Τα σκουπίδια και οι δρόμοι της Ινδίας. Εξωτικές λύσεις

Σήμερα το πρωί ερχόμενος στο γραφείο μου σκεφτόμουν ότι σκέφτεται ο κάθε Έλληνας: Ότι έχω την ατυχία να ζω σε μια -μη χώρα (άντε σε μια μη Ευρωπαϊκή χώρα) αλλά και δυστυχώς σε μια –μη- πόλη. Σκουπίδια στους δρόμους και την πλατεία κι ένα πρόσφατο καλοφτιαγμένο οδόστρωμα της οδού Δήμητρας. Θυμήθηκα τότε τα ατυχήματα πριν την ανακατασκευή του οδοστρώματος.  Ένα ατύχημα το μήνα και ένα σοβαρό ατύχημα κάθε έξι μήνες. Αν ψάξεις ακόμη και σήμερα στο google street θα δεις ακόμη ένα μισογρεμισμένο τοίχο στο ύψος του Δήμητρας 8. Ήταν από αυτοκίνητο που εκτράπηκε από την πορεία του. Μόλις αποκαταστάθηκε το οδόστρωμα χρόνια μετά σταμάτησαν τα ατυχήματα. Θαύμα; Κάθε άλλο. Απλή φυσική. 

Σκουπίδια, οδοστρώματα και ένας μη δήμος...

Αυτά με παρέπεμψαν σε άρθρο που είχα βρει στο διαδίκτυο πριν καιρό και το αποθήκευσα. Αφορούσε την χρήση ανακυκλωμένου πλαστικού στην χρήση οδοστρωσίας. Ευτυχώς δεν αφορούσε σε κάποιο κανονικό κράτος. Αφορούσε πόλεις τις Ινδίας. Μη περάσει από το μυαλό κανενός ότι είμαστε καλύτεροί τους. Απλώς μπορούμε να παίζουμε μαζί τους λόγω κοινού επιπέδου διαφθοράς και μερικών άλλων παρακμιακών πραγμάτων. 

Μετέφρασα το άρθρο και το παραθέτω. Έχει πολλά links για όσους ενδιαφερθούν. Λίγα Αγγλικά χρειάζεται αλλά ποιός δεν ξέρει σήμερα...

Πλαστικοί δρόμοι: Ο ριζοσπαστικό σχέδιο της Ινδίας να θάψει τα σκουπίδια της κάτω από τους δρόμους

Στην Ινδία, δρόμοι που φτιάχνονται από λεπτοαλεσμένα πλαστικά αποδεικνύουν μια δημοφιλή λύση αντιμετώπισης  απορριμμάτων και ακραίων καιρικών συνθηκών 

Sribala Subramanian

Jambulingam Street, Chennai, India. Photograph: Vittal Srinivas

Η Jambulingam Street, στο Chennai, της Ινδίας είναι ένας τοπικός θρύλος. Ο ασφαλτοστρωμένος δρόμος στην πολυσύχναστη περιοχή της Nungambakkam αντεπεξήλθε μια σοβαρή πλημμύρα, αρκετούς μουσώνες, επαναλαμβανόμενα κύματα καύσωνα και μια σταθερή ροή αυτοκινήτων, φορτηγών και τρίκυκλων ταξί χωρίς να επιδείξει τα συνήθη σημάδια χρήσης  και φθοράς. Κατασκευασμένη το 2002, δεν έχει αναπτύξει το μωσαϊκό των ρωγμών, λακκουβών ή κρατήρων οι οποίοι κάνουν κατά κανόνα την εμφάνισή τους μετά από βροχή. Αυτό που εξασφαλίζει την ενότητα του δρόμου είναι ένα ασήμαντο υλικό: Μια φτηνή πολυμερής κόλλα φτιαγμένη από αλεσμένο πλαστικό απόρριμμα.

