Ο
φίλος Γιάννης Ακριβόπουλος έστειλε ένα απαισιόδοξο e-mail. Το μεταφέρω
με μιά ευχή και παραίνεση: Ψηλά το κεφάλι Γιάννη μου. Εμείς κρατάμε την
τύχη μας.
... συνταξιούχου δάσκαλου:
"Πως την κάνανε έτσι την
πόλη...
Με τ' αυτοκίνητο δεν μπορείς να
κινηθείς.
Με τα πόδια δεν μπορείς να
περπατήσεις!"
Συμπληρώνω ότι τελικά η πόλη είναι
εχθρική για όλους, πεζούς, αυτοκίνητα ποδηλάτες, ανάπηρους.
Ένας φίλος μου είπε, καλά ρε τι
ασχολείσαι με το ποδήλατο?
Σιγά μη νοιαστούνε για
"10" τρελλούς σαν και σένα.
Του απάντησα πως νοιαστήκανε
παλαιότερα για τους ανάπηρους που είναι "5"!
Τελικά οι πολιτικοί ασχολούνται μόνο
με ότι είναι της μόδας!
Πριν οι ανάπηροι, τώρα γίνανε μόδα
οι ποδηλάτες...
Λάθος. Οι πολιτικοί ασχολούνται ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΆ ΚΑΙ ΜΟΝΟ με το πως θα εκλεγούν εκ νέου.Και αν αυτό απαιτεί να αγκαλιάσουν τους ανάπηρους η τους ποδηλάτες, αλλά ακόμη και το οποιοδήποτε ρεμάλι δεν έχουν κανένα ενδοιασμό.
ΑπάντησηΔιαγραφήΌπως και να την έκαναν αυτή την πόλη, πλέον το απολαμβάνω. Μια πολύ μικρή μειοψηφία μόνο αντέδρασε όταν έπρεπε και οι υπόλοιποι κοιτούσαν αδιάφορα. Τώρα που έχει γίνει η πόλη κόλαση, ξαφνικά όλοι ξύπνησαν και αντιδρούν. Τώρα όμως είναι αργά... Αργά για δάκρυα Στέλλα (της οποίας ηθοποιού το όνομα δόθηκε στο Θέατρο Άλσους). Και όταν με το καλό τελειώσει η ανάπλαση, θα ξεκινήσουμε τα έργα για την μονοδρόμηση της Μητροπόλεως κ την ανάδειξη εκ νέου της αρχαίας οδού. Άρα γιατί γκρινιάζουμε? Μια δεκαετία έργα θα γνωρίσει ο τόπος μας... μεγαλεία,ε?
ΑπάντησηΔιαγραφήΔηλαδή δεν κρατάμε την τύχη μας διότι δεν μας νοιάζει.
ΔιαγραφήΣυμπεραίνω.