Αστικές Αναπλάσεις: Ο Ντελβές

Τις προάλλες έγινε η εκδήλωση για το έργο των αστικών αναπλάσεων της Βέροιας. «Συμμετείχα» κι εγώ. Την είχα στήσει στην είσοδο του κτηρίου όπου γινόταν η εκδήλωση και μοίραζα ένα δίφυλλο με τις απόψεις μου. Ούτε κομσομόλος που πουλούσε «Οδηγητή»… Μεγάλη ξευτίλα μιλάμε…

Το περιεχόμενο του δίφυλλου (εξαιρώντας ένα χοντρό ορθογραφικό ) ήταν σχεδόν το ίδιο με δύο προηγούμενες αναρτήσεις. Στρογγυλεμένο κάπως, αλλά ίδιο.  Απλά στο τέλος είχα προσθέσει και τέσσαρες ερωτήσεις, που ήταν.

1.                  Γιατί η δημοτική αρχή ξεκινά ένα έργο που δεν έχει να προσφέρει τίποτα με ένα προϋπολογισμό τρεις φορές της γέφυρας Κούσιου, έξι φορές αυτόν της ανάπλασης της κοίτης του Τριποτάμου και όσο πέντε σχολείων. Γιατί δεν ξεκινά μια κατ’ εξοχήν αναπτυξιακή επένδυση όπως είναι η Βιομηχανική περιοχή;

2.                  Τι την κάνει να πιστεύει ότι οι εγγενείς αδυναμίες της Τεχνικής Υπηρεσίας του Δήμου δεν θα λειτουργήσουν  και πάλι εναντίον του έργου και εν τέλει εναντίον των πολιτών του Δήμου;

3.                  Σε τι συνίσταται το ερευνητικό αντικείμενο της μελέτης μιας συνηθισμένης Αστικής Ανάπλασης; Η μελετήτρια, που όπως έχει δηλώσει έχει εκπονήσει και άλλες παρόμοιες μελέτες, δεν έλυσε στις προηγούμενες τα ερευνητικά ερωτήματα που τίθενται σε μια παρόμοια δουλειά; Μήπως εν τέλει το ερευνητικό αντικείμενο δεν ήταν παρά μια πρόφαση για την παράκαμψη των ορθών διαδικασιών ανάθεσης; (πχ αρχιτεκτονικός διαγωνισμός). Δικαιούται ο Δήμος Βέροιας να χειρίζεται την ισχύουσα νομοθεσία περί μελετών κατά το δοκούν, αντί να συμμορφώνεται υποχρεωτικά μ’ αυτήν;

4.                  Επειδή αυτά τα συμπτώματα καταγράφονται στη Βέροια εδώ και πολλά χρόνια, και η πόλη έχει οπισθοδρομήσει σημαντικά ως προς την χωρική της ανάπτυξη, μήπως είναι καιρός οι σύλλογοι των τεχνικών να αντιταχθούν σθεναρά και οι πολίτες να πάρουν ενεργά την κατάσταση στα χέρια τους;

Είχα μάλιστα σκεφθεί να θέσω και άλλα ερωτήματα όπως για παράδειγμα πως αισθάνθηκε η μελετήτρια όταν ο γιός της πήρα χαρτζιλίκι 1800 € από τον Δήμο της Βέροιας μελετώντας μια σκάλα και το φρεάτιο ενός ανελκυστήρα, σχέδια που τουλάχιστον πέντε πολιτικοί Μηχανικοί της πόλης θα έκαναν δωρεάν. 

Όλα αυτά μέχρις ότου άκουσα την μελετήτρια/ερευνήτρια να μιλάει. Αξιοπαρατήρητη προσωπικότητα. Άλλαζε αποστολές και μάσκες από την μια στιγμή στην άλλη. Από μελετήτρια, γινόταν ερευνήτρια μετά  λίγο ποιήτρια και πάει λέγοντας. Στο τέλος απάντησε με ένα αχαρακτήριστο «μη μου τι βγαίνεις» σε έναν σεμνό συμπολίτη που τόλμησε να της κάνει μια ερώτηση για το είδος των υλικών που επέλεξε. Φυσικά αλλού αρμένισε όταν η Αρχιτέκτων κ. Πάπαρη την ρώτησε για τον τρόπο με το οποίο πήρε την ανάθεση της μελέτης. Εννοείται ότι δεν απάντησε ούτε και στο στοιχειώδες: Το πώς δηλαδή οριοθέτησε το αντικείμενο της μελέτης/έρευνάς  της.  Αρκέστηκα να ρωτήσω την κ. Δήμαρχο και τον κ.Αντιδήμαρχο τεχνικών πράγματα που αναφέρονται εδώ.

Στην συγκέντρωση όμως είδα και ενδιαφέροντες ανθρώπους, που δεν είχαν απλώς θεωρητικές αντιρρήσεις για το έργο. Ήσαν έμποροι της Βενιζέλου και τις Μ. Αλεξάνδρου που διατύπωσαν τους φόβους τους, ότι δηλαδή οι επεμβάσεις θα ήταν χαριστική βολή για τις επαγγελματικές τους δραστηριότητες. Για μένα ήσαν οι πιο σοβαρές παρουσίες της εσπερίδας. Έτσι για χάρη τους έδωσα στη δημοσιότητα το κείμενο των οδηγιών προς επίδοξους μηνυτές. Ελπίζω να τους βοήθησα. 

Νομίζω πως το παρόν κείμενο είναι το τελευταίο που γράφω για τις αστικές αναπλάσεις της Βέροιας. Κάτι σαν το στριφογύρισμα του ντελβέ αφού πιείς τον καφέ σου και πριν αναποδογυρίσεις το φλιτζάνι.  Τα υπόλοιπα τα αναλαμβάνει η καφετζού.