Μπορεί η αποτέφρωση ή οι χωματερές να μας σώσουν από την κρίση της ανακύκλωσης; 

Η Jambulingam Street ήταν ένας από τους πρώτους δρόμους από πλαστικό της Ινδίας. Η περιβαλλοντικής συνειδήσεως προσέγγιση της οδοποιίας αναπτύχθηκε εδώ και 15 χρόνια περίπου ως αντίδραση προς το αυξανόμενο πρόβλημα των πλαστικών σκουπιδιών. Με την πάροδο του χρόνου, οι δρόμοι από πολυμερές αποδείχθηκαν εκπληκτικά ανθεκτικοί, κερδίζοντας την υποστήριξη επιστημόνων και πολιτικών υπευθύνων στην Ινδία καθώς και σε γειτονικές χώρες όπως το Bhutan (Μπουτάν). «Οι δρόμοι πλαστικής ασφάλτου δεν παρουσιάζουν λακκούβες, ζυμώματα, αποδιοργάνωση και ελαττώματα άκρων, ακόμη κι όταν οι δρόμοι αυτοί είναι ηλικίας άνω των 5 ετών» παρατηρούσε μια πρώιμη αναφορά λειτουργίας από το κεντρικό συμβούλιο ελέγχου ρύπανσης της Ινδίας. Σήμερα υπάρχουν περισσότερα από 21.000 μίλια (33.600 Κm) πλαστικής οδού στην Ινδία και περίπου τα μισά είναι στην νότιο κρατίδιο του Tamil Nadu. Οι περισσότερες είναι αγροτικές οδοί, αλλά ένας μικρός αριθμός κατασκευάστηκαν σε πόλεις όπως το Chennai and Mumbai.  

Η πρόσθεση εύκαμπτων υλικών για την ισχυροποίηση των δρόμων από άσφαλτο δεν είναι νέα ιδέα. Σε εμπορική διάθεση τροποποιημένα πολυμερή ασφαλτικά έγιναν στην Ευρώπη δημοφιλή την δεκαετία του ’70. Σήμερα η Βόρεια Αμερική διεκδικεί το 35% της διεθνούς αγοράς. Τροποποιημένα ασφαλτικά φτιάχνονται από παρθένα πολυμερή και μερικές φορές από θρυμματισμένο καουτσούκ (ελαστικών επισώτρων). Είναι ιδιαίτερα πολλαπλής χρησιμότητας.  Το Illinois τα χρησιμοποιεί για να κατασκευάσει δρόμους βαριάς κυκλοφορίας.  Η πολιτεία της Washington τα χρησιμοποιεί για την ελάττωση του θορύβου και στην αγροτική περιοχή του Οντάριο χρησιμοποιούνται για να προλάβουν την ρωγμάτωση των δρόμων μετά από τραχείς χειμώνες. Οι πολυμερισμένες άσφαλτοι επίσης τείνουν να μη ρυτιδώνονται σε ακραίο καύσωνα με τον τρόπο που το κάνουν οι συμβατικοί δρόμοι- οι πλαστικοί δρόμοι δεν θα λιώσουν αν η θερμοκρασία δεν πάει πέραν των 66 C, συγκρινόμενοι με του 50.2 C για τους κανονικούς δρόμους -  και χρησιμοποιούνται συχνά σε δρόμους στην μέση Ανατολή

Αλλά ακόμη και στις ΗΠΑ, το κόστος είναι ένα σημαντικό εμπόδιο. Το ευρύτερα χρησιμοποιούμενο πολυμερές στυρενίου-βουταδιενίου-στυρενίου  μπορεί να αυξήσει την τιμή της οδού κατά 30-50%.  Στην Ινδία, δρόμοι υψηλού φορτίου όπως δρόμοι υψηλής και άμεσης κυκλοφορίας χρησιμοποιούν όλο και περισσότερο πολυμερή τροποποιημένων ασφαλτικών κατασκευασμένων από βιομηχανίες σαν την DuPont. 

