Ο Βελουχιώτης του Μπογιόπουλου

Άρης Βελουχιώτης: “Τιμή και δόξα και στο λαό που τόνε γέννησε”

9:00 πμ, Δευτέρα 16 Ιουν 2014

Υποκειμenikos

Άρης Βελουχιώτης (1905-1945)

Δεν είναι καν βιογραφία. Συρραφή κειμένων είναι. Θα έλεγα ότι είναι το αντίθετο της αγιογράφησης.  Παρατίθεται χάριν πληρότητος. Αν κάπου μέσα στο κείμενο δείτε τον Βελουχιώτη να παντρεύεται και να κάνει μια κόρη με διάσημη ηθοποιό, διαβάστε το. Όλα στο παιχνίδι είναι.Το κείμενο από εδώ

Βγάζοντας άκρη με την ιστορία που κληρονόμησα

Υπάρχει η λεγόμενη ομιλία του Βελουχιώτη στη Δεσφίνα. Ένα κείμενο σοκαριστικό, για την γνησιότητα του οποίου όμως έχουν γραφτεί πολλά. Εδώ προσπαθώ να κάνω ένα κολάζ του κειμένου όπως το βρήκα εδώ, αλλά και όλα τα επιχειρήματα με τα οποία αμφισβητείται η εγκυρότητά του και αποπειράται η απόδειξη της χάλκευσης. Δεν μπορώ να εκφράσω οριστική άποψη ακόμη. Βέβαια υπάρχει και εκείνη η συνθήκη των Πρεσπών. Μια θλιβερή κατάληξη και επαλήθευση κάθε Δεξιάς κριτικής αλλά και ταυτόχρονα ανατροπή κάθε αριστερής δικαιολογίας. Αυτό το γεγονός με οδηγεί στο να κάνω την παρακάτω συρραφή.

Σάββατο πρωί. Διαδρομή σπίτι γραφείο σε εικόνες

Σκέφτηκα πως αν συνεχίσω με τους εμφύλιους, τους Βελουχιώτηδες και τους Μπελογιάννηδες σε μερικές μέρες θα άρχιζα να ξερνάω με ρυθμό πολυβόλου λοχαγούς και βασιλιάδες. Όσο νάναι μπουχτίζεις. Έτσι είπα να το 'λαφρύνω λιγάκι.

Να το κάνω και λίγο ιλουστρασιόν μπας και ξελαγράρω. Το πρωί του Σαββάτου λοιπόν , χτες δηλαδή έβγαλα μερικές φωτογραφίες στο δρόμο για το γραφείο με το κινητό. Αρχαίας τεχνολογίας αλλά φωτογραφίες βγάζει.  Δεν το έκανα αποκλειστικά χθες. Σχεδόν κάθε μέρα το κάνω. Αυτό και να μαζέψω από κάτω μερικά σκουπίδια και να τα ρίξω στο καλάθι των αχρήστων. Τίποτε δεν αλλάζει. Απλώς το κάνω για να αισθάνομαι εγώ καλύτερα.

Τις χτεσινές θα τις δημοσιεύσω. Πάμε λοιπόν

Η σεμνή τελετή "Αγιοποίησης" "λαϊκού αγωνιστού"

Στο πλαίσιο της προσπάθειας που προτίθεμαι να αναλάβω σε σχέση με την ονοματοθεσία των οδών Μπελογιάννη και Βελουχιώτη στο Προμηθέα Βεροίας, ξεκίνησα να μαζεύω με δαιμονισμένο τρόπο ομολογώ κείμενα γι΄αυτές τις δύο προσωπικότητες. Ειδικά για την δεύτερη. Πρόσφατα, δεν έχει μήνα, το ΚΚΕ "αποκατέστησε" τον Άρη Βελουχιώτη. Μια διαδικασία σχεδόν θρησκευτική. Κάτι σαν την Αγιοποίηση της Μητέρας Τερέζας σε ανταμοιβή των υπηρεσιών που προσέφερε στα ταμεία της καθολικής εκκλησίας...

