Συνεδρίες με φιλόδοξους συμπολίτες

Τις προάλλες άρχισα να ασκώ ένα πολιτικό μου «δικαίωμα». Να ρωτώ δηλαδή τους υποψήφιους δημοτικούς συμβούλους για το όραμα και το σχέδιο που έχουν για την πόλη τους. Έτσι είχα μια από τις πρώτες επαφές μου. Το άτομο με το οποίο μίλησα είχε μια σειρά θετικών (μα πολύ θετικών) στοιχείων.

Ήταν νεαρός (ηλικία του γιου μου), είχε δική του δουλειά και είχε δική του οικογένεια (σημαντικό για μένα, αν σκεφτείς ότι ο γιος μου ούτε να το σκεφτεί).  

Η αμήχανη στιγμή

Οι ερωτήσεις ήταν τρεις, τόσες κάνω σ’ όλους γιατί παραπάνω κουράζουν, και όλα πήγαιναν κατ’ ευχήν έως ότου έπεσε ο αποπροσανατολισμός. Ποια είναι η άποψή σου για την αποκομιδή των σκουπιδιών; Θεωρείς ότι οφείλει να περάσει στον ιδιώτη εργολάβο, κι αν ναι, τι πιστεύεις ότι πρέπει να γίνει με το προσωπικό; Δεν το περίμενε. Χρειάστηκαν διευκρινίσεις για να γίνει κατανοητό το ερώτημα. Όταν πια δόθηκαν οι εξηγήσεις η απάντηση ήταν όχι. Λίγο έως πολύ το περίμενα, εκείνο που δεν περίμενα ήταν η αιτιολογία. Το τμήμα καθαριότητος είναι χρήσιμο, μου είπε, διότι σ΄ αυτό εντάσσονται άνθρωποι που εκτίουν ποινή κοινωνικής εργασίας. Δεν ήξερα ότι οι υπόχρεοι κοινωνικής εργασίας μπαίνουν στην αποκομιδή σκουπιδιών. Και δεν νομίζω ότι συμβαίνει κάτι τέτοιο. Από την άλλη πάλι μόνο αυτή η κοινωνική εργασία υπάρχει; Όχι βέβαια. Το εύρος είναι τεράστιο: Από το να τους δώσεις επιγονατίδες και μια σπάτουλα για να ξύνουν τις τσίχλες στα πεζοδρόμια μέχρι να δουλεύουν ως ταξιθέτες στο μέγαρο τεχνών της πόλης. Νομίζω ότι μάλλον ήταν μια γρήγορη απάντηση για να βουλώσει το κενό.

Τι μπορεί να κάνουν εθελοντές;

Αυτό με τη σειρά του μου επανέφερε στο νου μια σειρά σκέψεων που είχα κάνει σε σχέση με την πόλη μου. Η εθελοντική εργασία μπορεί να αποτελέσει πυρήνα των δραστηριοτήτων ενός δήμου. Εθελοντές (και τιμωρημένοι της κοινωνικής εργασίας εθελοντές είναι) μπορούν να καθαρίσουν τα πεζοδρόμια από τις τσίχλες, τους δρόμους που συνδέουν τους οικισμούς του δήμου από σκουπίδια που πετάνε οι οδηγοί που έχουν παραμείνει σε κατώτερα στάδια κοινωνικής εξέλιξης,  να κλαδεύουν τα δένδρα, να βοηθούν την αστυνομία με ένα μετρητή ταχύτητας από το μπαλκόνι τους (αν αυτό βλέπει σε δρόμο πυκνής κυκλοφορίας),  να βάφουν παγκάκια, να περιποιούνται παιδικές χαρές, να είναι σχολικοί τροχονόμοι, να καθαρίζουν την κοίτη του Τριποτάμου (αυτό γίνεται ήδη), να δουλεύουν στη  δημοτική βιβλιοθήκη. Φαντάζομαι ότι άνθρωποι που ξέρουν την πόλη καλύτερα από μένα θα έχουν κι άλλα να προσθέσουν.

Βέβαια και η διάθεση μια σειράς δραστηριοτήτων μέσω ανάθεσης (μετά από διαγωνισμό) σε ιδιώτες επιχειρηματίες αν το καλοσκεφτείς εθελοντισμός είναι. Ο άνθρωπος που αναλαμβάνει επιχειρηματικές πρωτοβουλίες είναι εθελοντής υπό την έννοιαν ότι το πράττει επειδή το επέλεξε και όχι επειδή του το επέβαλαν. Είναι πολλές οι δημοτικές δραστηριότητες που μπορεί και κυρίως πρέπει να περάσουν σε εξωτερικές αναθέσεις. Για την ακρίβεια όλες. Πλην αυτών  του δημοτικού συμβούλου και του Δημάρχου, θα έλεγα.