Τις προάλλες στην συνεδρίαση της Επιτροπής διαβούλευσης του Δήμου Βεροίας, ενός σώματος που η κ. Δήμαρχος στην αρχή προσπάθησε να μετατρέψει σε μπαλέτο της και όταν δεν τα κατάφερε έκανε κάθε δυνατή προσπάθεια να το υποβαθμίσει, συζητήθηκε μεταξύ των άλλων και ο νέος κανονισμός των κοιμητηρίων. Η προχειρότητα της παρουσίασης δείχνει ποιοι και πως διαχειρίζονται τα πράγματα που αφορούν στην καθημερινότητα των πολιτών της Βέροιας.
Η παρουσίαση ήταν απλή. Πέταξαν κάτω από την μύτη των μελών ένα κείμενο την τελευταία στιγμή ζητώντας τους να κάνουν τα σχόλιά τους. Αυτό από μόνον του αποτελεί προσβολή απέναντι στα στοιχειώδη απαιτούμενα όχι μόνον της δημοκρατίας αλλά και της ορθολογικής λειτουργίας μιας ομάδας που υποτίθεται ότι συγκροτήθηκε για να εκφράζει την άποψή της.
Παρ’ όλα αυτά διατυπώθηκαν κατ’ αρχήν ερωτήσεις. Η πρώτη ήταν του κ. Αγγέλογλου. Ο άνθρωπος ρώτησε το στοιχειώδες. Αν υπάρχουν δηλαδή λειτουργικά και οικονομικά στοιχεία από την μέχρι σήμερα λειτουργία των κοιμητηρίων και αν υπάρχουν προβλέψεις για το μέλλον. Η απάντηση ήταν ως προς τα στοιχεία ότι τον προηγούμενο μήνα ετάφησαν 37 άτομα και ως προς το οικονομικό μέρος ότι κανείς δεν ξέρει πως θα διαμορφωθεί το κόστος στο μέλλον. Όταν εύλογα ο ερωτών συμπολίτης αναρωτήθηκε πως γίνεται να συντάσσεται ένας κανονισμός χωρίς προηγούμενα στοιχεία και προβλέψεις, ακούστηκε μια μουρμούρα από την οποία συμπέρανες ότι δεν ξέρουν κυριολεκτικά τι τους γίνεται.
Η δεύτερη ερώτηση ήταν του υπογράφοντα το παρόν: Αν έχουν προβλέψει δύο σημαντικές παραμέτρους. Με πρώτη την περίπτωση της κατασκευής κρεματορίου και δεύτερη την πρόβλεψη την ανάθεση της κατασκευής και διαχείρισης νέων κοιμητηρίων σε ιδιωτική επιχείρηση. Εδώ τα πράγματα ήταν σαφέστερα. Δεν είχε γίνει καμιά πρόβλεψη. Γιατί; Γιατί έτσι.
Τότε έγινε μια προσπάθεια να δοθεί στον άνθρωπο που έκανε την εισήγηση μια εικόνα του τι σημαίνει κανονισμός γενικά και τι είδους προβλήματα όφειλε να διαχειρισθεί αυτός ό κανονισμός ειδικότερα.
Κατ’ αρχήν ο κανονισμός είναι μια μορφή Νόμου. Το δημοτικό Συμβούλιο δηλαδή έχει, στο μέτρο που εκδίδει κανονιστικά κείμενα, Νομοθετική εξουσία. Ο Νόμος δεν συντάσσεται μόνον για να τακτοποιήσει σημερινά προβλήματα αλλά και για να προλάβει νέα ή ακόμη και να χαράξει τις κατευθύνσεις στο πραγματευόμενο τμήμα της κοινωνικής ζωής. Έγιναν μάλιστα και ορισμένες ιστορικές αναφορές. Ο Σόλων στην Αθήνα και ο Λυκούργος στη Σπάρτη προϋπήρξαν ο πρώτος της Αθηναϊκής Δημοκρατίας και ο δεύτερος της Λακεδαιμόνιας ισχύος. Και επειδή αυτά μπορεί να είχαν θεωρηθεί απόμακρα έγινε η υπενθύμιση του Μεγάλου Πέτρου της Ρωσίας το Νομοθετικό έργο του οποίου καθόρισε την ροή των πραγμάτων της Αυτοκρατορίας για τα επόμενα 150 χρόνια τουλάχιστον.
