Ψάχνοντας τις … «μάνες του λαϊκού στρατού»

Στην χθεσινή ανάρτηση για τα ονόματα δύο δρόμων στον Προμηθέα Βεροίας μου ήρθε ένα ανώνυμο σχόλιο «Ενδιαφέρον θα έχει να μάθουμε τα πρακτικά του Δημοτικού Συμβουλίου με το οποίο έγινε η ονοματοδοσία αυτών των οδών, το σκεπτικό τους και αν μπορούμε να προσφύγουμε κάπου για να εκλείψει αυτό το όνειδος στους δρόμους της πόλης μας!»    Το βρήκα πράγματι ενδιαφέρον και έκανα την παρακάτω αίτηση στο δήμο.  

ΠΡΟΣ

ΤΟΝ ΔΗΜΟ ΒΕΡΟΙΑΣ

Με την παρούσα αίτηση ζητώ αντίγραφα αποσπασμάτων πρακτικών του Δημοτικού Συμβουλίου (ή αριθμό αποφάσεως αν υπάρχουν αναρτημένα) που σχετίζονται με την ονοματοθεσία των οδών Νίκου Μπελογιάννη και Άρη Βελουχιώτη στον Προμηθέα Βεροίας

ΙΣΤΟΡΙΚΟ

Τις προάλλες είδα ότι στον συνοικισμό Προμηθέα Βεροίας υπάρχουν δύο οδοί με ονόματα που σχετίζονται με την μεταπολεμική ιστορία της χώρας.

Η οδός Νίκου Μπελογιάννη σε επαφή με το 2^ο Γυμνάσιο Προμηθέα (έτσι τουλάχιστον το ξέρω από τότε που πήγαινε εκεί ο γιός μου)

Η οδός Άρη Βελουχιώτη κάθετη στην Ακροπόλεως και αδιέξοδο.

Αν τα πρακτικά αυτά είναι αναρτημένα θα μου αρκούσε ο αριθμός της αποφάσεως και η ημερομηνία του ΔΣ ακόμη και τηλεφωνικά.

ΕΝΝΟΜΟ ΣΥΜΦΕΡΟΝ

Το έννομό μου συμφέρον εδράζεται στον 2690/99 με τις προσθήκες και τροποποιήσεις που δέχθηκε από τότε.

ΤΑ ΕΠΕΚΕΙΝΑ 

Θα απαντήσουν.  Σε γενικές γραμμές άλλωστε ο Δήμος Βεροίας αποτελείται από σοβαρούς ανθρώπους.  Τότε θα μάθουμε πως πάρθηκε αυτή η απόφαση. Ουσιαστικά θα βρούμε ένα ακόμη μικρό λιθαράκι που έχτισε αυτό που λέμε με ντροπή σήμερα … «Συνθήκη των Πρεσπών».

ΣΗΜΕΙΩΣΗ

Λένε πολλά κακά για τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Και το blogging ένα τέτοιο μέσον είναι. Το ανώνυμο σχόλιο του φίλου δείχνει ότι τα μέσα δεν ορίζουν τον σκοπό.