Χρήσιμα στιγμιότυπα από την Επιτροπή Ποιότητας Ζωής.

Δεν είχα καμμιά πρόθεση να πάω. Μια ακόμη συνεδρίαση της Επιτροπής Ποιότητας Ζωής του Δήμου Βεροίας ήταν. Αλλά ήταν και εκείνος ο ενοχλητικός Γιάννης Αγγέλογλου που άρχισε τα προβοκατόρικα τηλεφωνήματα, όχι ξεπέρασαν τον εαυτό τους, όχι έβαλαν έκτακτο για κατασκευή διώροφου πάρκινγκ, είχα μπαφιάσει και με μια μελέτη όπου έπρεπε να ξαναθυμηθώ πράγματα με τα οποία είχα να ασχοληθώ κοντά τριάντα χρόνια, το δημαρχείο απέχει πενήντα μέτρα από το γραφείο, ε, είπα να πάω.

Βρήκα όλα τα καλά παιδιά της επιτροπής να συζητούν έκτακτα θέματα όπως: Το πώς θα αδειοδοτούν επιχειρηματίες να βγάζουν τραπεζάκια σε πλατείες, το πώς θα ζωγραφίζουν κίτρινες γραμμές στα πεζοδρόμια για να οριοθετήσουν την ανάπτυξη τραπεζοκαθισμάτων και τέλος το πόσο χρήσιμο θα ήταν ένα πάρκινκ κάτω από την Εληά. Διώροφο μάλιστα. Φυσικά ακούστηκε και μια λογική φωνή. Του γιατρού Τηλέμαχου Χατζηαθανμασίου. Ο άνθρωπος δεν είπε παρά ότι η ανάπτυξη τραπεζοκαθισμάτων διέπεται από νόμους και η Δημοτική Αστυνομία δεν έχει παρά να τηρήσει την Νομοθεσία και εκεί τα πράγματα λίγο ηρέμησαν. Όσο για το διώροφο κτήριο στάθμευσης, εδώ κανείς δεν βρέθηκε να τους πει ότι είναι σχεδόν αδύνατο να πάρει άδεια να κτισθεί καθότι εκεί που ήθελαν να το βάλουν είναι χώρος πρασίνου. Και ο προηγούμενος Δήμαρχος ο κύριος Σκουμπόπουλος προσπάθησε αλλά βρήκε αδιαπέραστο νομικό κώλυμα και τα παράτησε. Δεν το ήξεραν; Κάθε άλλο. Κουβέντα να γίνεται.

Ο κανονισμός περί αισθητικών παρεμβάσεων

Το κυρίως πάρτι άρχισε μετά. Ένα στέλεχος της Τεχνικής Υπηρεσίας η κυρία Ντιάνα Βαφείδου (;) άρχισε να περιγράφει το κανονιστικό πλαίσιο των λεγόμενων αισθητικών παρεμβάσεων διαβάζοντας ουσιαστικά τα κείμενα που είναι ανηρτημένα εδώ. Όσο διαβαζόντουσαν αυτά τα κείμενα αναρωτιόμουν γιατί θα έπρεπε να υπάρξει και κανονισμός «αισθησιακών παρεμβάσεων» όταν ο Δήμος έχει στα χέρια του μια σειρά από πανίσχυρα εργαλεία όπως. Τον Νόμο περί Αυθαίρετης Δόμησης, το κανονιστικό πλαίσιο περί προστασίας πολιτιστικής κληρονομιάς (διατηρητέα), όλες τις εξουσίες αδειοδότησης  καταστημάτων υγειονομικού ενδιαφέροντος και φυσικά μια καλά επανδρωμένη Δημοτική Αστυνομία. Ο Γιάννης Αγγέλογλου που με ξεσήκωσε την είχε κοπανήσει και εγώ απέμεινα να προβληματίζομαι μόνος για την σκοπιμότητα του πράγματος. 

Η ερμηνεία

Ξαφνικά, έτσι γίνεται πάντα, τα πράγματα άρχισαν να μπαίνουν στη θέση τους: Οι άνθρωποι δεν νοιάζονταν διόλου για τις παρεμβάσεις, αντίθετα προτείνοντας αυτόν τον κανονισμό προσπαθούσαν να κατασκευάσουν ένα άλλοθι για τους εαυτούς τους. Δηλαδή να στήσουν ένα κείμενο πίσω από το οποίο να κρύβονται όταν θα τους καλεί ο ανακριτής, ο οποίος ήδη τους έχει καλέσει όλους από μια φορά για να λογοδοτήσουν για την αβελτηρία τους  σε σχέση με τις αυθαίρετες επεκτάσεις καφετεριών στα προκήπια. Κι ακόμη χειρότερα: Να έχουν έναν τρόπο να κρυφτούν (σαν στρουθοκάμηλοι ίσως) αν γίνει κανένας πανικός στα μαγαζιά με αυθαίρετα και τραυματιστεί κανένας θαμώνας.

Αν τα παραπάνω τα δεις μέσα από το γεγονός ότι οι περισσότεροι από αυτούς (τα μέλη της επιτροπής Ποιότητας Ζωής) αρνήθηκαν να αναρτήσουν το «πόθεν έσχες» τους στο site του Δήμου Βεροίας τότε η υπόθεση αποκτά ένα απειλητικό περίγραμμα. 

Αυτά σκέφτηκα και σηκώθηκα και έφυγα. Ώρες είναι, είπα στον εαυτό μου, να φορτώσεις, να αρχίσεις τα Γαλλικά και να φτάσεις να τους χρωστάς κι από πάνω.