Φίλος και συνάδελφος ο οποίος δεν ξέρω αν θέλει να αναφέρω το όνομά του, μου έστειλε το παρακάτω κειμενάκι
Το βρήκα και θυμήθηκα την γεφυρα Κούσιου...
Πάει επίσκεψη στη Λισσαβώνα Έλληνας υπουργός. Την προεδρία της ΕΕ την έχει η Πορτογαλία. Γίνονται επίσημες συναντήσεις, δηλώσεις, κλπ.
Ο Πορτογάλος ομόλογος του του λέει κάποια στιγμή: -"Τι κάνεις το βράδυ?"
-"Τίποτα, δεν έχω κάτι, θα κάτσω στο ξενοδοχείο", λέει ο δικός μας.
-"Ε, έλα σπίτι να φάμε. Θα σ' αρέσει" του λέει ο Πορτογάλος.
Πριν νυχτώσει, στέλνει το αυτοκίνητο στο ξενοδοχείο, τον παίρνουν και τον πάνε στου Πορτογάλου υπουργού το σπίτι. Σε ακριβό προάστειο, με θέα, όχι σαν αυτό της φωτογραφίας βέβαια, αλλά κοντά. Εντυπωσιάζεται ο δικός μας, βλέπει μάρμαρα, περσικά χαλιά, έπιπλα στυλ, επίχρυσα πόμολα, ασημένια μαχαιροπήρουνα, τέτοια.
-"Δεν τα έχεις καταφέρει και άσχημα", λέει στον Πορτογάλο. "Μπράβο σου. Πως κι έτσι?"
-"Έλα να σου δείξω κάτι απ' το παράθυρο" του λέει ο Πορτογάλος.
Πάει στο παράθυρο ο δικός μας όπου βλέπει όλη την πόλη απλωμένη κάτω, το ποτάμι (η Λισσαβώνα έχει ποτάμι, τον Τάγο, και είναι χτισμένη στις εκβολές του).
-"Τη βλέπεις αυτή τη γέφυρα?" του λέει ο Πορτογάλος υπουργός.
-"Ναι, ωραία είναι" λέει ο δικός μας.
-"Είναι καινούρια. Κόστισε 200 εκατομμύρια" λέει ο Πορτογάλος. "Τα 50 είναι εδώ" (και δείχνει το σπίτι).
Τελειώνουν οι σύνοδοι, γυρνάει στην Αθήνα ο δικός μας, περνάνε 1-2 χρόνια, έχει η Ελλάδα την προεδρία της ΕΕ.
Έρχεται επίσκεψη στην Αθήνα ο Πορτογάλος, η ίδια σκηνή, "Έλα το βράδυ να φάμε σπίτι", ανταποδίδει την παλιά επίσκεψη ο Έλληνας υπουργός.
Πάει ο Πορτογάλος στο σπίτι του δικού μας, τι να δει! Του πέφτουν τα μαλλιά απ' τη χλίδα: Αλάβαστρα, δέρματα άγριων ζώων (αντί για χαλιά), μασίφ χρυσά τα πόμολα, λαβές από ελεφαντόδοντο στα χρυσά σκεύη, κλάσεις η χλιδή πάνω από το δικό του.
-"Κι εσύ βλέπω, δεν τα καταφέρνεις άσχημα" λέει στον δικό μας.
-"Ναι, έλα να σου δείξω στο παράθυρο. Τη βλέπεις τη γέφυρα?"
-"Όχι" λέει ο Πορτογάλος (ως γνωστόν η Αθήνα δεν έχει ποτάμι, επομένως ούτε και γέφυρα).
-"Κι όμως, κόστισε 300 εκατομμύρια. Και τα 300 είναι εδώ".
Το βρήκα και θυμήθηκα την γεφυρα Κούσιου...
Πάει επίσκεψη στη Λισσαβώνα Έλληνας υπουργός. Την προεδρία της ΕΕ την έχει η Πορτογαλία. Γίνονται επίσημες συναντήσεις, δηλώσεις, κλπ.