Ενώ οι πολυμερείς δρόμοι στις ΗΠΑ κατασκευάζονται με ασφαλτικά που προέρχονται από προαναμεμιγμένα με πολυμερή άσφαλτο, οι πλαστικοί δρόμοι ασφάλτου είναι μια λιτή εφεύρεση, φτιαγμένη από απορριπτόμενο, πλαστικό  χαμηλόβαθμου πολυμερισμού. Κάθε χιλιόμετρο δρόμου αυτού του είδους χρησιμοποιεί το ισοδύναμο ενός μετρικού τόνου πλαστικής σακούλας, εξοικονομώντας περίπου ένα τόνο ασφάλτου και κοστίζοντας γύρω στα 8% λιγότερο από μια συμβατική οδό. Ο Dr Vasudevan, ένας καθηγητής χημείας και κοσμήτορας  στο Thiagarajar College of Engineering in Madurai, είχε την ιδέα μέσω διαδικασίας δοκιμής και λάθους, να κάνει επίπαση ψιλοαλεσμένων πλαστικών σκουπιδιών πάνω σε καυτά αδρανή και να επαλείψει σκύρα με μια λεπτή στρώση πλαστικού. Τότε προσέθεσε το επαλειμμένο με πλαστικό χαλίκι σε λιωμένη πίσσα, ή άσφαλτο. Το πλαστικό και η πίσσα συνδέονται καλά επειδή και τα δύο είναι παράγωγα του πετρελαίου. Η διαδικασία κατοχυρώθηκε ως ευρεσιτεχνία το 2006.

Μια τροποποιημένη εκδοχή της οδού η οποία ενισχύει προϊόντα καθαίρεσης παλιάς οδοστρωσίας με πλαστικοποιημένα αδρανή δοκιμάστηκε  τον Μάρτιο αυτής της χρονιάς σε αυτοκινητόδρομο που συνδέει Chennai με Villupuram. Ήταν η πρώτη φορά που η τεχνολογία των πλαστικών δρόμων χρησιμοποιήθηκε για ένα εθνικό οδικό δίκτυο. Αναμένεται να μειώσει το κόστος κατασκευής κατά 50%. 

Το εργαστήριο του Dr Vasudevan περιέχει όλες τις πρώτες ύλες που χρειάζεται για να κάνει έναν πλαστικό δρόμο: Αλεστικές μηχανές, ένα κύλινδρο αερίου, ένα «τηγάνι» και μια στοίβα σκουπίδια. « Αυτή είναι η πρώτη μου ύλη, λέει ο Vasudevan, δείχνοντας ένα μικρό σωρό σκουπιδιών από σακούλες, πλαστικά κύπελλα και αφρώδεις συσκευασίες. Αυτά τα υλικά είναι το κατακάθι του πλαστικού κόσμου, αχρήστου ακόμη και για τους ρακοσυλλέκτες οι οποίοι δεν μπορούν να το ανακυκλώσουν. Ο Vasudevan λειώνει τα ρινίσματα του πλαστικού σε χαμηλή θερμοκρασία για να αποφύγει εκπομπές αερίων. Το πολυστυρένιο είναι τοξικό όταν καίγεται αλλά, όταν μαλακώνει,  παράγει ένα έξοχο πληρωτικό λακκουβών.

Στην Ινδία, οι δρόμοι πλαστικοί χρησιμεύουν ως έτοιμη λύση χωματερής για ένα δεδομένο είδος πανταχού παρόντος αστικού απορρίμματος. Λεπτά, μιας χρήσεως αντικείμενα όπως σακούλες μιας χρήσεως και αφρώδη πακέτα συσκευασίας είναι ιδανική πρώτη ύλη. Αδύνατον να ανακυκλωθούν, αποτελούν απειλή, κάνοντας κατάληψη σε χωματερές, βουλώνοντας αντιπλημμυρικά πόλεων και δηλητηριάζοντας ακόμη και τον αέρα. Ό αέρας του Δελχί, συγκεκριμένα, ονομάζεται ένας «κουβάς τοξικών ρυπαντών» εν μέρει εξαιτίας των ρυπαντών από φωτιές πλαστικών στους δρόμους.

Παρόλα αυτά, οι μητροπολιτικές πλαστικές οδοί παραμένουν ακόμη σπανιότητα στην Ινδία.  Το Chennai ήταν ένας πρώιμος θετός πατέρας της τεχνολογίας, κατασκευάζοντας τους πλαστικούς της δρόμους από απορριπτόμενα υλικά που τους παρείχε το δημόσιο. Μια δορυφορική πόλη προσέφερε ένα γραμμάριο χρυσού ως κίνητρο προς πολίτες για να συλλέξουν πεταμένες πλαστικές σακούλες το 2012. Αλλά ένα χρόνο αργότερα, το σχέδιο εγκαταλείφτηκε, επειδή η πόλη δεν περιήγαγε αρκετό αλεσμένο πλαστικό. Ακούστηκε ακόμη ότι ισχυροί κατασκευαστές δρόμων, που απειλήθηκαν από μια προοπτική δρόμων χωρίς λακκούβες, έστειλαν το έργο αδιάβαστο. Πρόσφατα τον προηγούμενο χρόνο, ο δήμαρχος του Chennai  ανακοίνωσε την επανεκκίνηση  του προγράμματος των πλαστικών δρόμων, που πυροδοτήθηκε εν μέρει από την ερείπωση των δρόμων του Chennai μετά τις πλημμύρες  του 2015.

