Επ’ ευκαιρία αυτοδιοικητικών ζυμώσεων

Το κείμενο αυτό θα δημοσιευθεί αύριο στην τοπική εφημερίδα ΒΕΡΟΙΑ. Προσέθεσα τίτλους παραγράφων,  ένα δεύτερο υστερόγραφο και links, ζητώντας διάλογο. Η προεκλογική ζύμωση εδώ και πολλά χρόνια μοιάζει περισσότερο με σύσταση συμμορίας παρά με κοινωνική δραστηριότητα. Γι' αυτό οι πολίτες οφείλουμε, για το δικό μας κοινό καλό, να κρατάμε κάποιες ισορροπίες, διατηρώντας ζωντανό τον διάλογο πάνω στα μικρά ή μεγάλα προβλήματα της τοπική κοινωνίας.

Τις προάλλες δέχθηκα πρόταση να συμμετάσχω στις επικείμενες εκλογές σαν υποψήφιος Δημοτικός; Σύμβουλος. Η μόνη ερώτηση που πρόβαλα ήταν αν θα μου επιτρεπόταν κατά την διάρκεια της προεκλογικής περιόδου ή και μέχρι τότε να εκφράζω δημόσια και φωναχτά τις απόψεις μου για την ιδιωτικοποίηση στον Δήμο Βεροίας. Απόψεις που εκφράζονται και από το blog μου αλλά και άλλα μέσα επικοινωνίας εδώ και ενάμιση χρόνο. Αν εξαιρέσω ένα αρνητικό σχόλιο σε μια διαδικτυακή ανάρτηση, κανείς άλλος δεν είχε διατυπώσει δημόσια τις διαφωνίες του.

Η λογοκρισία

Πήρα την απάντηση πως κάτι τέτοιο θα ήταν πέρα για πέρα ασύμβατο με την κοινή προσπάθεια της «κατάκτησης» του Δήμου της Βέροιας. Φυσικά ρώτησα το γιατί. Περίμενα ότι θα είχα μια ειλικρινή απάντηση,  πως, δηλαδή, τέτοιες απόψεις δεν είναι δημοφιλείς οπότε αποκλείονται. Οπότε μαζί μ’ αυτές θα απολυόμουν κι  εγώ δεδομένου ότι μου είναι αδύνατον να συμμαζέψω το στόμα μου. Και γιατί να το πράξω άλλωστε όταν θεωρώ ύψιστο καθήκον και δικαίωμα ενός πολίτη να λέει και να υπερασπίζεται την άποψή του.  Για χάριν ποιας σκοπιμότητας θα έκανα μια τέτοια υποχώρηση απέναντι στα πιστεύω μου και την συνείδησή μου την ίδια;

Αντισυνταγματικότητα; Όχι δα!

Κι όμως δεν πήρα την απάντηση που περίμενα. Ο άνθρωπος που μου έκανε την πρόταση ισχυρίσθηκε πως το να ανατεθεί, για παράδειγμα, η συλλογή και μεταφορά των σκουπιδιών σε ιδιώτη εργολάβο δεν προβλέπεται από το σύνταγμα και τους νόμους του Ελληνικού κράτους (!) από τη μια και από την άλλη πως αναθέτοντας κάτι σε τρίτο δεν λύνεις αυτόματα το πρόβλημα διότι και οι εργολαβίες έχουν κι αυτές τα τρωτά τους. 

Τι οφείλει κατ' αρχήν να ιδιωτικοποιηθεί 

Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Οι υπηρεσίες που παρέχει ο δήμος μπορούν και πρέπει να ιδιωτικοποιηθούν σχεδόν στο σύνολό τους. Μερικές απ’ αυτές είναι

·                     Η απομάκρυνση των σκουπιδιών

·                     Ο καθαρισμός των δρόμων

·                     Η περιποίηση των χώρων πρασίνου

·                     Ο καθαρισμός των εσωτερικών χώρων

·                     Η συντήρηση όλων των μηχανημάτων του δήμου

·       Η συντήρηση όλου του Μηχανογραφικού συστήματος του (Μηχανές και προγράμματα)

·                    Η τήρηση και απομαγνητοφώνηση των πρακτικών του Δημοτικού Συμβουλίου

·                     Η λειτουργία των βιολογικών καθαρισμών

·                     Η κατασκευή και εκμετάλλευση νέων δικτύων ύδρευσης και αποχέτευσης.

·                     Όλες οι μελέτες

·                     Όλα τα έργα συντήρησης

·                     Ο διαχωρισμός και ανακύκλωση των απορριμμάτων

·                     Η φύλαξη δημόσιων κτηρίων (και των σχολίων συμπεριλαμβανομένων)

·                     Η εποπτεία της τήρησης του κανονισμού καθαριότητας

·                     Η κατασκευή και λειτουργία των κοιμητηρίων

·                     Η σύννομη διαχείριση των αδεσπότων

·                     Επέκταση και εκμετάλλευση ευρυζωνικών δικτύων.

·                 Την μετατροπή όλου του αρχείου σε ηλεκτρονική μορφή και την διαχείρισή το (Μέσα σ’ αυτό βάλτε: Αρχείο Πολεοδομίας, ληξιαρχείου, Δημοτικού συμβουλίου, Κτηματολογικών χαρτών, Δικτύων κάθε είδους, για αρχή).

