Γέφυρα Κούσιου: Ώρα να σοβαρευτούμε

Με την υπόθεση της γέφυρας έχουμε, ας μην το αρνηθούμε, διασκεδάσει μέχρι στιγμής όλοι μας. Πώς να μη διασκεδάσεις με την ανικανότητα μιας Δημάρχου, δύο αντιδημάρχων, μιας τεχνικής Υπηρεσίας και ενός υπερήλικα εργολάβου. Αναμφίβολα ήταν μια παράσταση που μέχρι στιγμής τουλάχιστον έβγαζε πολύ γέλιο. 

Όμως τα πράγματα έχουν υπερβεί πλέον τα όρια του γελοίου και το γέλιο έπαψε να είναι το ζητούμενο. Η υπόθεση αυτή άρχισε να κάνει ζημιά και στην αντιπολίτευση και σ’ ολόκληρη την πόλη. Έτσι σκεπτόμενος ότι και εγώ έχω κάνει την πλάκα μου άρα πρέπει και εγώ να σοβαρευτώ ανέλαβα μια πρωτοβουλία να συζητήσω με ανθρώπους που θα βοηθούσαν να δοθεί μια διέξοδος στην εμπλοκή του ζητήματος που ονομάζεται κατασκευή της Γέφυρας Κούσιου.

Το ιστορικό και η κατάσταση σήμερα.

 Σήμερα υπάρχει απόφαση της επιτροπής Συμβουλίου Δημόσιών έργων με βάση την οποία η μελέτη των ικριωμάτων οφείλει να πληρωθεί στον εργολάβο. Η απόφαση στηρίζεται στον 696/74 Νόμο άρθρο 144 όπου αναφέρεται πως στη μελέτη μιας γέφυρας ανοίγματος άνω των 6 μέτρων οφείλουν να συμπεριλαμβάνονται σχέδια και υπολογισμοί των ξυλοτύπων.

Βέβαια από το 74 μέχρι σήμερα άλλαξαν πολλά. Τα ανοίγματα και τα ύψη πολλαπλασιάστηκαν  και  η τεχνολογία των καλουπιών έγινε πολύπλοκη. Έτσι κάθε εργολάβος ή κατασκευαστική έχει την δική του τεχνολογία και είναι άδικο να ζητούμε μονοσήμαντη λύση καλουπώματος για κάθε γέφυρα που αντιμετωπίζουμε. Το πρόβλημα λύνεται εδώ και μερικές δεκαετίες με το εξής τρυκ. Ο εργολάβος καταθέτει μελέτη ικριωμάτων την οποία πληρώνεται ως εάν ήταν μελετητής. Φυσικά δεν πληρώνεται πρόσθετα για τους ξυλοτύπους. Μόνο για την μελέτη τους.

Η προμελέτη που έγινε από τον συνάδελφο μηχανικό Παύλο  Σταυριανίδη προϋπολόγιζε περίπου 250 τόνους χάλυβα ικριωμάτων δηλαδή ήταν προϋπολογισμού έργου (χονδρικά αναφέρω) 300.000 € και συνακόλουθα είχε μια αμοιβή της τάξεως των 30.000 €. Αυτή περίπου θα είναι και η λύση που δίνει και ο εργολάβος. Τα προβλήματα αρχίζουν όμως από εδώ και πέρα.

Ο εργολάβος  ακούγεται πως όχι μόνο θα ζητήσει 40.000 € για την μελέτη αλλά και 800.000€ για την ίδια την κατασκευή των ικριωμάτων. Είναι φανερό ότι δεν μπορεί και δεν θέλει να τελειώσει το έργο. Πρόσθετα του δόθηκε και έργο 141.000 χωρίς το ΦΠΑ για την κατά τα άλλα άχρηστη σταθεροποίηση των πρανών. Έκανα ένσταση για την τιμή των όπλων, την έχασα, θα συνεχίσω δευτεροβάθμια και θα την ξαναχάσω. Το θέμα είναι αυτή η κατρακύλα δεν θα σταματήσει πουθενά και φυσικά έχει ανοίξει την όρεξη κάθε είδους τρωκτικού στους κύκλους που διαχειρίζονται το έργο.

Ένα σχέδιο λύσης.

