Φως από τις χαραμάδες.

Μια δυο φορές που δοκίμασα να γράψω κατ' ευθείαν πάνω στην μάσκα του Blogger κατέληξα σε παταγώδη αποτυχία. από τότε γράφω το κείμενο στο word και το μεταφέρω (αντιγράφω) στο blog. Σήμερα η εντύπωση που μου δημιούργησε το video που είδα στο you tube με σπρώχνει στην ίδια αποτυχία..

Αυτό είναι το video. Ανοίξτε το. http://www.youtube.com/watch?v=ZWikNxscWc8#t=108 

Πριν πέντε χρόνια ανακάλυψα τη μαγεία του τρόπου να κατασκευάζεις χωρίς σχέδια. Σε χαρτί τουλάχιστον και χωρίς ειδικευμένους τεχνίτες. Ήταν μιά μεγάλη ξύλινη κατασκευή. Μια αυτοφερόμενη στέγη διακοσίων πενήντα τετραγωνικών μέτρων περίπου ξύλινου φορέα και  κεραμοσκεπής. Όφειλα να την κατασκευάσω χωρίς να σταματήσω στην ροή των εργασιών στο κυρίως κτήριο το οποίο ήταν ένας παλιός μύλος που επρόκειτο να γίνει κέντρο διασκέδασης.

Τότε κατάλαβα πως μπορούσε κάτι να κατασκευαστεί σε τρία διαφορετικά σημεία της χώρα και να μονταρισθεί επί τόπου. Τα ξύλα μορφοποιήθηκαν στην Πάτρα από μια εταιρεία που δυστυχώς έχει κλείσει σήμερα με χρήση CNC μηχανήματος που διάβασε τα σχέδια που εγώ του έστειλα μέσω e-mail. Τα χαλύβδινα κομβοελάσματα των δικτυωμάτων στην Σίνδο πάλι από CNC μηχανήματα κοπής laser και τα μπουλόνια στη Βέροια από μηχανουργείο εξοπλισμένο με ψηφιακά υποβοηθούμενα μηχανήματα. Το μοντάζ έγινε στην αυλή του κτηρίου από αλλοδαπούς που μάζευα κάθε πρωί από την πλατεία Ωρολογίου.  Η στέγη τοποθετήκε στη θέση της με γερανό.Μπόλικες φωτογραφίες εδώ

Νόμιζα ότι κάτι έκανα όταν ανακάλυψα το video του οποίου το link έδωσα πιό πάνω και το οποίο μου το έσετιλε μέσω twitter ακαδημαϊκός. Αν γίνεται να κατασκευάσεις τόσο περίεργα ένα κτήριο, αναμφίβολα μπορείς να πάρεις πτυχίο αποκτώντας προσόντα με πολύ πιο καινοφανή τρόπο.

Μπορεί (κρατώ μια επιφύλαξη) κάπου εκεί να βρίσκεται η έξοδός μας. Αρκεί να ακολουθήσουμε το φως και θα την βρούμε. Εκτός πια κι αν έχουμε βολευτεί τόσο πολύ στο σκοτάδι.