Εκτός από τα παραπάνω ο Δήμος δεν έχει καμιά δουλειά να μπλέκεται με  μαθήματα πιάνου, κιθάρας, μπουζουκιού και άλλων μουσικών οργάνων, όπως και με μαθήματα χορού, κηπουρικής και εν γένει ανάπτυξης καλλιτεχνικών δεξιοτήτων, αν πρέπει να πληρώσει από το ταμείο του. Ούτε και να συντηρεί Περιφερειακό θίασο αν και, αντίθετα, οφείλει να βάλει μέτρο σε  αγαθοεργίες και ελεημοσύνες του.  

Η αναμφισβήτητη νομιμότητα

Είναι Νόμιμο τα να αναθέτεις Δημοτική Υπηρεσία σε τρίτο; Καταφατικότατα Ναι. Ούτε το Σύνταγμα, ούτε κανένας Νόμος το απαγορεύει. Αντίθετα υπάρχουν αποφάσεις του Ελεγκτικού Συνεδρίου  που διατάσσουν κατά τόπους Επιτρόπους του να πληρώσουν εργολάβους για δουλειές που στην αρχή κρίθηκαν αντισυνταγματικές όπως για παράδειγμα την φύλαξη χώρων και κτιρίων. Ή ακόμη και ο ίδιος ο Δημοτικός κώδικας του 95 (άρθρο 36) έλεγε ξεκάθαρα «Οι δήμοι … μπορούν, κατ’ εξαίρεση, να αναθέτουν για συγκεκριμένο χρονικό διάστημα την άσκηση της αρμοδιότητάς τους στο κράτος ή σε άλλο Νομικό Πρόσωπο». Αλλά ακόμη και στο μακρινό 1980 ο αντίστοιχος κώδικας επέτρεπε τέτοιες αναθέσεις. Κι όλα αυτά σε μια κατάσταση πραγμάτων που δεν είχε καμιά σχέση με την σημερινή, όπου είμαστε έτοιμοι σχεδόν να αναθέσουμε ακόμη και την κρατική άμυνα σε ιδιωτικές επιχειρήσεις και όταν σήμερα πια οι Ευρωπαϊκοί Νόμοι και διατάξεις που ισχύουν και στη χώρα μας όχι απλά ενθαρρύνουν αλλά και επιβάλουν λύσεις ιδιωτικοποίησης.

 

Το "κρίσιμο" ερώτημα 

Αυτά εξέθεσα στον μελλοντικό υποψήφιο όταν μου έθεσε επιτέλους το εκκωφαντικό ερώτημα: Τι θα γίνει με τους Δημοτικούς υπαλλήλους; Όχι δεν μπήκα στον πειρασμό να πω αυτό που θέλεις να ξεστομίσεις κι εσύ αναγνώστη μου. Είπα απλά: Ότι γίνεται σ’ όλον τον κόσμο (μηδέ και των ΗΠΑ εξαιρουμένων): Μα θα δουλέψουν στον εργολάβο. Ο πρώτος όρος της σύμβασης θα είναι να απορροφηθούν οι αντίστοιχοι εργαζόμενοι. Είναι αυταπόδεικτο ότι προσλαμβανόμενοι στην (παλιά) νέα τους δουλειά, θα πρέπει να αφήσουν έξω μερικές κακές τους συνήθειες (μεγάλα διαλείμματα, αδικαιολόγητες απουσίες, ύποπτες αναρρωτικές, κατανάλωση αλκοόλ  στο οκτάωρό τους) και θα γίνουν ενήλικες εργαζόμενοι.  Δηλαδή θα προσφέρουν και θα αμείβονται γι αυτό. Βέβαια θα μπορούν να γίνουν και οι ίδιοι επιχειρηματίες. Δηλαδή θα τους δίνεται η δυνατότητα να συγκροτήσουν εργασιακούς συνεταιρισμούς  ή επιχειρήσεις που θα συμμετέχουν στους διαγωνισμούς για να αναλάβουν το εκάστοτε έργο. 

Θέλω να ζω σε μια πόλη (και μια χώρα κατ’ ακολουθίαν) ενηλίκων. Μια χώρα στην οποία όποιος δουλεύει και αποδίδει αμείβεται και γι’ αυτό προσπαθεί να κάνει την δουλειά του με τον καλύτερο τρόπο. Μια πόλη και χώρα στην οποία την δουλειά (οποιαδήποτε δουλειά) την παίρνει ο καλύτερος και αποτελεσματικότερος. Μια χώρα όπου το κόστος είναι ευθέως ανάλογο με την ποσότητα και ποιότητα του προϊόντος.   Μια πόλη και χώρα στοιχειωδώς λογική και ηθική.  

Δεν είμαι μόνος. Αυτό που εγώ θέλω, το θέλει και συντριπτική πλειοψηφία των συμπολιτών μου. Βαρεθήκαμε το αναποτελεσματικό και παράλογο. Το ανήθικο σε τελευταία ανάλυση. 

Φαντάζομαι και ότι οι υποψήφιοι δήμαρχοι θα αρχίσουν να το κατανοούν…

ΥΓ. Ο άνθρωπος που μου έκανε την πρόσκληση δηλώνει δεξιός. Αυτό, εκτός των άλλων, μου δημιουργεί υπαρξιακό πρόβλημα: Εγώ τι είμαι;

ΥΓ1: Υπάρχει ακόμη ένας σαν-δεξιός. Αυτός δεν εκπροσωπεί την ΔΑΚΕ δημοτικών υπαλλήλων αλλά τους νοικοκυραίους που χέζονται στην ιδέα ότι οι κομμουνιστοσυμμορίτες θα τους κάψουν τα σπίτια τους κάτι που φαίνεται όταν αρνείται να εκφράσει απόψεις που του;ς στενοχωρούν.. Πόσο τους βαριέμαι, φίλιοι μου. Πόσο τους βαριέμαι.!