Η κατάσταση δεν είναι αδιέξοδη.  Η έκπτωση του εργολάβου φαίνεται σαν μόνη προϋπόθεση να ξεκινήσει η λύση. Βέβαια η έκπτωση πρέπει να γίνει με αντίστοιχη διεκδίκηση της εγγυητικής και αυτό διότι όποιος κι αν αναλάβει το έργο αμέσως μετά θα ζητήσει, και με το δίκαιο του, νέες τιμές μονάδος διότι τα εύκολα (πυλώνες και θεμελίωση) έχουν τελειώσει. Αυτό άλλωστε είναι και το νόημα της εγγυητικής. Η διεκδίκηση της  θα οδηγήσει στην δικαιοσύνη και αυτά μπορεί να τραβήξουν σε μάκρος. Εδώ είναι που χρειάζεται μια καλή και έμπειρη Νομική ομάδα.  Μια ομάδα που θα λύσει γρήγορα και όσο το δυνατόν ανώδυνα για το δημόσιο συμφέρον, το πρόβλημα.

Μετά την έκπτωση του εργολάβου και την είσπραξη της εγγυητικής τα πράγματα απλοποιούνται. Υπάρχει ο Νόμος περί Δημόσιων έργων που καλεί με συγκεκριμένη διαδικασία τον επόμενο μειοδότη.

Επίκειται εκτροπή;

Ο φόβος είναι ότι κάποιοι μέσα στο Δημαρχείο έχουν άλλα πράγματα στο μυαλό τους. Κάτι ακούγεται ότι μεθοδεύεται η ανάθεση του υπόλοιπου έργου στον Μπόμπολα, κάτι πως το γεφύρι θα τελειώσει μέσα από μια «υβριδική» λειτουργία στην οποία θα έχουν αυξημένες αρμοδιότητες τα στελέχη της Τεχνικής Υπηρεσίας του δήμου και πάει λέγοντας. Πράγματα που δεν σχετίζονται με την κατά Νόμο πορεία. Δεν χρειάζεται και πολύ σκέψη. Η πορεία χωρίς την Πυξίδα του Νόμου είναι πορεία μέσα στο χάος και αυτό ανοίγει την όρεξη στα γνωστά τρωκτικά.

Η δική μου πρωτοβουλία

Χωρίς να μου το ζητήσει κανείς σκέφτηκα να κουβεντιάσω τα παραπάνω με τους εκπροσώπους των παρατάξεων. Με τους Πασοκτσίδες τι να πεις; Δεν λες τίποτα και συνεχίζεις. Στον Λάζαρο Τσαβδαρίδη έστειλα μια επιστολή αλλά δεν πήρα απάντηση. Ακόμη τουλάχιστον. Ο εκπρόσωπος των Ενεργών Πολιτών μου είπε την άποψή του απάντησα ότι έχω διαφορετική, μου ζήτησε σεβασμό και έφυγε, για να μείνουν μόνον οι εκπρόσωποι της ΛΑΣ (ΚΚΕ) οι οποίοι άκουσαν με προσοχή τις απόψεις μου, ζήτησαν κάποιο υπόμνημα και απ’ ότι φαίνεται θα συνεχίσουν την προσπάθεια.  Μια προσπάθεια που θα προτάσσει μια βιώσιμη και νόμιμη  λύση μέσα από πνεύμα συνεργασίας και συναίνεσης.

…και η μη πρωτοβουλία

Ίσως κάποιοι να αναρωτιούνται γιατί σαν μηχανικός δεν αποτάνθηκα στον φορέα των Μηχανικών, το ΤΕΕ. Εν προκειμένω την πενταμελή επιτροπή του ΤΕΕ Ημαθίας. Δυστυχώς υπάρχουν απαντήσεις: Δύο από τα μέλη του Βοργιατζίδης και Αργιαντόπουλος γνωρίζουν το θέμα ως μέλη επιτροπών και συμβουλίων. Ο πρώτος σαν αντιδήμαρχος Βεροίας και ο δεύτερος σαν μέλος του Συμβουλίου Δημόσιων Έργων που αναφέρθηκε στην αρχή του κειμένου. Ο τρίτος είναι ο Παύλος Σταυριανίδης που έκανε την προμελέτη των ξυλοτύπων του γεφυριού. Τρεις δηλαδή γνωρίζουν πολύ καλά το πρόβλημα και αν ήθελαν να συζητηθεί θα το είχαν πράξει. Ο τέταρτος είναι ο πρόεδρος. Αυτός στην διάρκεια της παρούσας θητείας του δεν συγκάλεσε ποτέ την Νομαρχιακή επιτροπή του ΤΕΕ. Όσο για τον πέμπτο αυτός είναι ο «θεσμικός αντικαταστάτης» του τέταρτου. Απάντησα.