Ευχαριστώντας τον κύριο Λυγερό

Προχθές βρέθηκα σε μια διάλεξη όπου μιλούσε ο Νίκος Λυγερός. Ένας ευφυής και πολύπλευρος άνθρωπος με σκέψη τόσο απλή που σε κάνει να πιστεύεις ότι όλα είναι ιδιαίτερα εύκολα. Απατηλό για όλους τους υπόλοιπους γιατί ακόμη και τα αρκετά εύκολα πράγματα απαιτούν την ελάχιστη προσπάθεια να τα δεις, να τα κατανοήσεις και να τα κάνεις κτήμα σου. Απαιτούν αυτό που ο άνθρωπος αυτός είχε αναμφισβήτητα: Εργατικότητα.

Η διαφορά του από όλους εμάς φάνηκε όταν άρχισαν οι ερωτήσεις και μοιραία η συζήτηση πήγε στη λεγόμενη σύμβαση Cooper. Μοιραία, γιατί η διάλεξη είχε σαν θέμα τις ΑΟΖ και η σύμβαση Cooper φέρεται πως σχετίζεται με την παραχώρηση της αποκλειστικότητας της εκμετάλλευσης του υπεδάφιου πλούτου της χώρας. Νοιάστηκα και βρήκα στοιχεία που τα παρουσιάζω. Τις πηγές μου τις δίνω σε μορφή link.  

Η σύμβαση Cooper τελικά δεν είναι παρά ένας αστικός μύθος από αυτούς που κτίζονται και γκρεμίζονται γρήγορα στο διαδίκτυο. Και παλιά υπήρχαν αστικοί μύθοι. Μόνο που τότε κτιζόντουσαν πολύ αργά και γκρεμίζονταν ακόμη πιο αργά. Το διαδίκτυο αυτός ο τεράστιος μαχαλάς που αντικατέστησε τα παλιά καφενεία των ανδρών και τους προθαλάμους των γυναικείων κομμωτηρίων διεύρυνε και επιτάχυνε διαδικασίες.

Ας τα πάρουμε όμως από την αρχή. Τα βασικά στοιχεία του μύθου

Ο Μύθος

Υπάρχει μια τρομακτική για το Ελληνικό κράτος σύμβαση η οποία λήγει 2010.
Η σύμβαση λέγεται Hugh Cooper & Co Inc Chemical Construction Corporation !
Ο μακαρίτης ο Δ. Μπάτσης στο βιβλίο που είχε γράψει το 1947 με τίτλο "Η Βαριά βιομηχανία στην Ελλάδα",
αποκάλυψε την ύπαρξη της λεγόμενης "σύμβασης cooper" (υπεγράφη το 1940 και λήγει το 2010)
Υπάρχει στο Yπουργείο Bιομηχανίας και παραδίδεται-σαν "ιερό κείμενο"- από υπουργό σε υπουργό) !!!,
βάσει της οποίας τα λεγόμενα "στρατηγικά ορυκτά" της Ελλάδας καθώς και ο υδάτινος μας πλούτος, τίθενται υπό την αιγίδα ενός Αμερικανικού consortium εταιρειών!
Το αποτέλεσμα αυτής της αποκάλυψης ήταν να τουφεκιστεί ο Δ.Μπάτσης μαζί με τον Ν.Μπελογιάννη το 1952 !!!
Από τους 12 που ήταν για "ντουφέκι", επέλεξαν μόνον 3, ένας εκ των οποίων ήταν και...ο Δ.Μπατσης!
Καταλάβατε γιατί κανένας πολιτικός δεν αποτολμά να ακουμπήσει τα παρθένα κοιτάσματα ορυκτού πλούτου που βρίσκονται στην Ελλάδα
. Είμαστε η μόνη χώρα στην Ευρώπη με σίδερο - χρώμιο και νικέλιο και δεν παράγουμε ούτε γραμμάριο ανοξείδωτου χάλυβα.

http://amynias.blogspot.com/2010/12/cooper.html#ixzz1SIqvaPMD

Αυτός είναι ο κορμός της διήγησης. Αν πάντως κάνετε το λάθος να πάτε στην συγκεκριμένη διεύθυνση θα σας πουνε ότι το blog είναι μόνον για προσκεκλημένους αναγνώστες (ούτε πορνογραφικό να ήτανε δηλαδή).

Ακόμη πιο κάτω υπάρχει η εξής πέρα για πέρα ύποπτη σημείωση:

 Η ειδηση ηταν εδω, αλλα......διαγραφθηκε!
http://gdailynews.wordpress.com/2010/11/25/%CE%B4-%CE%BC%CF%80%CE%AC%CF%84%CF%83%CE%B7%CF%82-%C2%AB%CE%B7-%CE%B2%CE%B1%CF%81%CE%B5%CE%AF%CE%B1-%CE%B2%CE%B9%CE%BF%CE%BC%CE%B7%CF%87%CE%B1%CE%BD%CE%AF%CE%B1-%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BD-%CE%B5%CE%BB/  

Σε άλλο όμως site αποκαλύπτονται άλλα πράγματα.

Η αναίρεση του Μύθου σε άλλο blog.

