Στα πλαίσια της συμμετοχής μου στα κοινά, μιας
συμμετοχής τον τρόπο και το ύφος της οποίας διάλεξα αποκλειστικά εγώ, θα κάνω μια
κριτική στο έργο του κ. Βοργιαζίδη που είναι δήμαρχος Βεροίας από τον Σεπτέμβριο του
2014 μέχρι σήμερα, και θα κάνω κυρίως μια πρόβλεψη για το τι είδους δήμαρχος
μπορεί να είναι πλέον, αν επανεκλεγεί.
Ο κ. Βοργιαζίδης (Β από εδώ και πέρα) ανέλαβε μέσω μιας
διαδικασίας οιονεί διαδοχής. Ήταν το «αγαπημένο παιδί» της προκατόχου του η
οποία τον βοήθησε με τον προσωπικό της μηχανισμό να εκλεγεί. Τώρα έχει δικό
του μηχανισμό. Το εκλογικό σύστημα που τον ανέδειξε ήταν το «ο νικητής τα
παίρνει όλα». Δηλαδή έχει εκτελεστική και νομοθετική κυριαρχία πάνω στο Δήμο. Για
όσους δεν το έχουν αντιληφθεί, και πώς να το κάνουν άλλωστε μ΄ ένα εκλογικό
σύστημα τόσο «κορόνα γράμματα», στην τοπική αυτοδιοίκηση υπάρχει αυτός ο
διαχωρισμός. Ο Δήμαρχος κρατά την εκτελεστική εξουσία και το Δημοτικό Συμβούλιο
την Νομοθετική υπό την έννοια ότι ψηφίζει προϋπολογισμό, τεχνικό πρόγραμμα και πράξεις
κανονιστικού περιεχομένου. Ο θεσμός των Αντιδημάρχων είναι αντίστοιχος με αυτόν
των Υπουργών οι οποίοι στο δικό μας ελαττωματικό, υπό την άποψιν αυτήν Σύνταγμα,
επιτρέπεται να είναι από αιρετούς και το αξίωμα του Υπουργού δεν αναιρεί το
αξίωμα του Βουλευτού, όπως θα έπρεπε.
Ο κ Β δεν έκανε και πολλά πράγματα. Ας αρχίσουμε από το πιο
συμβολικό: Την γέφυρα Κούσιου. Παρέλαβε δύο κολώνες στην μέση της κοίτης του
Τριποτάμου και όπως δείχνουν τα πράγματα θα παραδώσει δύο κολώνες στη μέση της κοίτης
του Τριποτάμου. Κι όλα αυτά με έτοιμη
πίστωση. Επί του θέματος έκανε κι άλλα πράγματα αλλά δεν θα επεκταθώ, τώρα
τουλάχιστον.
Παρέλαβε το έργο του Βρεφονηπιακού στην Κυψέλη
δημοπρατημένο και σταματημένο και σήμερα, 5 χρόνια μετά το έφτασε σε στάδιο
Καρα-γιαπί.
Παρέλαβε μια πλατεία Ωρολογίου, θλιβερή και την έκανε
θλιβερότερη.
Μια πλατεία Πλατάνων και απλώς την περιέφραξε αν και έχει
έτοιμη μελέτη.
Ένα υποτιθέμενο σχολείο «ευαίσθητων» και παραδίδει ερείπιο.
Ένα κολυμβητήριο σκάμμα και παραδίδει ένα κολυμβητήριο
πλημμυρισμένο σκάμμα.
Ένα πάρκο κυκλοφοριακής αγωγής παρατημένο και παραδίδει
ένα πάρκο κυκλοφοριακής αγωγής παρατημένο.
Ένα δρόμο Συκιά Παλατίτσια κομμένο από κατολίσθηση και
παραδίδει την ίδια κατάσταση με μια πρόταση: Να αλλάξει την χάραξη. Ούτε μελέτη
ούτε καν προμελέτη.
Περηφανεύεται ότι νοικοκύρεψε τα οικονομικά του Δήμου. Αυτό
φυσικά με δρόμους που μοιάζουν συχνά με σκουπιδότοπους.
Περηφανεύεται ότι διόρθωσε το δίκτυο των πεζοδόμων του
κέντρου αλλά ακόμη δεν έχει βρει τρόπο να μην είναι αυτοί συχνά δρόμοι ταχείας
κυκλοφορίας εποχούμενων ανοήτων.
Δεν σκέφτηκε να κάνει ούτε μια ιδιωτικοποίηση. Ούτε της συλλογής
και μεταφοράς των σκουπιδιών, ούτε της καθαριότητας των δρόμων, ούτε τη
διαχείριση των αρχείων της πολεοδομίας, τα οποία ισχυρίστηκε ότι θα ψηφιοποιήσει χρησιμοποιώντας «οκταμηνίτες», ούτε βέβαια σκέφτηκε οτιδήποτε θα
μπορούσε να μεταφερθεί στην ιδιωτική πρωτοβουλία για να πάρει έτσι μπροστά η
τοπική οικονομία. (Για όσους δεν ξέρουν
είναι ένας τρόπος που χρησιμοποιήθηκε στις παρηκμασμένες πόλεις της «Ζώνης της Σκουριάς»στις
ΗΠΑ).
