Κείμενο 3. Οι Ναουσαίοι και οι …Φορείς

Αεροφωτογραφία από το αρχείο του Αρχιτέκτονα Θ. Λαζ΄άρου

Κι ενώ η προσπάθεια των ανθρώπων στο Πλατύ Ημαθίας ήταν κάτι παραπάνω από αξιέπαινη η αδιαφορία των Βεροιαίων ήταν εξοργιστική. Κι όμως! Πάντα υπάρχουν χειρότερα.

Ο Δρόμος και η μυστική φόρμουλα

Κάποια άλλη λοιπόν πολιτική ιδιοφυία σκέφτηκε πως πρέπει να κατασκευασθεί ένας άξονας που να ενώνει την Εγνατία με τα σύνορα. Για τον δρόμο αυτό δεν έχει γίνει ακόμη οριστική προμελέτη. Κανείς δεν ξέρει ούτε από πού θα αρχίσει ούτε που θα τελειώσει ούτε από πού θα περάσει. Εκτός ίσως από την περιοχή Πατρίδας Νάουσας. Ο κλάδος επελέγη από την παραπάνω  ιδιοφυία διότι, όπως έδειξαν τα πράγματα, σκόπευε να τελειώσει την πολιτική της σταδιοδρομία στη Νάουσα.   Ειπώθηκαν φυσικά πολλά για την χειμαζόμενη Νάουσα, την πληττόμενη από την ανεργία περιοχή που χρειάζεται επενδύσεις κλπ… Στην περιοχή «επτάμιση» υπάρχει μια ευθυγραμμία 3,5 Km. Εκεί είναι εγκαταστημένες περίπου 20 επιχειρήσεις.  Θα περίμενε κανείς με την ευκαιρία της αναπτυξιακής αυτής παρέμβασης να γινόταν ταυτόχρονα επεμβάσεις και νοικοκύρεμα στην περιοχή. Δηλαδή να εντασσόντουσαν κι άλλα οικόπεδα και να συνεκροτείτο μια επίσημη περιοχή επιχειρηματικότητας, να γινόντουσαν έργα υποδομής, να θεσμοθετούνταν διαδικασίες και  η περιοχή να συνδεόταν με έναν ανισόπεδο κόμβο αποκτώντας ταχεία πρόσβαση στην Εγνατία. Ακόμη με δεδομένη την σιδηροδρομική γραμμή που περνά από δίπλα να γινόταν και ένας αξιοπρεπής σιδηροδρομικός σταθμός ή ακόμη και ένα μικρό διαμετακομιστικό κέντρο. Παρ’ όλα αυτά η ιδιοφυία χάραξε μια λωρίδα πλάτους πενήντα μέτρων  ακριβώς πάνω στην παλιά χάραξη θέτοντας ουσιαστικά τις επιχειρήσεις εκτός λειτουργίας. Σαν επιστέγασμα η χάραξη αυτή συνεπαγόταν και δύο εντελώς άχρηστες σιδηροδρομικές γέφυρες.   Φυσικά οι επιχειρηματίες αντέδρασαν και το έργο σταμάτησε. Εξ αφορμής του γεγονότος αυτού (και μερικών άλλων) έψαξα να βρω από τι είδους τεστ νοημοσύνης περνούν τα κόμματα τους ενδιαφερόμενους πριν ορίσουν κάποιον υποψήφιό τους (Δήμαρχο-Νομάρχη- βουλευτή). Δεν βρήκα ακόμη τη φόρμουλα. Είναι μυστική.

Τι φέρουν οι «Φορείς» ;