Η συμφωνία του ελληνικού κράτους με την «Hellenic Hydroelectric and Metallurgical Corporation», μια αμερικανική εταιρεία η οποία δεν υπάρχει εδώ και άνω του μισού αιώνος, περιελάμβανε την δημιουργία υδροηλεκτρικών σταθμών, εξόρυξη ορυκτών για την παραγωγή ρεύματος και απόδοση του έργου στο ελληνικό κράτος στις 31/12/2010. Ήταν μια κλασική αποικιοκρατική σύμβαση (σημείωση του συντάκτη: Δεν είναι βέβαιο αν ήταν αποικιοκρατική)  την οποία, αν και την προώθησε ο βασιλιάς Γεώργιος, εν τούτοις απερρίφθη ως μη συμφέρουσα από το ελληνικό κράτος. Ακολούθησε ο πόλεμος, η αλλαγή συσχετισμών, η συμβαλλόμενη εταιρεία διαλύθηκε, ο μηχανικός Χαγκ Κούπερ (Hugh Cooper) πέθανε και όλα ωραία και καλά. Αυτή είναι η πραγματικότητα. Με μια πιο προσεκτική ανάγνωση μάλιστα στο σχετικό ΦΕΚ, άρθρο 11, παράγραφος 2, λέει πως εάν δεν υλοποιηθεί τίποτα, η σύμβαση έχει λήξει από το 31/12/1952!

Ο μύθος ξεκινάει από τη στιγμή που ο Δημήτρης Μπάτσης (ο συντουφεκισθείς μετά του Μπελογιάννη) αναφέρει στο βιβλίο «Η βαριά βιομηχανία στην Ελλάδα» (1947) την ύπαρξη της σύμβασης!

Αυτό ήταν! Σύμφωνα με μια…λιακοπούλεια λογική, ο Μπάτσης ήξερε για τη σύμβαση ΑΡΑ τον τουφέκισαν για τον λόγο αυτό! Βέβαια, το ότι για τη σύμβαση ήξερε όλη η Ελλάδα, εφόσον αυτή είναι δημοσιευμένη στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως, δεν έχει και μεγάλη σημασία… Αρκεί να ξέρουμε πως «είμαστε πλούσιοι αλλά οι κακοί δεν μας αφήνουν να προκόψουμε»…

Εν πάση περιπτώσει, τίποτε από όσα ορίζει η σύμβαση δεν υλοποιήθηκε, κανένα εργοστάσιο δεν χτίστηκε στον Αχελώο, καμιά ξένη εταιρεία δεν έχει το μονοπώλιο στο ρεύμα.

Παρ’ όλα αυτά «αναρωτιούνται» πολλοί, αν οι προδότες πολιτικοί θα ανανεώσουν τη «Σύμβαση Κούπερ» που υποτίθεται πως έληξε πριν περίπου ένα χρόνο… Εμ βέβαια, τόσα λεφτά βγάζει ο…Κούπερ, γιατί να σταματήσει;

Πηγή: ppanosk.wordpress.com

Το σκηνικό και η παράσταση

Αν το καλοσκεφτείς το σκηνικό ήταν τέλειο. Το κτίζουμε σ’ όλη την μεταπολίτευση. Μάθαμε  να ξεχνάμε ότι ο Μπελογιάννης έκανε αυτό για το οποίο καταδικάστηκε. Δηλαδή κατασκοπεία υπέρ ξένης δύναμης. Δεν προσπαθήσαμε να μάθουμε ποτέ τους διθυράμβους  που εκφωνούσε για τον μεγάλο ηγέτη και οδηγητή Στάλιν και επί τέλους ποτέ δεν σκεφτήκαμε πως πέραν όλων των άλλων είχαμε να κάνουμε με έναν extreme sportsman που θα πλήρωνε για να νοιώσει την αδρεναλίνη του να ανεβαίνει.  Στο τέλος βέβαια πλήρωσε με την ίδια του την ζωή, όπως θα συνέβαινε και σε έναν αναρριχητή πάγου το Matterhorn ή έναν χειριστή eagle slider.  Ψάχναμε για ήρωες και μας έδωσαν έναν. Από την άλλη υπήρχε ο διανοούμενος ο επιστήμονας που θυσιάζεται για το κοινό καλό. Μας ήταν απαραίτητη μια τέτοια φιγούρα. Ήταν που εμείς, ορθά πράττοντες εν τέλει, θέλαμε να πληρωνόμαστε για το προϊόν του μόχθου μας είτε ήταν σωματικός είτε πνευματικός. Κι όταν τα πράγματα έσφιξαν και δεν θέλαμε να παραδεχθούμε ότι κάναμε λάθη και κυρίως όταν αρνιόμασταν να μάθουμε από αυτά, δώσαμε πάνω σ’ αυτό το σκηνικό την υπνωτιστική παράσταση : «Σύμβαση του Hugh Cooper και της Chemical Construction Corporation». Α ναι, γκουγκλάροντας τα ονόματα αυτά δεν βρήκα τίποτε σχετικό.  Ο Cooper πεθαίνοντας άφησε πολύ λίγα ίχνη πίσω του και μια εταιρεία μ’ αυτό το όνομα στις ΗΠΑ πουλάει  πρόσμικτα σκυροδέματος.

Αρνούμαι να βγάλω ηθικά συμπεράσματα από την όλη ιστορία.  Ακόμη κι αν κάποια στιγμή βγάλω δεν πρόκειται να τα γράψω. Θα μεταφέρω μόνο  παρακάτω τα άρθρα 1, 11, 52 και 56 όπως απ’ ότι θυμάμαι μας είπε ότι αξίζει να διαβάσουμε, αν βαριόμασταν να διαβάσουμε όλο το ΦΕΚ, ο  χαρισματικός κύριος Νίκος Λυγερός. Αν δεν βαριόσαστε η συνθήκη ολόκληρη είναι εδώ.