Η βροχή έφερε αναμνήσεις

Προχθές πλημμύρισαν θερμοκήπια στο Άγιο Γεώργιο Ημαθίας. Η πλημμύρες εκτός από τον προφανή ένοχο-την βροχή- έχουν ακόμη έναν, την κακή λειτουργία του αποστραγγιστικού συστήματος.

Το αποστραγγιστικό σύστημα της περιοχής του κάμπου κατασκευάστηκε την περίοδο 1933-1936 και είχε σαν αποστολή του την αποστράγγιση της λίμνης των Γιαννιστών και ταυτόχρονα αποτελούσε ένα ισχυρό εργαλείο προστασίας από τις πλημμύρες των καλλιεργειών και των οικισμών της περιοχής. Τα χρόνια όμως πέρασαν και το σύστημα αυτό φυσιολογικά αλλά λόγω επεμβάσεων έχασε την αποτελεσματικότητά του. Όχι εντελώς, αλλά δεν είναι όπως όταν κατασκευάστηκε.

Θα περίμενε κανείς οι σώφρονες αγρότες να διεκδικούσαν αυτό ακριβώς το δημόσιο έργο προκειμένου να συνεχίσουν να παράγουν και να ζουν τις οικογένειές τους.  Δεν το έκαναν. Η διεκδίκηση μεγαλύτερων επιδοτήσεων ήταν πάντα η κύρια προτεραιότητά τους. Από την άλλη πάλι θα περίμενε ένας εξωτερικός παρατηρητής η τοπική ηγεσία να έθετε αυτό το έργο σαν προτεραιότητα.

Πριν ένα ίσως και παραπάνω χρόνο, ως μέλος της επιτροπής διαβούλευσης είδα να έρχεται για συζήτηση μια μελέτη για την οποία η επιτροπή όφειλε να εκφέρει γνώμη. Έτσι γίνεται πάντα στις περιβαλλοντικές εγκρίσεις. Επρόκειτο για την εκβάθυνση της περιφερειακής τάφρου ’66. Ρώτησα την εκπρόσωπο της περιφέρειας γιατί αυτό και όχι το αποστραγγιστικό. Η απάντηση ήταν πως έχουν μαζευτεί αποθέσεις που πρέπει να απομακρυνθούν κλπ.

Δεν με έπεισε. Ακόμη νομίζω πως αυτό το έργο είχε όλα τα χαρακτηριστικά μιας δραστηριότητας που ελέγχεται εύκολα από αιρετούς και φυσικά προσφέρεται και για άλλα πράγματα. Η επιδιόρθωση και βελτίωση  του αποστραγγιστικού όμως είναι πολύπλοκο και άχαρο θέμα. Χώρια που δεν προσφέρεται για municipal big business. 

 Κακά τα ψέμματα όμως. Έχουμε τους ηγέτες που μας αξίζουν. Ας αρχίσουμε τις ερωτήσεις. Είναι ο μόνος τρόπος να τους δείξουμε ότι αξίζουμε περισσότερα.