Φυσικά υπήρξαν αντιδράσεις. Μία απ΄αυτές ήταν και το δημοσίευμα της εφημερίδας Δημοκρατία. Στο τέλος του ρεπορτάζ υπάρχει και κάτι αποκρουστικό. Είμαι υποχρεωμένος να το διασταυρώσω

Ονοματοθεσίες οδών το μακρινό 1979

Νωρίτερα ήταν. Τότε, το 1979, συνεδρίασε το ΣτΕ για να αποφασίσει για μιά διένεξη του Δήμου Ηρακλείου Αττικής με τον οικείο Νομάρχη πάνω σε ονοματοθεσία οδών. Λίγα πράγματα πρέπει να είναι ζωντανά από την απόφαση αυτή, εικάζω. Το σύνταγμα άλλαξε μερικές φορές, ο χάρτης της Τοπικής Αυτοδιοίκησης δύο κλπ. Η απόφαση παρατίθεται μετά από παρότρυνση σχολιαστή προηγούμενης ανάρτησης.
Είναι σε κάπως στρυφνή καθαρεύουσα αλλά διαβάζεται.

Όσο τα σκαλίζεις τόσο βρωμάνε. (περίπτωση Μπελογιάννη)

Ο Μπελογιάννης σύμφωνα με τους κομουνιστές ενσαρκώνει το πρότυπο του  μαχόμενου διανοούμενου. Το πρότυπο αυτό υιοθετήθηκε και σμιλεύτηκε μάλλον για να αγιοποιήσει τον Μάρξ, ο οποίος εκτός από «μαχόμενος διανοούμενος» ήταν και ένας τύπος που δεν δούλεψε πρακτικά ποτέ στη ζωή του, που ζούσε στην αρχή πουλώντας τα κοσμήματα της συζύγου του, που άφησε δύο από τα παιδιά του να πεθάνουν κυριολεκτικά από την πείνα και προς το τέλος της ζωής του τον συντηρούσε ο Ένγκελς.

Ήταν έτσι; Ήταν δηλαδή ο Μπελογιάννης ένας μαχόμενος διανοούμενος ή ένα πλουσιόπαιδο, για τα μέτρα της εποχής του, που έλαβε μια καλή σχετικά εκπαίδευση που του έδινε την δυνατότητα να λέει γοητευτικές παπάντζες, που όμως αποτελούσαν το προπέτασμα της πραγματικής του σκόπευσης; Να ζήσει δηλαδή  μια συναρπαστική ζωή παίζοντας με τον κίνδυνο.
Διανοούμενος πάντως δεν ήταν. Το κείμενο που δημοσίευσε για τα 70 χρόνια του Στάλιν  (ξέρεις, …να ζήσεις Ιωσηφάκο και χρόνια πολλά…), αποδεικνύει το αντίθετο: Ότι είχε καταντήσει (ή μήπως ήταν εξ αρχής;)  ένα κομματικό στέλεχος από τον σωρό, που έβγαζε στον αέρα ότι προσωπολατρικά κείμενα που του πάσαραν. Όπως το παρακάτω.

Το κείμενο δακτυλογραφήθηκε για το Athens Indymedia (https://athens.indymedia.org/front.php3?lang=el&article_id=194303) στις 5/4/2004 και πάρθηκε από το βιβλίο «Νίκου Μπελογιάννη Άρθρα και Λόγοι »,εκδόσεις Πορεία 1977,που ανατυπώθηκε από το αρχικό που πρωτοδημοσίευσε ο εκδοτικός οίκος «Νέα Ελλάδα» το 1953.

Ονοματοθεσία στο μακρινό 1987

Ο Δήμος Βεροίας μου έστειλε την απόφαση με την οποία έγινε η ονοματοθεσία των οδών Μπελογιάννη και Βελουχιώτη. Είπαμε, σε γενικές γραμμές αποτελείται από αποτελεσματικούς και ευσυνείδητους ανθρώπους: Η αίτηση πήγε 16-07-2018 και εγώ έλαβα την απάντηση γραπτά στο σπίτι μου την 24/7/18.

Η απόφαση ήταν του ΄87. Συνεδρίαση Δημοτικού Συμβουλίου της 11 Αυγούστου 1987. 

Σημαντική γνωμοδότηση κ. Εισαγγελέως Πρωτοδικών Λάρισας για χορήγηση εγγράφων από Δημόσιες Αρχές & Υπηρεσίες στους πολίτες

Δεν υπάρχει τίποτε πιο χρήσιμο από έναν Δημόσιο λειτουργό που κάνει σωστά τη δουλειά του. Η εισαγγελεύς της Λάρισας ας πούμε τον Μάρτιο του 2013.  Μια λειτουργός που υπομονετικά και με απόλυτο επαγγελματισμό έγραψε και διένειμε σε όλες τις δημόσιες υπηρεσίες της περιοχής της αλλά και στον Δικηγορικό σύλλογο της Λάρισας ένα πολυσέλιδο πόνημα που είχε, πιστεύω, σαν αποτέλεσμα να διευκολύνει την ζωή των πολιτών της πόλης. Απ’ ότι διαβάζω πάλι και ο Δικηγορικός σύλλογος της πόλης πρέπει να ενδιαφέρθηκε και να προκάλεσε με έγγραφό του την γνωμοδότηση αυτή.