Διοίκησε όμως.
Πως;
Μα με Σουηδική γυμναστική. Πάνω τα χεράκια, κάτω τα χεράκια κ. Δημοτικοί Σύμβουλοι.
Φαντάζομαι πως θα είχε τρόπους πειθούς προς τους δικούς του ανθρώπους. Όλοι
ψήφιζαν τα πάντα.
Τώρα όμως τα πράγματα αλλάζουν. Ο Τσίπρας θεωρώντας ότι
αυτό που ζει δεν είναι επιθανάτιος πολιτικός ρόγχος αλλά μια βαριά ίωση που θα
ξεπεράσει με κρεβάτωμα και αντιβιοτικά, έκανε κάτι σωστό στην προσπάθειά του να κρατήσει τα
στελέχη του στο πολιτικό παιχνίδι: Χώρισε τις δύο εξουσίες στους ΟΤΑ. Και πριν
χωρισμένες ήταν αλλά στη θεωρία. Στην πράξη ο δήμαρχος είχε την πλειοψηφία.
Τώρα έφυγε το πλειοψηφικό και αυτοί που θα πρέπει να πεισθούν δεν είναι οι
δικοί σου. Άτομα δηλαδή που κρατάς με πολλούς τρόπους Από υποσχέσεις μέχρι
μυστικά και ψέματα: Είναι ξένοι άνθρωποι και δεν μπορείς να τους εξαγοράσεις
όλους. Εδώ που τα λέμε και η εξαγορά θέλει ικανότητες.
Ένας νωθρός δήμαρχος με πλειοψηφία θα παραμείνει νωθρός
και χωρίς αυτήν. Τώρα όμως η νωθρότητα θα έχει κόστος για την πόλη. Κι ενώ πριν
δεν γινόταν τίποτα, τώρα δεν θα γίνεται τίποτα απολύτως.
Όλα αυτά αν επανεκλεγεί ο κ. Β.
Το ότι δεν έκανε απολύτως τίποτα και μάλιστα μέσα σε μία 5ετία και όχι 4ετία, μην το ξεχνάμε αυτό, είναι απολύτως θετικό!
ΑπάντησηΔιαγραφήΟι προηγούμενοί κατέστρεψαν ότι ωραίο υπήρχε! Επί χρόνια αναμασάμε σ' αυτή την πόλη τα ίδια και τα ίδια.
Αναπλάσεις, Ρολόι, ποτάμι. Ευτυχώς γλυτώσαμε από τις μονοδρομήσεις της Μητροπόλεως...
Πέριξ της πόλης τα πράγματα ήταν, είναι και θα είναι τραγικά.
Με δρόμους παγίδες, χωρίς πεζοδρόμια και χωρίς κάποιος να ενδιαφέρετε.
Απορώ τελικά γιατί πρέπει να ψηφίσουμε.
Για να δώσουμε σε κάποιους νόμιμα μισθό;
Επίσης βλέπω σε πολλές παρατάξεις τα ίδια πρόσωπα.
Και δεν βλέπω το λόγο για να ψηφιστούν.
Αφού τόσα χρόνια που ήταν σύμβουλοι ή καταστρέψαν ή ηταν απολύτως αδρανείς.
Δοκιμάστηκαν.
Το χειρότερο δε όλων είναι ότι σύμβουλος της καταστροφής της πόλης κατεβαίνει τώρα για δήμαρχος.
Δεν γλυτώνουμε με τίποτα.
Δεν υπάρχει σωτηρία.
Η Βέροια από τις πρώτες σε ευημερία περιφερειακές πόλεις, έχει πλέον κατέβει στο κατώτατο επίπεδο ανά την επικράτεια.
Άντε και καλή ψήφο.
Στο κείμενο δείχνω μια νέα πραγματικότητα η οποία φυτεύεται κατά λάθος. Αυτή η πραγματικότητα μπορεί να γίνει ευκαιρία για τους πολίτες. Μέχρι τώρα όταν 25 πολίτες έφερναν μια πρόταση στο δημοτικό συμβούλιο αυτή ήταν εκ των προτέρων καταδικασμένη, Ακόμη κι αν ήταν σωστή ο Δήμαρχος που έλεγχε τον Δημ Συμβούλιο την έβαζε στην άκρη. Σήμερα πλέον θα συζητιέται. Πρώτα απ΄όλα γιατί ο Πρόεδρος του Δημ. Συμβουλίου θα φοβάται την δικαιοσύνη και δεύτερο γιατί θα γίνεται ουσιαστική συζήτηση υποχρεωτικά λόγω έλλειψης μιας εξ ορισμού πλειοψηφίας.
ΔιαγραφήΥπό την έννοιαν αυτήν ένα μέρος της τύχης της πόλης περνάει στους πολίτες των οποίων η γνώμη θα είναι πιο "ηχηρἠ". Το ερώτημα είναι πλέον πιο κρίσιμο. Υπάρχουν άνθρωποι στην πόλη που θα εκπονήσουν προτάσεις, που θα τις συζητήσουν στην Δημόσια σφαίρα και που εν τέλει θα τις υποστηρίξουν σε ένα δημοτικό συμβούλιο;
Χαμπάρι δεν έχω.