Κείμενο 1: Οι Καππαδόκες

ο τότε Δήμαρχος Πλάτέος

Τίποτε δεν προμήνυε μια σχεδόν συναρπαστική βραδιά. Ήμασταν στην μέση του κάμπου της Θεσσαλονίκης, σε μιαν αίθουσα με ανύπαρκτη ηχητική και με σώματα που πάσχιζαν να την θερμάνουν, η στερεοφωνική εγκατάσταση μικροφώνιζε, αντί μπουφές υπήρχε κυλικείο, η γραμματειακή υποστήριξη   περιοριζόταν σε μερικές φωτοτυπημένες σελίδες και οι καρέκλες απείχαν χιλιόμετρα από αυτές των αμφιθεάτρων της ιδιαίτερής μου πατρίδας. Κι όμως την 16/02/09, εκεί, στο Πλατύ Ημαθίας, δοκίμασα μια από τις πιο ευχάριστες εκπλήξεις της ζωής μου. 

Το θέμα ήταν βέβαια γνωστό: «τα επιχειρηματικά πάρκα». Μια εκδήλωση του Δήμου Πλατέως με αντικείμενο εστιασμένο στην παρουσίαση του Νομικού πλαισίου που τα /θα τα διέπει και η παρουσίαση της μελέτης σκοπιμότητας/οριοθέτησης (στρατηγικό σχεδιασμό την ονόμασαν) επιχειρηματικών πάρκων στην περιοχή του Δήμου τους. Ανέκαθεν θεωρούσα ότι ο σχεδιασμός και η οργάνωση του χώρου της επιχειρησιακής ανάπτυξης είναι το αντίστοιχο με την οργάνωση του εδάφους  πριν την μάχη  και δεδομένου ότι θεωρώ τις μάχες και την ανάπτυξη σοβαρά πράγματα αποφάσισα να πάω. Φυσικά η ποιότητα των τοπικών αρχόντων που είχα στο μυαλό μου δεν μου επέτρεπε να κρατώ μεγάλο καλάθι προσδοκιών. Κι όμως…

Περιοχή μεταποίησης όπως είναι τώρα. Φωτο απόΤρύφωνα Τοπαλίδη Στην αρχή μίλησε ο Δήμαρχος.Με εφηβικό ενθουσιασμό (κι ας μην είχε ούτε μια μαύρη τρίχα στο κεφάλι του) και με την μετρημένη υπερηφάνεια του ανθρώπου που γνωρίζει ότι πράττει κάτι ουσιαστικό, περιέγραψε την φτώχια της περιοχής και αυτό που αυτός θεωρεί διέξοδο: Την προσέλκυση επενδύσεων μέσω της δημιουργίας ζωνών επιχειρηματικότητας. Μας είπε ότι ανέθεσε ήδη μελέτη για την χωροθέτηση αλλά και την θεσμοθέτηση τριών ζωνών επιχειρηματικότητας. Στα περιεκτικά λόγια του ανθρώπου αυτού δεν υπήρχαν ούτε γκρίνια για επιδοτήσεις, ούτε αγρότες που θα γινόντουσαν ξενοδοχοταβερνιάρηδες (αγροτοτουριστικούς τους λένε τώρα)  με τα λεφτά των άλλων. Φυσικά δεν μας είπε ότι ψάχνει ένα παιδί (σύνθημα με το οποίο απέκτησε η Βέροια Δήμαρχο το 2006) ή ότι βοήθησε την οικονομική ανάπτυξη της πόλης του μετατρέποντας έναν μονόδρομο σε αμφίδρομο ούτε καν το πόσο ωραία πλατεία σχεδίασε ο «κολλητός» στον οποίον  έδωσε κατ’ ανάθεση τη μελέτη.

Τον λόγο πήρε αμέσως μετά ο πρόεδρος του Εμποροβιομηχανικού επιμελητηρίου Ημαθίας ο οποίος σκιαγράφησε  με τον πιο ανάγλυφο τρόπο το πρόβλημα του χώρου εγκατάστασης  επιχειρηματικών μονάδων. Δεν το έθεσε καν σαν πρόβλημα ανάπτυξης αλλά σαν τέτοιο επιβίωσης μιας σειράς επιχειρήσεων που ήδη λειτουργούν.  Είπε ότι ούτε ένα συνεργείο αυτοκινήτων δεν λειτουργεί με άδεια!! 

Μετά από καναδυό ακόμη αναπόφευκτους «ταραταζούμ» ομιλητές τον λόγο πήρε ο πρώτος εισηγητής ο οποίος με την ιδιότητα του κρατικού τεχνοκράτη ανάπτυξε το θεσμικό πλαίσιο για την ανάπτυξη των επιχειρηματικών πάρκων. Τις προσπάθειες πού έγιναν μέχρι σήμερα, τα σωστά και τα λάθη τους, την συνεισφορά τους στην διαμόρφωση της αξίας της γης και στην οικονομική ανάπτυξη των περιοχών που τα φιλοξένησαν και στις ρυθμίσεις του νέου νομοθετήματος. Δεν κατείχα και πολλά πράγματα, γι’ αυτό ντράπηκα και να ρωτήσω. Την βραδιά έκλεισε ο εκπρόσωπος της μελετητικής εταιρείας ο οποίος αφού παρουσίασε τα λίγο έως πολύ γνωστά στοιχεία της περιοχής παρέθεσε την πρόταση που ήταν η θεσμοθέτηση τριών επιχειρηματικών πάρκων.   Το ένα θα αφορούσε την μεταποίηση  και θα ήταν ένα νοικοκύρεμα και μια επέκταση της ήδη υπάρχουσας άτυπης βιομηχανικής περιοχής Πλατέος. Το δεύτερο ήταν μια περιοχή επιχειρήσεων εφοδιασμού και μεταφορών, δηλαδή ένα μέρος στο οποίο θα εγκαθίσταντο αποθήκες, επιχειρήσεις ανασυσκευασίας και μεταφορικές. Έξυπνη ιδέα δεδομένης της θέσεως του Δήμου. (Σημείο σύμπτωσης Εγνατίας και ΠΑΘΕ (Άξονας Αιγαίου)). Η Τρίτη περιοχή που προερχόταν από προσφορά  ενός εξ ολοκλήρου Δημοτικού οικοπέδου 300 στρεμμάτων δεν είχε καμιά σχέση με την μεταποίηση ή τις υπηρεσίες αφορούσε μόνον ανάπτυξη καινοτόμων αγροτικών δράσεων. Δηλαδή εκεί θα εγκαθίσταντο θερμοκήπια ή άλλες δυναμικές αγροτικές καλλιέργειες.  Απλές σκέψεις και απλά συμπεράσματα που απαιτούν όμως αταλάντευτη βούληση και εργώδη προσπάθεια προκειμένου να υλοποιηθούν.

Οι Καππαδόκες έδειξαν ότι μπορούν. Το κείμενο αυτό δεν γράφτηκε για να συγχαρεί τον Δήμαρχο. Ο άνθρωπος φάνηκε αρκούντως πλήρης και συναισθηματικά ασφαλής για να επιζητά χειροκροτήματα. Γράφτηκε για να καταθέσει ανησυχίες σε σχέση μ’ αυτά που γίνονται στη δική μου πόλη και περιοχή.

---