Παρατίθεται για να βοηθήσει με τη σειρά του όσους ταλαιπωρούνται από την δημόσια διοίκηση παντού αλλού. Το έγγραφο θα το βρείτε στο site του δικηγορικού συλλόγου Λάρισας απ’ όπου και αντιγράφτηκε  και απόκτησε ένα κάπως πιο φιλικό φορμά.

Η ύπαρξη αυτού του εγγράφου έγινε γνωστή στο blog από σχόλιο Ανώνυμου αναγνώστη τον οποίο ο διαχειριστής του blog ευχαριστεί από καρδίας.

Στο μεταίχμιο της Νομιμότητας

Τι μπορεί να ωθήσει μια Δημόσια Υπηρεσία, μια διοικούμενη ομάδα εδώ. Παρακάτω παρουσιάζεται ένα ακόμη παράδειγμα,
ανθρώπων και όχι νοητικών σχημάτων για να μη ξεχνιόμαστε, να κινηθούν στο μεταίχμιο της νομιμότητας αρνούμενοι το στοιχειώδες; Δηλαδή να επιδείξουν έγγραφα που είχαν κατατεθεί σ΄αυτή την ΔΥ πριν εννιά χρόνια; Οι απαντήσεις δόθηκαν ήδη

Το μυστικό του χαμογελαστού μας αντάρτη

 Μου ήταν ανέκαθεν συμπαθής. Μου θύμιζε τον μεσήλικα οικογενειάρχη που κατεβάζει νωρίς το πρωί τη σακούλα με τα σκουπίδια. Αυτόν που όταν διασταυρώνονται τα βλέμματά σας σε κοιτά και λίγο αμήχανα αλλά ανοιχτόκαρδα σου λέει «καλημέρα σας». Και σήμερα μου τον θυμίζει αν και τέτοιους οικογενειάρχες δύσκολα βλέπεις πια. Τον είχαν τοποθετήσει λοιπόν πατιναρισμένο  και χαμογελαστό αρκετά ψηλά σε ένα ογκώδες για τον χώρο βουναλάκι που θύμιζε τα τραχιά βουνά της πατρίδας μας. Εκεί που το πρωτότυπό του έδωσε μάχες για την πατρίδα πολεμώντας τους Γερμανούς κατακτητές. Αυτό τουλάχιστον ήταν το κεντρικό αφήγημα. Πιθανόν αυτό να ήθελε και ο δωρητής του (Κλέων Παπανίδης)

Ποιός βαφτίζει τους δρόμους μιας πόλης

Κώδικας Δήμων και Κοινοτήτων

N. 3463/2006(ΦΕΚ Α 114/30.6.2006)

 

ΑΡΘΡΟ 75

Αρμοδιότητες

Ι. Οι δημοτικές και οι κοινοτικές αρχές διευθύνουν και ρυθμίζουν όλες τις τοπικές υποθέσεις, σύμφωνα με τις αρχές της επικουρικότητας και της εγγύτητας, με στόχο την προστασία, την ανάπτυξη και τη συνεχή βελτίωση των συμφερόντων και της ποιότητας ζωής της τοπικής κοινωνίας

 β) Περιβάλλοντος, στον οποίο περιλαμβάνεται, ιδίως:

Τα κρατάω για να τα θυμάμαι

Τίποτε ιδιαίτερο. Κάτι τύποι που υπέγραψαν ένα μανιφέστο είναι

Ποιος και πώς αποφασίζει για τα ονόματα των δρόμων στην Ελλάδα

Το κείμενο που ακολουθεί το πήρα από το newsbeast δημοσιεύθηκε την 20/5/17 και είναι μια όμορφη δουλειά του Γιώργου Λαμπίρη. Αποτελεί πριν απ’ όλα μια εισαγωγή στο θέμα της ονοματοθεσίας των δρόμων όπως το βλέπει ένας πολίτης. Φυσικά τα πράγματα είναι πολυπλοκότερα. Διαβάστε το από το link. Εδώ μπήκε προς χάριν της πληρότητας μιας προσπάθειας που όπως αντιλαμβάνεστε ξεκίνησε ήδη

