Ελλείμματα και πλεονάσματα

Αυτοί είναι

Πριν ενάμιση μήνα περίπου 21 μέλη της Επιτροπής Διαβούλευσης του Δήμου Βεροίας κατέθεσαν υπογεγραμμένη πρόταση προς την Δήμαρχο και πρόεδρό της επιτροπής ζητώντας να μπει θέμα που αφορά στην ίδρυση επιχειρηματικών ζωνών στα όρια του Δήμου Βεροίας.

Πιθανώς να μην ήταν και ότι καλύτερο. Πιθανώς η κ. Δήμαρχος να έχει άλλες λαμπρότερες ιδέες και οράματα για την πόλη της, ήταν όμως ένα μικρό φως, μια κουβέντα αισιοδοξίας και γιατί όχι αυτοπεποίθησης.  Επένδυσα πολλά στην κουβέντα που θα ξεκινούσε.  Φυσικά δεν μπορούσα να φαντασθώ τι θα ακολουθούσε.

Κατ’ αρχήν δεν υπήρξε καμιά επίσημη αντίδραση. Προσπάθησα να έρθω σε επαφή με την Δήμαρχο. Τα γνωστά: Ραντεβού, αναμονή μερικές μέρες και αναμονή κάμποση ωρα στον προθάλαμο. Αποτέλεσμα: Ναι, μου άρεσε θα γίνουν όλα.  Ξανά αναμονή και μετά επίσκεψη στην γραμματεία της επιτροπής και ύστερα η ψυχρολουσία. Η κ. Γραμματεύς όχι μόνον δεν είχε καμιά εντολή αλλά απ’ ότι φάνηκε είχε εντολή να μεταβιβάσει και μήνυμα. « Η κυρία Δήμαρχος όντας του Εξαταξίου Γυμνασίου δεν μπορεί να προεδρεύσει την επιτροπή» . Προφανώς πιάστηκε σε κάτι που είχα γράψει σε σχέση με τον κανονισμό των Κοιμητηρίων.

Τότε έκανα κάτι επικίνδυνο. Εγώ ο πολίτης έγραψα προσωπική επιστολή σε κάποιον που ασκεί εξουσία. Δυστυχώς ή ευτυχώς δεν απαντήθηκα. Καταθέτω λοιπόν την επιστολή ενώπιον φίλων και συμπολιτών χωρίς να αποφύγω τον πειρασμό να σχολιάσω το όλο σκηνικό.

Αγαπητή Δήμαρχος,

Την 25 01 12 επισκέφτηκα το γραφείο της  κ. Βιβής Παυλίδου της Δημ. Υπαλλήλου που ασκεί και χρέη Γραμματέως  της  Επιτροπής Διαβούλευσης του Δήμου Βεροίας προκειμένου να ρωτήσω αν ορίσθηκε ημερομηνία σύγκλισής της . Μου απάντησε πως όχι, προσθέτοντας πως διατυπώθηκε και μια παρατήρηση από μέρους σου.

Απ’ ότι κατάλαβα στεναχωρήθηκες για μια αναφορά που είχα κάνει σε κείμενο που αφορούσε τον σχεδιαζόμενο κανονισμό των κοιμητηρίων της πόλης. Συγκεκριμένα έγραψα. «Αυτός που έκανε την εισήγηση είναι απόστρατος της αστυνομίας και η προϊσταμένη του Δήμαρχος  του εξατάξιου γυμνασίου». Το θέμα είναι πως ξέχασες αυτό που είχα γράψει αμέσως πιο κάτω.  «Αλλά και πάλι θα μπορούσαν να τα καταφέρουν αν είχαν κάτι πολύ πιο σημαντικό από τους τίτλους σπουδών: Αφοσίωση σ’ αυτό που κάνουν». Με απλά λόγια έκρινα την έλλειψη αφοσίωσης που δείχνεις και όχι τους τίτλους σπουδών σου.

Και επειδή μπορεί να παρεξηγηθείς και γι΄ αυτό , θα θυμίσω μερικά πράγματα, όπως έχω όχι μόνον το δικαίωμα αλλά και την υποχρέωση να πράξω.

1.      Τι άλλο από έλλειψη αφοσίωσης μπορεί να είναι  η προσπάθειά σου να ξεγελάσεις τους συμπολίτες σου ότι έλυσες το πρόβλημα του καταυλισμού των γύφτων όταν  το μόνον που αποφασίζεις είναι να τους «κρύψεις» ένα δύο χιλιόμετρα ψηλότερα.
2.     Τι άλλο από έλλειψη αφοσίωσης είναι η προσπάθεια να περάσεις έναν πρόχειραο κανονισμό κοιμητηρίων όταν τα υπάρχοντα Νεκροταφεία ασφυκτιούν και ο Δήμος δεν έχει πόρους να κατασκευάσει άλλα.
3.    Τι άλλο από έλλειψη αφοσίωσης είναι η εν σπουδή υπογραφή ενός συμφωνητικού με τον εργολάβο που ανέλαβε την γέφυρα Κούσιου όταν ήξερες , και όλοι ξέρουμε πόσο ικανή είσαι στο να μαθαίνεις , ότι ένας από την κατασκευαστική ομάδα διεκήρυττε σε όλους τους τόνους ότι θα τα «πάρει χοντρά»;
4.   Τι άλλο από έλλειψη αφοσίωσης είναι η προσπάθειά σου να εμπλέξεις μια ολόκληρη πόλη στην περιπέτεια των «Αστικών Αναπλάσεων», μόνον και μόνον για να επιδείξεις «έργο».

Από την άλλη σήμερα, όταν συμπολίτες σου έρχονται και σου ζητούν να ασχοληθείς με πράγματα που θα χαράξουν το μέλλον της πόλης, καταθέτοντάς σου μια επεξεργασμένη και εφικτή πρόταση, αρχίσεις να παριστάνεις την θυμωμένη για να αποφύγεις υπεύθυνες αποφάσεις,

Εύχομαι να κάνω λάθος. Δυστυχώς όμως το μέλλον δεν χαράσσεται με ευχές. Την επιστολή αυτή την στέλνω σε σένα αυστηρά προσωπικά, περιμένοντας μια σοβαρή και υπεύθυνη ανταπόκρισή σου.

Με ανυπόκριτο σεβασμό

Νίκος Βασ. Χατζηευστρατίου

Είναι σαφές ότι η κρίση που περνάμε δεν είναι απλά οικονομική είναι κυρίως η ηθική και πολιτιστική κρίση του πολιτικού κόσμου. Μιας ομάδας ανθρώπων που παρακολουθεί τα βάσανα των πολιτών της Ελλάδας   με τον τρόπο που θα παρακολουθούσε στην τηλεόραση βάσανα κάποιων Φιλιππινέζων μετά από καταστροφικό τυφώνα.

Είναι το έλλειμμα πολιτικών προσώπων που θα μπορούσαν να εμπνεύσουν ή τουλάχιστον να ακούσουν και να ενθαρρύνουν.  Είναι το έλλειμμα σε αφοσίωση  και το πλεόνασμα σε φιλοτομαρισμό μιας τάξης που πρέπει να μας εγκαταλείψει το συντομότερο.