Νταντάδες…

Μου ρίχτηκαν. Είπα λέει κακά πράγματα για τον αφοσιωμένο Αντιδήμαρχο Καθαριότητας που καθαρίζει μόλις του το ζητήσουν. Λογικό.  Ο αντιδήμαρχος απεδείχθη καλή γκουβερνάντα.  Όλοι οι ενήλικες έχουν ένα συναισθηματικό δέσιμο με την νταντά τους. Μέχρι να ενηλικιωθούν πραγματικά.

Ας δούμε λοιπόν το θέμα με τα μάτια ενός ενηλίκου παραθέτοντας μερικά γεγονότα.

Πριν έναν δύο μήνες στην συνεδρίαση της επιτροπής διαβούλευσης ρώτησα τους καθ’ ύλην αρμόδιους γιατί πρέπει να ξοδέψει ο Δήμος 60.000 € προκειμένου να καθαρίσει περιοχές περιαστικού πρασίνου σ’ όλη την έκταση του νέου δήμου της Βέροιας, θυμίζοντας ότι οι δουλειές αυτές γίνονται ακόμη και στις μητροπόλεις του καπιταλισμού από εθελοντές. Το λόγο τότε είχε πάρει η κυρία Δήμαρχος η οποία εξαπολύοντας έναν λίβελο χαρακτήρισε τους συμπολίτες της  ανεύθυνους,  παρτάκηδες και πέρα για πέρα απρόθυμους να συμμετέχουν σε τέτοιου είδους δράσεις. Δεν περίμενα τίποτε παραπάνω από ένα άτομο που πρωτοεκλεχθηκε με σύνθημα εκείνο το επαίσχυντο «η Βέροια ψάχνει ένα παιδί» κατηγορώντας την πόλη της σε όλα τα μήκη και πλάτη του πολιτισμένου κόσμου. Αρκέσθηκα όμως  να θυμηθώ πως αυτά τα λεφτά αντιστοιχούν σε 1 € για κάθε πολίτη δηλαδή σε 4 € για κάθε οικογένεια δηλαδή σε ψωμί τεσσάρων ημερών της.

Η καθαρισμένη περιοχή

Το δεύτερο γεγονός ήταν τα σκουπίδια της παιδικής χαράς της πλατείας Ωρολογίου. Το πρωί της Τρίτης μια ομάδα δημοτικών υπαλλήλων μάζεψε τα σκουπίδια της παιδικής χαράς και της γύρω περιοχής. Αλλοίμονο όμως αρκέσθηκε σ’ ότι βλέπει η πεθερά. Τα υπόλοιπα είναι εκεί. Φυσικά τα φωτογράφισα. 

Τα δύο παραδείγματα επιβεβαιώνουν έναν απλό κανόνα: Ότι οι δημοτικές υπηρεσίες όταν γίνονται με προσωπικό του δήμου είναι υποβαθμισμένες και ακριβές.

Είναι πια καιρός να ενηλικιωθούμε. Οι γκουβερνάντες κοστίζουν πολύ ακριβά και δεν προσφέρουν τίποτε παραπάνω από ένα καθεστώς ψεύτικής συναισθηματικής ασφάλειας.  

Ούτε το παγκάκι είδαν. Σήμερα είναι ξάπλα.

Τελικά τα είδε η πεθερά.

 

Κι αυτά