Γέφυρα Κούσιου: Ερωταπαντήσεις

Οι υποθέσεις εργασίας είναι ένα χρήσιμο εργαλείο. Διαφέρουν από την φαντασία διότι είναι όργανα συνειδητής πρόβλεψης καταστάσεων, μέσω και της διερεύνησης των ενδεχομένων. 

Προχθές έκανα μια δύο υποθέσεις εργασίας σε σχέση με την όλη κατάσταση που έχει διαμορφωθεί στο στάσιμο έργο της Γέφυρας Αφών Κούσιου. Η πρώτη είχε να κάνει με την νέα μελέτη.

Η νέα μελέτη, αυτή που αλλάζει το ζύγωμα από μπετονένιο και μονολιθικά συνδεδεμένο με τους στύλους σε χαλύβδινο και στερεωμένο σ’ αυτούς, πληρώθηκε από της επιτροπή διαχείρισης δωρεάς και δωρίσθηκε στον δήμο. Κόστιζε 70 χιλ €.

• Σε ποιόν κόστισε;
• Στην επιτροπή δωρεάς ,
• Αν είναι δυνατόν! Θα μπορούσαν οι άνθρωποι αυτοί να πληρώσουν 70 χιλ € από την τσέπη τους;
•  Μάλλον όχι.

Όποτε και γίνεται η πρώτη υπόθεση εργασίας: Ότι πλήρωσαν με τα χρήματα της δωρεάς που απ’ ότι λέγεται έχουν σ’ έναν κοινό πλην όμως προσωπικό λογαριασμό. Και ποιος τους έδωσε τα χρήματα;

• Μα ο δήμος ο οποίος με τη σειρά του τα πήρε από τον δωρητή.
• Και ποιος τους έδωσε το δικαίωμα να το κάνουν;
• Μα φυσικά ο ίδιος ο δωρητής.
• Είναι νόμιμο αυτό; Μακάρι να ήξερα.
• Ας το συνεχίσουμε. Κι αν έγινε έτσι, δηλαδή πλήρωσαν την μελέτη με τα λεφτά του δήμου τι είδους δωρεά είναι αυτή;
• Μάλλον δεν είναι δωρεά. Τέχνασμα είναι.
• Και γιατί το έκαναν.
• Χαμπάρι δεν έχω, αλλά κανείς δεν κάνει κάτι τυχαία.
• Είναι νόμιμη η μεθόδευση;
• Δεν διακινδυνεύω αλλά το θέμα εκκρεμεί στην επιτροπή του άρθρου 152.

Δεύτερη υπόθεση εργασίας: Έστω πως η επιτροπή του άρθρου 152 ακυρώνει την απόφαση του Δημοτικού συμβουλίου της πόλης να παραλάβει την μελέτη. Τότε τα πράγματα είναι λίγο άσχημα για τους «δωρητές μελέτης». Τους καταλογίζεται το ποσό. Δηλαδή πληρώνουν 70 χιλ € από την τσέπη τους.

• Ζόρικα. Έχει άλλη λύση;
• Όχι αν υπήρχε άλλη λύση, όπως του να αγοράσει ο δήμος μια νέα μελέτη, τότε θα την εφάρμοζαν εξ αρχής.
• Τι γίνεται με την έγκριση περιβαλλοντικών επιπτώσεων;
•  Καταργείται κι αυτή.
• Και μετά;

Εδώ έρχεται ένα πρόσθετο στοιχείο. Πριν αρκετά χρόνια ένας εργολάβος πήρε 141 χιλ € για μη αδειοδοτημένο περιβαλλοντικά εργάκι στα πλαίσια του έργου της γέφυρας.

• Ε και;
• Μα όταν κάτι δεν είναι αδειοδοτημένο περιβαλλοντικά δεν μπορεί να παράξει διοικητικές πράξεις.
• Πολύ θεωρητικό ακούγεται.
• Ναι, αλλά και η πληρωμή είναι διοικητική πράξη.
• Όπα! Δηλαδή καταλογισμός;
• Μάλλον.
• Σε ποιους;
• Καμιά 45ριά άτομα ίσως και λιγότερους.

Τα παραπάνω αποτελούν ενδεχόμενα. Ισχυρά ενδεχόμενα αλλά πάντως ενδεχόμενα. Αν όμως ισχύσουν τότε τι;

Επαναφέρεται η αρχική μελέτη και επιβάλλεται κάθαρση. Μαθαίνουμε ποιανού ιδέα ήταν η κατασκευής ενός ικριώματος που δεν ήταν παρά μια γέφυρα που θα έφερε μια άλλη γέφυρα και καθυστέρησε την πρόοδο του έργου. Μαθαίνουμε ποιος ευθύνεται για τους ελλιπείς οπλισμούς των στύλων και πόσο θα κοστίσει η επισκευή. Μαθαίνουμε ποιος και γιατί δεν εισέπραξε την εγγυητική των 680 χιλ € κηρύσσοντας τον εργολάβο έκπτωτο. Ακόμη μαθαίνουμε από πότε είχαν το δικαίωμα και την υποχρέωση να πράξουν κάτι τέτοιο. Επίσης μαθαίνουμε ποιος ενώ είχε τις γνώσεις και την εντολή παραπλάνησε την δικαιοσύνη όταν αυτή τον εμπιστεύθηκε και του ανέθεσε το φορτίο της ενημέρωσης και φυσικά αν θα πληρώσει γι’ αυτό.  Ως εδώ. Γιατί από εδώ και πέρα δεν πρόκειται για ενδεχόμενα αλλά για ευσεβείς πόθους. Το πιο γκρίζο κομμάτι της Ελληνικής κοινωνίας ξέρει να προφυλάσσει τα γκρίζα μέλη του και φυσικά να αποβάλλει όσους αποφασίζουν διαφορετικά. Δηλαδή βάσει Νόμου και Ηθικής. 

Μετά και επειδή τα έργα ακόμη και υπό Βαλκανικές συνθήκες κάποτε ολοκληρώνονται, θα ακολουθηθεί η Νόμος περί δημόσιων έργων. Πως θα επιλεγεί ο εργολάβος; Με βάση τον Νόμο από τον κατάλογο των ανθρώπων οι οποίοι συμμετείχαν στον διαγωνισμό και μάλιστα με τη σειρά της εκπτώσεως που προσέφεραν. 

Μετά από αυτό βεβαίως αναδύεται το αμείλικτο ερώτημα: Γιατί όλα αυτά δεν έγιναν από την αρχή;