν ο εργολάβος απέκτησε το δικαίωμα να συμμετέχει στον διαγωνισμό επειδή η φύση του διαγωνισμού επέτρεπε να συμμετάσχει η σάρα και η μάρα. Ήταν ένας απλός μειοδοτικός διαγωνισμός. Με ειδική έγκριση από την περιφέρεια μπορούσε να γίνει διαγωνισμός με επιλογή. Δηλαδή να επιτρεπόταν να συμμετάσχουν σ’ αυτόν επαγγελματίες που είχαν κατασκευάσει γεφύρια ή εταιρείες με στελέχη που συμμετείχαν στην κατασκευή γεφυριών. Αυτό δεν έγινε γιατί η άδεια αυτή από την περιφέρεια ήθελε κάποιο χρόνο και η Δήμαρχος βιαζόταν να κάνει προεκλογικό show. Ναι τόσο απλά. Ναι η επιπολαιότητά της καταστρέφει το έργο.

Η επίβλεψη

Παρ’ όλα αυτά μπορούσε (ή όφειλε) ακόμη και μ’ αυτούς τους εργολάβους λίγο πριν  ή λίγο μετά την υπογραφή της σύμβασης να ζητήσει την μελέτη/λύση του προβλήματος των ικριωμάτων του ζυγώματος. (τις σκαλωσιές που θα κρατήσουν τα καλούπια δηλαδή). Δεν χρειαζόταν τεχνικές γνώσεις για να ανησυχήσεις μπροστά στην θέα του ανοίγματος που είχες να καλύψεις.  Αντ’ αυτού περίμεναν όλοι να αρχίσει το έργο να ξεκινήσουν τα μεσόβαθρα να ακούσει όλη η Βέροια τους κομπασμούς ενός από τους εργολάβους που είχαν νοικιάσει το πτυχίο του σημερινού ότι θα αλλάξει την μελέτη και να διώξουν τους προηγούμενους αφού αναλώθηκαν στο ποιος θα πληρώσει τα ικριώματα για να δουν εν τέλει μια μελέτη ξυλοτύπων. Ακόμη κι αν υποθέσουμε ότι Δήμαρχος και αντιδήμαρχοι πλανήθηκαν,  η πλάνη της Υπηρεσίας είναι ασυγχώρητη. Δεν είδαμε όμως κανέναν από αυτούς να απολογείται. Όχι βέβαια μέσα από την διαδικασία κάποιας εσωτερικής επίπληξης-θωπείας αλλά στην δικαιοσύνη για βαριά και καταστροφική αμέλεια.

Η έκπτωση

Φυσικά όφειλαν με βάση την σύμβαση και τον Νόμο να είχαν κηρύξει έκπτωτο τον εργολάβο ήδη από τον Ιούνιο του ’11. Δεν το έπραξαν και πάλι από επιπολαιότητα και ασχετοσύνη. Φοβόντουσαν πως αν του ζητούσαν την εγγυητική αυτός θα τους έσερνε στα δικαστήρια και θα καθυστερούσε το έργο. Την άγνοια την δικαιολογεί κανείς σε δημόσια πρόσωπα. Την ανικανότητα να κάνουν στοιχειώδεις επιλογές όχι. Ποια θα ήταν αυτή η στοιχειώδης επιλογή; Μα να προσλάβουν κάποιον που να ήξερε καλά τους Νόμους και φυσικά ικανούς δικηγόρους που θα έτρεχαν αποτελεσματικά την υπόθεση.

Η σημερινή κατάπτωση

Έτσι φθάσαμε το έργο να έχει πρακτικά εγκαταλειφθεί. Η μια κακοτεχνία να ακολουθεί την άλλη, γιατί μη μου πείτε ότι το στραβοχυμένο μεσόβαθρο δεν είναι κακοτεχνία ή οι οπλισμοί που σκουριάζουν δεν είναι εγκληματική παράληψη (παρ’ όλες τις διαβεβαιώσειςκαι τα μισόλογα). Και επειδή πάντα υπάρχουν χειρότερα, να βλέπουμε την δημοτική αρχή να κατρακυλά όλο και περισσότερο δίνοντας στο ίδιο άτομο κατ’ ανάθεση συμπληρωματικάέργα ολωσδιόλου άχρηστα στην φάση αυτή προκειμένου να καλοπιάσει έναν εργολάβο που αναρωτιέται πως έμπλεξε έτσι στα γεράματα.

Ελπίδες και ευχολόγια

‘Όλα τα παραπάνω δεν μπορούσα να τα πω στο χτεσινό Δημοτικό Συμβούλιο. Λίγο η στενότητα του χρόνου, λίγο η διάχυτη εχθρότητα και πολύ περισσότερο η αφόρητη ζέστη στην αίθουσα, οδήγησαν στην χρήση του γραπτού λόγου. Καλύτερα. Όλα όσα συνέβησαν χτες μου έδωσαν την αίσθηση ότι εκεί μέσα έχω αρκετούς φανατικούς αναγνώστες. Ελπίζω αυτοί να ξεκινήσουν μια συζήτηση με τελικό σκοπό την απεμπλοκή μιας αρχής δέσμιας κατ’ αρχήν της ανεπάρκειάς της από μια κατάσταση που ταπεινώνει και στενοχωρεί μια ολόκληρη πόλη