Αιματοβαμμένες ιστορίες και ευτράπελα περιστατικά που βρίσκονται πίσω από κάθε οδό

Γράφει

ο Γιώργος Λαμπίρης

Φωτογραφίες

Γιάννης Κέμμος

Ψάχνοντας τις … «μάνες του λαϊκού στρατού»

Στην χθεσινή ανάρτηση για τα ονόματα δύο δρόμων στον Προμηθέα Βεροίας μου ήρθε ένα ανώνυμο σχόλιο «Ενδιαφέρον θα έχει να μάθουμε τα πρακτικά του Δημοτικού Συμβουλίου με το οποίο έγινε η ονοματοδοσία αυτών των οδών, το σκεπτικό τους και αν μπορούμε να προσφύγουμε κάπου για να εκλείψει αυτό το όνειδος στους δρόμους της πόλης μας!»    Το βρήκα πράγματι ενδιαφέρον και έκανα την παρακάτω αίτηση στο δήμο.  

ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΣ ΕΡΕΥΝΑΣ ΚΑΙ ΑΝΑΛΥΣΗΣ Πώς Η Εξωστρέφεια Έσωσε Την Πορτογαλία

ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΣ ΕΡΕΥΝΑΣ ΚΑΙ ΑΝΑΛΥΣΗΣ Πώς Η Εξωστρέφεια Έσωσε Την Πορτογαλία

Μπορούσαμε κι εμείς. Μπορούσαμε νωρίτερα, πιο ανώδυνα και κυρίως με λιγότερη ζημιά. Μπορούσαμε χωρίς μερικές εκατοντάδες χιλιάδες προσφύγων και λαθρομεταναστών διάσπαρτους στο μέρος μας, χωρίς διαλυμένα πανεπιστήμια, χωρίς την αιμορραγία σε ανθρώπινο δυναμικό, χωρίς την ταπείνωση της αναγνώρισης των Σκοπιανών σαν Μακεδόνων, χωρίς την απεμπόληση κυριαρχικών δικαιωμάτων στους Αλβανούς, χωρίς την διάλυση και του τελευταίου ίχνους της μεταποίησης. Δεν το κάναμε.

Φυσικά δεν φταίει ο Τσίπρας. Ένα ανθρωπάριο  που του επετράπη να καβαλήσει στη ράχη ενός έθνους και να το βιάσει παρά φύσιν. Φταίνε αυτοί που του το επέτρεψαν. Κι αυτοί δεν είναι οι γνωστοί (Αμερικάνοι, Σόρος, Τέκτονες, Μπίλντενμπερκ κλπ), είναι τα τομάρια που τον ψήφισαν. 

Κάποιοι άλλοι όμως στην άλλη μεριά της Μεσογείου και έξω απ΄αυτήν, οι Πορτογάλοι τα κατάφεραν καλύτερα.  Παρακάτω αναδημοσιεύω την έκθεση της Διανεώσεως για τον τρόπο που τα κατάφερε ένας λαός πάνω κάτω όπως εμείς. 

Δυό δρόμοι και ένα πηγάδι υδρομάστευσης

Αν πάει κανείς στον Προμηθέα (συνοικισμός της Βέροιας είναι Δυτικά του Τριποτάμου) θα δει σ΄ένα σχεδόν αδιέξοδο μέρος δύο οδούς. Την οδό Νίκου Μπελογιάννη και την οδό Άρη Βελουχιώτη. Η οδός Μπελογιάννη είναι σε επαφή από τη μια μεριά με το 2^ο γυμνάσιο, και βλέπουν σ’ αυτήν όλο κι όλο τρεις πολυκατοικίες και η  άλλη (Βελουχιώτη) είναι αδιέξοδο. Και από τους δύο δρόμους οι οποίοι είναι ζήτημα αν απέχουν 130 μέτρα περνούν συνολικά 10 αυτοκίνητα την ημέρα το πολύ. Τα ονόματά τους παραπέμπουν σε γνωστές προσωπικότητες της Νεοελληνικής ιστορίας.

Με ξανακαλούν να καταθέσω

Πρόκειται για την υπόθεση που θα κατέθετα την 20/4/18. Τότε όμως η δίκη δεν έγινε διότι υπήρχε λάθος διατυπωμένο κατηγορητήριο. Περισσότερα έμαθαν πολύ λίγοι στη Βέροια. Σ΄αυτούς δεν συμπεριλαμβάνεται ο γράφων.