Ο Πορτογάλος ομόλογος του του λέει κάποια στιγμή: -"Τι κάνεις το βράδυ?"
-"Τίποτα, δεν έχω κάτι, θα κάτσω στο ξενοδοχείο", λέει ο δικός μας.
-"Ε, έλα σπίτι να φάμε. Θα σ' αρέσει" του λέει ο Πορτογάλος.
Πριν νυχτώσει, στέλνει το αυτοκίνητο στο ξενοδοχείο, τον παίρνουν και τον πάνε στου Πορτογάλου υπουργού το σπίτι. Σε ακριβό προάστειο, με θέα, όχι σαν αυτό της φωτογραφίας βέβαια, αλλά κοντά. Εντυπωσιάζεται ο δικός μας, βλέπει μάρμαρα, περσικά χαλιά, έπιπλα στυλ, επίχρυσα πόμολα, ασημένια μαχαιροπήρουνα, τέτοια.
-"Δεν τα έχεις καταφέρει και άσχημα", λέει στον Πορτογάλο. "Μπράβο σου. Πως κι έτσι?"
-"Έλα να σου δείξω κάτι απ' το παράθυρο" του λέει ο Πορτογάλος.
Πάει στο παράθυρο ο δικός μας όπου βλέπει όλη την πόλη απλωμένη κάτω, το ποτάμι (η Λισσαβώνα έχει ποτάμι, τον Τάγο, και είναι χτισμένη στις εκβολές του).
-"Τη βλέπεις αυτή τη γέφυρα?" του λέει ο Πορτογάλος υπουργός.
-"Ναι, ωραία είναι" λέει ο δικός μας.
-"Είναι καινούρια. Κόστισε 200 εκατομμύρια" λέει ο Πορτογάλος. "Τα 50 είναι εδώ" (και δείχνει το σπίτι).
Τελειώνουν οι σύνοδοι, γυρνάει στην Αθήνα ο δικός μας, περνάνε 1-2 χρόνια, έχει η Ελλάδα την προεδρία της ΕΕ.
Έρχεται επίσκεψη στην Αθήνα ο Πορτογάλος, η ίδια σκηνή, "Έλα το βράδυ να φάμε σπίτι", ανταποδίδει την παλιά επίσκεψη ο Έλληνας υπουργός.
Πάει ο Πορτογάλος στο σπίτι του δικού μας, τι να δει! Του πέφτουν τα μαλλιά απ' τη χλίδα: Αλάβαστρα, δέρματα άγριων ζώων (αντί για χαλιά), μασίφ χρυσά τα πόμολα, λαβές από ελεφαντόδοντο στα χρυσά σκεύη, κλάσεις η χλιδή πάνω από το δικό του.
-"Κι εσύ βλέπω, δεν τα καταφέρνεις άσχημα" λέει στον δικό μας.
-"Ναι, έλα να σου δείξω στο παράθυρο. Τη βλέπεις τη γέφυρα?"
-"Όχι" λέει ο Πορτογάλος (ως γνωστόν η Αθήνα δεν έχει ποτάμι, επομένως ούτε και γέφυρα).
-"Κι όμως, κόστισε 300 εκατομμύρια. Και τα 300 είναι εδώ".
Σημείωση του Blogger :Επειδή οι μηνύσεις καραδοκούν στην πόλη και χρηματοδοτούνται
μάλιστα από το ταμείο του Δήμου Βεροίας ρητά αναφέρω πως τα παραπάνω δεν
αναφέρονται για να θίξουν κανέναν. Οι Βεροιώτες ταγοί είναι τιμιότατοι.
Δεν χρειαζοταν disclaimer...
ΑπάντησηΔιαγραφήΟι γεφυρες του ανεκδοτου, βρισκονται η μια στη Λισσαβωνα και η αλλη στν Αθηνα..,
Όταν έχεις να κάνεις με θυμοσιάριδες...
Διαγραφή