Συνεχίζοντας τονίσθηκε ότι ο κανονισμός οφείλει από σήμερα να προβλέψει νέους τρόπους διαχείρισης των σωρών των Βεροιαίων διότι ο χώρος είναι πλέον γεμάτος και τα σημερινά κοιμητήρια δεν έχουν περιθώρια επέκτασης. Η πρόταση για την καύση έχει παντού στον κόσμο την ίδια αφετηρία: Την έλλειψη χώρου. Δηλαδή σε πολιτισμούς με διαθέσιμες εκτάσεις γης (Ισλάμ και Ιουδαϊσμός ) οι νεκροί όχι μόνον θάβονται αλλά και απαγορεύεται η εκταφή τους. Λογικό διότι οι Θρησκείες αυτές γεννήθηκαν πρακτικά στην έρημο. Από την άλλη στις πυκνοδομημένες Ινδίες δεν μπορούν να σκεφτούν τίποτε άλλο εκτός από την αποτέφρωση. Το ενδιαφέρον είναι στον Βουδισμό. Στην μεν πυκνοδομημένη Κεϋλάνη οι νεκροί καίγονται, στα δε υψίπεδα των Ιμαλαΐων με την ίδια Θρησκεία όχι μόνον δεν καίγονται αλλά ούτε καν θάβονται: Αφήνονται τελετουργικά δίπλα σε ποτάμια για να πάει, λένε, η υγρή φάση του σώματος στο νερό η αέρια στον αέρα και η στερεά στη γή. Η απεραντοσύνη των αραιοκατοικημένων βουνών τους δίνει τα περιθώρια να το φιλοσοφήσουν. Ακόμη όμως και εκεί προστατεύεται η δημόσια υγεία με την αφαίρεση των σπλάχνων του νεκρού. Θεωρήθηκε προφανές ότι η Βέροια έχει κάθε λόγο να θεσμοθετήσει τις λεπτομέρειες της κατασκευής και λειτουργίας κρεματορίου. Όσο για την Θρησκεία που έχει ενδοιασμούς δεν χρειάζεται ιδιαίτερη ανησυχία: Πάντα ακολουθεί τις ανάγκες των ζωντανών.
Τέλος υπάρχει και η οικονομική πραγματικότητα. Θα χρειασθούμε νέα κοιμητήρια αλλά δυστυχώς δεν έχουμε ούτε τους πόρους ούτε την εμπειρία να τα κατασκευάσουμε. Μοιραία θα πρέπει να χρησιμοποιήσουμε την εμπειρία και τα κεφάλαια ιδιωτικών επιχειρήσεων. Η επιλογή αυτή, που τελικά δεν έχει να κάνει με κάποιο απώτερο μέλλον, οφείλει να ενσωματωθεί στο κανονιστικό κείμενο.
Είναι πλεονασμός να αναφερθεί ότι κανείς απ’ όσους χειρίζονται το θέμα δεν κατάλαβε τίποτε. Λογικό από μια άποψη. Αυτός που έκανε την εισήγηση είναι απόστρατος της αστυνομίας και η προϊσταμένη του Δήμαρχος του εξατάξιου γυμνασίου. Αλλά και πάλι θα μπορούσαν να τα καταφέρουν αν είχαν κάτι πολύ πιο σημαντικό από τους τίτλους σπουδών: Αφοσίωση σ’ αυτό που κάνουν. Δεν έχουν όμως…
Νίκoς Βασ. Χατζηευστρατίου
Ο συντάκτης ζει και εργάζεται στη Βέροια και είναι μέλος της Επιτροπής διαβούλευσης του Δήμου Βεροίας. (hadjides@gmail.com)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σχολιάστε στα Ελληνικά,Ιταλικά,Αγγλικά αντε και Γερμανικά. Όχι greeklish ρε παιδιά!