Συμπεριφορές Δημόσιων λειτουργών (ΙΙ)

Στην προηγούμενη ανάρτηση περιέγραψα τον απόθαρο που πήρα από την Αρχαιολογική Υπηρεσία. Σήμερα σειρά έχει το Τμήμα Ανάπτυξης και Περιβάλλοντος. Είναι το παλιό Τμήμα Βιομηχανίας. Σ’ αυτούς είχα καταθέσει αίτηση ζητώντας να δω τον φάκελο με τα έγγραφα του απαλλακτικού των «Αστικών Αναπλάσεων της Βέροιας». Και πάλι το κείμενο της αιτήσεως.

Με την παρούσα ζητώ πρόσβαση στον φάκελο που κατατέθηκε προκειμένου να εκδοθεί η Αρ Πρωτ. 13β-1406/05-10 Βεβαίωση απαλλαγής από την διαδικασία Έγκρισης περιβαλλοντικών Όρων (αντίγραφο συνάπτεται) και να αναπαράξω ότι με ενδιαφέρει από τα περιεχόμενα αυτά.

ΝΟΜΙΜΟΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ ΑΙΤΗΜΑΤΟΣ

Το άρθρο 10 του Συντάγματος των Ελλήνων και ο Ν2690/99 όπως αυτός τροποποιήθηκε με τους 2880/01,3230/04,3242/04 και 3345/05, καθώς και όπως επεκτάθηκε με τον 3448/2006.

Το άρθρο 24 του Συντάγματος και η επικύρωση από το Ελληνικό Κοινοβούλιο της Συνθήκης Αarhus η οποία μεταξύ των άλλων οριοθετεί την περιβαλλοντική ενημέρωση

Όσον αφορά στην προθεσμία μέσα στην οποία πρέπει να απαντηθώ/εξυπηρετηθώ, αυτή ορίζεται με το άρθρο 5 §6 (του τροποιημένου 2690/99)  («6. Η χρονική προθεσμία για την χορήγηση εγγράφων κατά τις παραγράφους 1 και 2 ή την αιτιολογημένη απόρριψη της σχετικής αίτησης του πολίτη είναι 20 ημέρες»). Δηλαδή αν μέχρι την Παρασκευή 6 Ιουλίου 2018 δεν έχω νόμιμη απάντηση θα διεκδικήσω το Συνταγματικό μου δικαίωμα μέσω της Νομικής οδού.

Σε περίπτωση που η ανταπόκρισή σας είναι θετική δεν θέλω έγγραφη απάντηση. Έχω σημειώσει γι’ αυτό τον αριθμό τηλεφωνικής μου κλήσεως.

Δεν μπορείς να πεις, υπόδειγμα γραπτού λόγου…

Η ΑΡΝΗΣΗ

Κι αν η συμπεριφορά των αρχαιολόγων ήταν απότομη η συμπεριφορά των περιβαλλοντολόγων ήταν έως κωμική. Γιατί τι άλλο θα μπορούσες να είσαι όταν αναγκάζεσαι να χρησιμοποιήσεις εν πλήρει επιγνώσει ανόητα επιχειρήματα. Τώρα που το σκέφτομαι η εικόνα μάλλον θλιβερή παρά κωμική ήταν. Τηλεφώνησα και πάλι δυό μέρες πριν την λήξη της προθεσμίας που δίνει ό Νόμος. Μετά τα συνηθισμένα (να μάθεις ποιος χρεώθηκε το έγγραφο κλπ) ξεκίνησε η συζήτηση.

Εγώ: Πήρα για τον φάκελο που θέλω να μου δείξετε.

ΔΛ (=Δημόσιος Λειτουργός): Τον φάκελο αυτό η υπηρεσία μας θεωρεί ότι πρέπει να τον ζητήσετε με εισαγγελική εντολή

Εγώ: Μα ο Νόμος άλλα λέει. Αρθρο 5…

ΔΛ.: Ναι αλλά τώρα με τον Νόμο περί Προσωπικών δεδομένων έχουν αλλάξει τα πράγματα. Ρωτήσαμε και τον Νομικό μας σύμβουλο και θα σας απαντήσουμε.

Εγώ: Μα ποια προσωπικά δεδομένα μπορεί να έχει ένα Νομικό πρόσωπο; Ο Δήμος ξέρετε δεν είναι φυσικό πρόσωπο. Τα φυσικά πρόσωπα καλύπτονται από τα προσωπικά δεδομένα.

ΔΛ.:Ο Νόμος περί προσωπικών δεδομένων περιλαμβάνει και την Βιομηχανική Ιδιοκτησία.

Εδώ δεν μπορούσα να συνεχίσω άλλο θα μου ξέφευγε κανένα Γαλλικό και δεν θα τόθελα. Όχι γιατί δεν υπήρχε το απολύτως απλό επιχείρημα ότι το τοπογραφικό που με ενδιέφερε όφειλε ο δήμος να το έχει αναρτημένο στο site του ή κάποια ηλεκτρονική πλατφόρμα σύμφωνα με των Νόμο για τα Ανοικτά δεδομένα ή ότι εδώ δεν είχαμε να κάνουμε με μια μελέτη αλλά ένα απαλλακτικό ή ότι ακόμη ακόμη υπάρχει και η απόφαση του ΝΣΚ που λέει ότι τα προσθέτως υποβαλλόμενα έγγραφα που συνεισφέρουν την διαμόρφωση μιας διοικητικής πράξεως είναι και αυτά οιονεί δημόσια έγγραφα άρα οφείλουν να παρέχονται στον πολίτη που ζητά να ενημερωθεί. Ήταν σαφές ότι δεν επρόκειτο να συμβεί τίποτε. Εξ άλλου ο ΔΛ κλείνοντας μου είπε απολογητικά «τα ξέρω αλλά ξέρεις ότι δεν υπογράφω εγώ». Ναι όντως άλλος υπέγραφε αν υπέγραφε. Γιατί με τον Νόμο 2690/99 κανείς δεν υπογράφει. Σου ανοίγουν τον φάκελο τον βλέπεις παίρνεις ότι θέλεις να πάρεις το αναπαράγεις κι αυτό είναι όλο.  

Έχουμε χάσει τον έλεγχο. Και απ’ ότι μπορώ να δω, ενώ η σωτηρία είναι θέμα 12 μηνών, (τόσο χρειάζεται για να εξυγιανθεί το Ελληνικό Δημόσιο και να μειωθεί κατά 150 χιλ το προσωπικό του), κανείς δεν θα τολμήσει να το προχωρήσει με απλές και μετρήσιμες κινήσεις. Και για να καταλήξουμε, όσο κάποιος θα σηκώνει το τηλέφωνο και θα ισχυρίζεται του κόσμου της ανοησίες μόνο και μόνο γιατί φοβάται αόρατους μπαμπούλες που θα τον βάλουν να δουλέψει περισσότερο, τόσο 10 εκατομμύρια άνθρωποι θα οδηγούνται ή στην εξαθλίωση ή την ξενιτειά.