Τα κόμματα διαλέγουν τους χειρότερους να διαχειρισθούν τις τύχες των τοπικών κοινωνιών  και αυτό δεν αποτελεί αντικείμενο αμφισβήτησης. Η επιλογή αυτή προέρχεται από την ανάγκη τους να δείξουν ότι αυτοί «έχουν το κουμάντο». Συνειδητοποιώντας αυτήν την σκληρή αλήθεια σκέφθηκα ότι εκτός από το δικομματικό παιχνίδι υπάρχει και η κοινωνία. Το εμπορικό και βιομηχανικό επιμελητήριο για παράδειγμα, θα περίμενε κανείς να ξεκινήσει μια εκστρατεία ενημέρωσης της κοινής γνώμης. Περίμενα από τον πρόεδρό του να μας πει πόσο καλύτερα θα  μπορούσε να λειτουργήσει το εκκοκκιστήριο του αν βρισκόταν σε μια περιοχή όπου το Μηχανουργείο που τον εξυπηρετούσε βρισκόταν εκατό μέτρα δίπλα του ή όταν κάποιες επιχειρήσεις που αγόραζαν τα παραπροϊόντα του ήσαν  στον ίδιο χώρο. Να εξηγήσει πόσο κερδισμένος θα ήταν αν επιχειρούσε σ’ έναν φιλικό χώρο και όχι σε μια γειτονιά έτοιμη να του φορτώσει μέχρι και το προπατορικό αμάρτημα μόνο και μόνο επειδή θεώρησε ότι η παρουσία εκεί ενός εκκοκκιστηρίου μειώνει την αξία των αυθαίρετων τροχοβιλών της. Και φυσικά δεν είναι μόνον αυτός. Πίσω του υπάρχουν εκατοντάδες. Θα περίμενα επίσης κάτι από τα επιστημονικά σωματεία των μηχανικών ή το Τεχνικό Επιμελητήριο. Στο κάτω κάτω της γραφής οι Τεχνικοί είναι οι πρώτοι που κερδίζουν από μια Ζώνη επιχειρηματικότητας. Πριν καν αρχίσουν τα έργα γίνονται μελέτες, μετρήσεις  και τεχνικές αξιολογήσεις. Η δουλειά τους δηλαδή.  Αντ’ αυτού άκουσα εκπροσώπους του συλλόγου Μηχανολόγων  να ισχυρίζονται  πως όχι μόνον δεν χρειάζονται βιομηχανικές ζώνες άλλα ούτε καν ζώνες οικιστικού ελέγχου. Διάβασα ότι κάποιος σύλλογος Αρχιτεκτόνων σαν τον μοναδικό τρόπο αντιμετώπισης της κρίσης θεώρησε την σύσταση ταμείου αλληλοβοήθειας, όταν η σωστή οργάνωση και προετοιμασία της γης θα απέδιδε εκατονταπλάσια εισοδήματα στα μέλη του. Λες και δεν διδάχθηκαν ποτέ χωροταξία. Φυσικά κυκλοφόρησαν και άλλα ακόμη πιο μαύρα. Όπως για παράδειγμα ότι ακούσθηκαν βετεράνοι της Τοπικής αυτοδιοίκησης σε δημόσια ενημέρωση να ισχυρίζονται πως δεν υπάρχει λόγος περιορισμών  και οργάνωσης γιατί τώρα που υπάρχει κρίση και κανείς δεν νοιάζεται να κάνει επιχείρηση.  Αυτούς πρέπει να τους πάνε εκδρομή στη Σίνδο.

ΒΙΠΕ Κιλκίς

Στην ΒΙ.ΠΕ. Εκεί, μέχρι πριν δυο μήνες τουλάχιστον (τώρα φυσικά είναι πολύ παραπάνω), κτιζόταν ένα Βιομηχανοστάσιο την εβδομάδα. Ίσως κι ένα ταξίδι στο Κιλκίς όπου θα μάθουν πως αυτή η πόλη ένοιωσε λιγότερο από όλες στην Β. Ελλάδα τον οικονομικό αντίκτυπο της κρίσης στη Γιουγκοσλαβία μόνο και μόνο επειδή είχε ΒΙ.ΠΕ.

Επιμύθιο από έναν μεσόκοπο

Έχω σχεδόν πεισθεί πως κανείς δεν νοιάζεται. Πως ζω στην χώρα της ωραίας κοιμωμένης. Παρ’ όλα αυτά οφείλω να πω την γνώμη μου. Και να την πω μάλιστα με τρόπο που να μη με δείχνει φαντασμένο και γραφικό. Δεν πιστεύω ότι θα μου δώσουν προσοχή πολλοί. Ελπίζω να με προσέξουν λίγοι. Γιατί εν τέλει οι λίγοι κάνουν την διαφορά στις κοινωνίες.