Παραινέσεις προς άρχοντες

Χθες το βράδυ κι ενώ διερευνούσα άλλες μορφές συνειδητότητας (Ται τσι έκανα μη σας πάει το μυαλό αλλού) δέχθηκα ένα τηλεφώνημα.  Ήταν ένας δημόσιος παράγων ο οποίος μου διατύπωσε παράπονα ότι «έδωσα» δημοτικό σύμβουλο εναντίον του οποίου είχε ασκηθεί διοικητική δίωξη, δημοσιεύοντας την κλήτευσή του. Φαίνεται ότι μάλλον επίκεινται και δικαστικές. Ο διωκόμενος δεν είναι και ο μόνος σ΄ αυτήν την υπόθεση η οποία είναι παρωνυχίδα μπροστά σε άλλες  που μας ταλανίζουν σ’ αυτήν την πόλη.  Εκείνη την στιγμή σκέφτηκα πως μπορεί να μου ξέφυγε σε κάποιο σημείο του εγγράφου και να μην έσβησα το όνομά του. Τελικά δεν είχε συμβεί τίποτα τέτοιο. Το όνομα ήταν παντού σβησμένο.

Υπήρχε όμως μια αναφορά σ’ όλους όσους είχαν υπερψηφίσει,  και ήταν πολλοί, τις διάφορες αποφάσεις που σχετίζονταν με την υπόθεση και σε κάτι τέτοια μικρά η δικαιοσύνη είναι σκληρή. Αυτά τα ονόματα όμως, ως ομάδες ανθρώπων πάντα,  είχαν δημοσιευτεί ήδη εδώ. 

Η μικρή αυτή ενόχληση μου έδωσε τροφή για παραπέρα σκέψη. Αν όλους αυτούς που πρόθυμα και απερίσκεπτα σήκωναν τα χέρια τους  ρωτούσες γιατί ψήφισαν μια συγκεκριμένη απόφαση θα σου έκαναν τον έξυπνο λέγοντας μύρια όσα:  Ότι αυτή ήταν η εκπεφρασμένη τους άποψη και ότι αυτοί ψηφίζουν κατά συνείδηση. Ακόμη κι αν δεν ήξεραν τι ψήφιζαν. Λίγο μετά βέβαια θα προέτασαν  ότι είχε τεθεί θέμα παραταξιακής πειθαρχίας. Πολλοί λίγοι θα σου έλεγαν ότι ψήφισαν κατά συνήθεια ή γιατί είδαν κι άλλους δικούς τους να ψηφίζουν το ίδιο. Η αλήθεια είναι πως το παιχνίδι «πάνω τα χεράκια» είναι το πρώτο που μαθαίνεις σε μέρη όπου αποτελείς μέρος μιας ομάδας (ή αγέλης καλύτερα). Από εκεί και πέρα η στραβή είναι ζήτημα χρόνου. Και γι’ αυτούς, τους διωκόμενους εννοώ,  απλά έχει έρθει ο χρόνος. 

Είναι λοιπόν καιρός να καταλάβουν όλοι οι άρχοντες της πόλης ότι εκεί που βρίσκονται όταν συνεδριάζουν δεν είναι παιδική χαρά ή έστω παιδικός σταθμός όπου η νηπιαγωγός τους μαθαίνει να παίζουν το «πάνω τα χεράκια». Εκεί είναι χώρος ενηλίκων που πληρώνουν τις συνέπειες των πράξεών τους. 

Κατέβασα την ανάρτηση που ΔΕΝ είχε το όνομα διωκόμενου ξεχωριστά. Όποιος έχει τσούξιμο στα ευαίσθητά του σημεία να ρίξει κρύο νερό να του φύγει. Πριν από αυτήν την ανακούφιση όμως ας σκεφτεί ότι οι καταχρήσεις προκαλούν κατ’ ελάχιστον τσουξίματα και από εδώ και πέρα οφείλουν περίσκεψη στην άσκηση των καθηκόντων τους. Αλλιώς ας πάνε στο καφενείο να παίξουν καμιά ξερή να περάσει η ώρα.