Δευτέρα 5 Αυγούστου 2013

Ο Τριπόταμος που πληγώνει




Είναι να εκπλήσσεσαι το πόσο ορισμένα γαϊδούρια μισούν την ομορφιά. Το πόσο η ραθυμία τους αλλά και η αντικοινωνικότητά τους τους οδηγούν να βρωμίζουν ένα πραγματικά όμορφο μέρος. Οι φωτογραφίες είναι από τον Τριπόταμο. Κοντά στο ομώνυμο χωριό. Δίπλα σε μια γέφυρα που είδα για πρώτη φορά στη ζωή μου χθες.

Δεν είναι δουλειά μου να υποδεικνύω στον Αντιδήμαρχο το που πέταξαν κάποιοι ανόητοι σκουπίδια ή μπάζα. Δουλειά μου σαν πολίτης είναι να προτείνω και μονιμότερες λύσεις.

Στην περίπτωσή μας η λύση στηρίζεται σε απλούς συλλογισμούς και παρατηρήσεις.  Τέτοιου είδους  ζώα, που κοπρίζουν όπου βρουν, δεν έχουν ιδιαίτερη ευφυΐα. Έχουν όμως μνήμη. Θυμούνται καλά πότε και για ποιόν λόγο πόνεσαν. Τέτοιου είδους ζώα λοιπόν χρειάζονται ποινές. Για να τις επιβάλεις πρέπει να τους πιάσεις. Χρειαζόμαστε λοιπόν την σύσταση μιας εθελοντικής ομάδας η οποία θα έχει σαν αποστολή όχι τόσο να καθαρίζει τέτοιες αντικοινωνικές συμπεριφορές αλλά κυρίως να τις εντοπίζει (με περιπολίες ή άλλες πρόσφορες μεθόδους) και να ενημερώσει τον Δήμο και την Αστυνομία.. 

Και μην ακούσω τίποτε για έλλειψη παιδείας και τέτοια. Παιδεία χρειάζεσαι για να μπορείς να καταλάβεις τον Πλάτωνα και τον Αριστοτέλη, άντε και να λύνεις και καμιά διαφορική εξίσωση. Για να μη πετάς σκουπίδια στην κοίτη ενός ποταμού χρειάζεσαι κοινό νου. Δεν τον έχεις, είσαι ζώο. Και πρέπει να πονέσεις για να μάθεις.  

Ακολουθεί φωτογραφικό υλικό και τεκμηρίωση




 

2 σχόλια:

  1. Καλημέρα!

    Νίκο το θέμα είναι πως δεν μπορείς να τους πιάσεις.
    Πρακτικά είναι αδύνατο.
    Μόνο κάποιον "απρόσεκτο".

    Τελικά η κατάσταση σώζεται μόνο από κάποιον πολίτη που έχει το φιλότιμο να καθαρίσει λίγο την περιοχή επειδή του τη σπάει η κατάσταση.
    Υπάρχουν και τέτοιοι αλλά είναι λίγοι.
    Είναι και η κατάσταση τέτοια που ο κόσμος το θεωρεί πολυτέλεια όταν έχει ένα σωρό προβλήματα επιβίωσης...

    Από κει και πέρα ο εντοπισμός και η καταγραφή συνήθως αποδίδουν καρπούς.

    Υπάρχει και η λύση του ιδιώτη υπό άλλη έννοια:
    Τις προάλλες διάβασα για το αλσύλιο στη γέφυρα του Αλιάκμονα που είναι τίγκα από τα σκουπίδια των φυσιολατρών...
    Θυμήθηκα τις μέρες όπου υπήρχε εκεί η καντίνα του Κρομμύδα ο οποίος εκδιώχθηκε από τον τότε Δήμο Μακεδονίδος.
    Ο άνθρωπος διαηρούσε τον χώρο πεντακάθαρο!
    Τουλάχιστον με αυτόν, τον ανορθόδοξο για πολλούς τρόπο, κλείνουν κάποια μέτωπα για την υπηρεσία καθαριότητας.
    Ας δώσουν κάποιες τέτοιες περιοχές προς νόμιμη και ελεγχόμενη εκμετάλλευση.
    Είναι πιο αποτελεσματικό.
    Θα εισπράτει το δημοτικό ταμείο κάποια έσοδα, θα γλυτώνει έξοδα για τον καθαρισμό, θα είναι οι χώροι πάντα καθαροί, θα πέσει μειωθεί λιγουλάκι η ανεργία.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ας αρχίσουμε από το τέλος. Η μοίρα των κοινών πραγμάτων συνήθως καταλήγει σε τραγωδία. Ακριβολογώντας θα έλεγα πως η τραγωδία είναι θέμα χρόνου. Συμβαίνει πάντα.
      Αν δηλαδή η ευρύτερη παριοχή στην οποία αναφέρεται η ανάρτηση νοικιαζόταν προς εκμετάλευση με συγκεκριμένους όρους τότε μάλλον θα ήταν καθαρότερη. Μάλλον γιατί κι αυτό είναι αμφίβολο, υπό την έννοιαν ότι κάποιος πρέπει να συγκρατεί και τον ενοικιαστή.

      Διαγραφή

Σχολιάστε στα Ελληνικά,Ιταλικά,Αγγλικά αντε και Γερμανικά. Όχι greeklish ρε παιδιά!