Ν 3448/2006

Αυτό ήταν το σχέδιο Νόμου που κάποια στιγμή έγινε ο Ν. 3448/2006 του Ελληνικού Κράτους για την περαιτέρω χρήση πληροφοριών του δημόσιου τομέα 

Συμπεριφορές Δημόσιων λειτουργών (Πρόταση για βελτίωση)

Τις προηγούμενες μέρες περιέγραψα τον τρόπο με τον οποίο έπεσα πάνω σε υπηρεσίες που δεν θέλουν να πράξουν ένα στοιχειώδες τους καθήκον. Να επιτρέψουν σε πολίτη να δει φακέλους διοικητικών πράξεων τηρώντας φυσικά τους περιορισμούς του  Νόμου. Δηλαδή να μη του δείξουν ευαίσθητα προσωπικά δεδομένα πολιτών, πρακτικά του Υπουργικού συμβουλίου της χώρας, στοιχεία Βιομηχανικής Ιδιοκτησίας και στοιχεία από φάκελο υπό δικαστική ή διοικητική έρευνα. Αν το καλοσκεφτείς δεν ήταν και τίποτα το ιδιαίτερο, η Διεύθυνση Ανάπτυξης και Περιβάλλοντος θα έδειχνε τα έγραφα πάνω στα οποία στηρίχθηκε για να εκδώσει ένα απαλλακτικό Περιβαλλοντικής εγκρίσεως, και η Αρχαιολογική Υπηρεσία κάποια έγραφα από το 2012 με τα οποία το Υπουργείο Πολιτισμού είχε εκδώσει έγκριση για το ίδιο έργο και τα είχε στείλει μετά το την έκδοση της έγκρισης στη Εφορία Βυζαντινών Αρχαιοτήτων. Το έργο λεγόταν Ολοκληρωμένο Σχέδιο Αναβάθμισης Αστικού Τοπίου και εκτελέστηκε την περίοδο 2012-2015 στη Βέροια.

Συμπεριφορές Δημόσιων λειτουργών (ΙΙ)

Στην προηγούμενη ανάρτηση περιέγραψα τον απόθαρο που πήρα από την Αρχαιολογική Υπηρεσία. Σήμερα σειρά έχει το Τμήμα Ανάπτυξης και Περιβάλλοντος. Είναι το παλιό Τμήμα Βιομηχανίας. Σ’ αυτούς είχα καταθέσει αίτηση ζητώντας να δω τον φάκελο με τα έγγραφα του απαλλακτικού των «Αστικών Αναπλάσεων της Βέροιας». Και πάλι το κείμενο της αιτήσεως.

Συμπεριφορές Δημόσιων λειτουργών (Ι)

Ο πράγμα ήταν έτσι κι αλλιώς χάλια. Μπορεί να διορθώθηκε ανεπαίσθητα την περίοδο της διοίκησης Σαμαρά Βενιζέλου με την διάταξη που σε έθετε εκτός δημοσίου αν είχες παραπεμφθεί, αλλά με το που ήρθαν οι αριστεροί και με διάταξη του Κατρουγκάλου αυτό καταργήθηκε, οι δημόσιοι λειτουργοί ξαναξεσάλωσαν. (σαλός=ο τρελός, «εκσαλώνομαι»= αποτρελαίνομαι). Θα παρουσιάσω συμπεριφορές Δημόσιων υπαλλήλων και τα επιδιώξω να τις ερμηνεύσω. Στοιχεία για σκέψη θα παρέξω δηλαδή. Το πράγμα αν και είναι ερμηνεύσιμο θέλει προσωπικές αντοχές για να το καταπιείς.  Κάτι σαν την προδοσία στο Μακεδονικό. Με το που το βλέπω το θέμα στην ΤV αλλάζω κανάλι.

Παράνομο το ΚΚΕ;

Το έβαλα και στον λογαριασμό μου στο twitter.Το βάζω κι εδώ. 44 χρόνια τώρα βαρέθηκα την μονομανία τους, την μισαλλοδοξία τους, την μετριότητά τους και κυρίως την αίσθηση ότι είναι τόσο ανώτεροι απ' όλους τους υπόλοιπους γιατί κρατούν την απόλυτη αλήθεια. Βέβαια ο Τζήμερος μιλάει απ΄ότι κατάλαβα μόνο για το ΚΚΕ.  Και η ερώτηση που ξεπηδά αυθόρμητα είναι: Δηλαδή ο Σύριζας είναι καλύτερος;

Αν θέλατε να το δείτε το χάσατε, μπορεί να το βρω κάπου στο net. Αν το βρω τα το φέρω ή θα βγάλω link