Σάββατο 8 Ιουνίου 2019

Τι είναι ο κλασικός Φιλελευθερισμός

Το κείμενο αποτελεί απόσπασμα αναρτήσεως του site learnLiberty.gr. Μπορείτε να το βρείτε εδώ 
Τον τελευταίο καιρό οι ιδέες των φιλελεύθερων γνωρίζουν πρωτόγνωρη απήχηση για τα ελληνικά δεδομένα. Η παγκόσμια κρίση, αλλά και η ελληνική ειδικότερα, έχουν ωθήσει αρκετούς πολίτες να αναρωτηθούν αν η ρίζα του κακού βρίσκεται στις αγορές ή στον κρατισμό και τον παρεμβατισμό. Είναι σαφές ότι η πρώτη ερμηνεία πηγάζει από την αριστερά και η δεύτερη από τον φιλελευθερισμό. Μέσα σε αυτό το κλίμα των ιδεών, είναι υποχρέωση μας να επαναδιαπραγματευτούμε με την κοινή γνώμη το περίγραμμα της φιλελεύθερης ιδεολογίας.



Η κοινή αφετηρία των σχολών σκέψης του μοντέρνου φιλελευθερισμού είναι ο κλασσικός φιλελευθερισμός. Πολλοί εντοπίζουν την αρχή του στον Άνταμ Σμιθ και το έργο του “Ο πλούτος των Εθνών” ενώ άλλοι πηγαίνουν αρκετά πιο πίσω όπως π.χ. την Αναγέννηση ή τον Αριστοτέλη και τους λοιπούς κλασικούς των οποίων η σκέψη επέτρεψε στο φιλελευθερισμό να ανθίσει αιώνες μετά.

Ακόμα πιο συγκεκριμένα, η συντριπτική πλειοψηφία των φιλελεύθερων (διανοητών και μη) συμφωνεί σε 10 βασικές αρχές του κλασικού φιλελευθερισμού:

Η Ελευθερία ως ο υπέρτατος πολιτικός στόχος. Κάθε πολιτική απόφαση πρέπει να λαμβάνεται με γνώμονα αν αυξάνει ή μειώνει την Ελευθερία των πολιτών.

Ατομικότητα: Το άτομο είναι σημαντικότερο από σύνολο. Οι φιλελεύθεροι απορρίπτουν την κολλεκτιβοποίηση των πολιτών στο όνομα του κοινού καλού σε αντίθεση με την αριστερά και τον κομμουνισμό που στο όνομα του εξάλειψαν ατομικές ελευθερίες και διέπραξαν σοβαρά εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας. Η θυσία του ατόμου στο σύνολο αποτελεί εξ ορισμού παραβίαση της ατομικής ελευθερίας.
Σκεπτικισμός έναντι της Επιβολής: Πολύ συχνά παρατηρείται το φαινόμενο όπου το κράτος επιβάλλει στους πολίτες μία συγκεκριμένη συμπεριφορά (π.χ. απαγόρευση, ή αγορά προϊόντων ή υπηρεσιών) στο όνομα του δικού τους καλού. Οι φιλελεύθεροι διαφωνούν κάθετα με την επιβολή τέτοιων μέτρων καθώς κρίνουν το άτομο ως τον καλύτερο κριτή του δικού του καλού. Αρκεί οι δράσεις τους να μην μειώνουν την ελευθερία των άλλων.
Κράτος Δικαίου: Η ιδέα ότι το κράτος και οι νόμοι του υπόκεινται σε ορισμένες θεμελιώδης ηθικές αρχές. Π.χ. ισονομία, ισοτιμία κλπ. Ενώ το Κράτος Δικαίου το “ευαγγελίζονται” διάφορες αριστερές ιδεολογίες, η αλήθεια είναι πως εξ ορισμού η χρήση του κράτους για την επιβολή των πολιτικών θέσεων της αριστεράς προϋποθέτει διακρίσεις (εισοδηματικές, ταξικές, εθνικές κλπ.) που έρχονται σε αντίθεση με την ισονομία και το κράτος δικαίου γενικότερα.
Κοινωνία των Πολιτών: Σε αντίθεση με την αριστερά, οι φιλελεύθεροι πιστεύουν ότι τα περισσότερα κοινωνικά προβλήματα (όπως π.χ. η φτώχια) μπορούν να αντιμετωπιστούν αποτελεσματικότερα από την κοινωνία των πολιτών (Μ.Κ.Ο, εκκλησία, απλούς πολίτες) παρά από ένα γραφειοκρατικά δομημένο κράτος όπου οι άνθρωποι που λαμβάνουν αποφάσεις βρίσκονται σε ένα γραφείο κεντρικής υπηρεσίας, αποκλεισμένοι από τα πραγματικά προβλήματα των ανθρώπων που υποτίθεται πως βοηθούν.
Αυθόρμητη Τάξη: Οι φιλελεύθεροι πιστεύουν ότι η ευταξία σε μία κοινωνία προκύπτει αυθόρμητα και χωρίς να είναι απαραίτητη η κρατική παρέμβαση. Οι πολίτες μπορούν να δημιουργήσουν την τάξη μέσω εθελοντικών μηχανισμών. Κλασικό παράδειγμα η εκάστοτε γλώσσα. Ουδείς την επέβαλλε, ουδείς την ανακάλυψε, ουδείς την αναβαθμίζει. Η πορεία της ελληνικής γλώσσας είναι προϊόν της αυθόρμητης τάξης.
Ελεύθερη Αγορά: Οι οικονομικές συναλλαγές πρέπει να είναι πάντοτε εθελοντικές μεταξύ των πολιτών. Το κράτος δε θα έπρεπε να ορίζει το τι, που, πως, πότε, και για πόσο θα έπρεπε να παράγουμε. Απαραίτητες προϋποθέσεις για την ελεύθερη αγορά είναι η προστασία της ατομικής ιδιοκτησίας και η ύπαρξη ισχυρής δικαστικής εξουσίας που να επιλύει τις διαφορές μεταξύ των πολιτών.
Ανεκτικότητα: Σε μία φράση, ανεχόμαστε πράξεις, απόψεις και ιδέες άλλων με τις οποίες διαφωνούμε. Παράδειγμα η ελευθερία της έκφρασης. Ειρήνη: Σε όρους εξωτερικής πολιτικής, οι φιλελεύθεροι είναι επι το πλήστον υπέρ της μη παρεμβατικότητας στις εσωτερικές υποθέσεις ξένων χωρών και υποστηρίζουν θερμά ότι η ειρήνη επιτυγχάνεται μέσω της ελεύθερης μεταφοράς προϊόντων, υπηρεσιών, κεφαλαίου – εργασίας, και των ιδεών.
Ο ρόλος του κράτους: Το κράτος για τους φιλελεύθερους πρέπει να είναι ελάχιστο και να περιορίζεται στην προστασία της ζωής, της ελευθερίας, και της περιουσίας των πολιτών. Οτιδήποτε πέραν αυτών των 3 θεωρείται περιττό και λειτουργεί ενάντια στην ατομική ελευθερία των πολιτών και το κράτος δικαίου.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Σχολιάστε στα Ελληνικά,Ιταλικά,Αγγλικά αντε και Γερμανικά. Όχι greeklish ρε παιδιά!