Το τελευταίο Νοέμβριο, η Ινδική κυβέρνηση ανακοίνωσε ότι οι πλαστικοί δρόμοι θα είναι η  προεπιλεγμένη μέθοδος κατασκευής για τους περισσότερους αστικούς δρόμους, μέρος μιας ανακαίνισης των δρόμων και των αυτοκινητοδρόμων αξίας πολλών δισεκατομμυρίων. Αστικές περιοχές με πληθυσμό μεγαλύτερο των 500.000 κατοίκων απαιτείται τώρα να κατασκευάσουν δρόμους χρησιμοποιώντας πλαστικά απορρίμματα. Το πρόγραμμα έχει ακόμη την ευλογία του πρωθυπουργού της Ινδίας, Narendra Modi, ο οποίος έκανε το  “Swachh Bharat” (που μεταφράζεται κάπως σαν «καθαρή Ινδία»)μια μορφή προσωπικής του σταυροφορίας.  

Η αναβάθμιση των οδών της Ινδίας έπρεπε να είχε γίνει προ πολλού. Μια πρόσφατη αναφορά οδικής ασφάλειας Από τον Διεθνή Οργανισμό Υγείας βρήκε ότι το 17% των παγκόσμιων θανατηφόρων τροχαίων συμβαίνει στην Ινδία, με τις θρυμματισμένες οδούς να είναι εν μέρει υπεύθυνες για τον υψηλό φόρο αίματος. Το 2014, μόνον οι λακκούβες προκάλεσαν περισσότερους από 3000 θανάτους. Σύμφωνα με τον πρόσφατο προϋπολογισμό που δημοσιεύθηκε από την Ινδική κυβέρνηση, το 2015 πήραν περισσότερα έργα το πράσινο φως απ’ ότι τα προηγούμενα χρόνια.

Με τόσα έργα εν εξελίξει, η Ινδική κυβέρνηση ψάχνει για ένα εύρος εναλλακτικών υλικών προκειμένου να κατεβάσει το κόστος.  Στον αυτοκινητόδρομο ταχείας κυκλοφορίας Delhi-Meerut, για παράδειγμα, ο οποίος είναι τώρα υπό κατασκευήν, μπορεί να χρησιμοποιηθούν αδιαχώριστα σκουπίδια από τις υπερχειλίζουσες χωματερές της πρωτεύουσας για να κατασκευαστεί η βάση και τα επιχώματα (στμ: αναρωτιέμαι πώς).  Σε μια συνέντευξη, στους Times of India, ο υπουργός συγκοινωνιών Nitin Gadkari είπε: « Το Δελχί θα ξεφορτωθεί αυτά τα βουνά και εμείς θα πάρουμε το υλικό για να στρώσουμε την βάση με λίγα έξοδα» 

Το σχόλιο του Blogger: Θα μπορούσε άραγε να εφαρμοσθεί κάτι τέτοιο στην Ελλάδα ή ακόμη και στη Βέροια; Ελάτε τώρα! Στη Βέροια θα εκλεγεί ο υποψήφιος που μπορεί να μαζέψει τα περισσότερα λεφτά για να κάνει προεκλογικό αγώνα. Ακόμη κι αν είναι κούτσουρο. 

Τα κούτσουρα όμως δεν μπορούν να ασκήσουν διοίκηση. Απλώς συνεχίζουν την γλυκιά νοσηρή διολίσθηση. Κι ακόμα χειρότερα. Αν τους πεις κάτι σωστό ή θα το αγνοήσουν ή, ζαλισμένα από το άρωμα της μικρής τους εξουσίας, θα σου πατήσουν καμιά μήνυση. 

Πιθανώς κάποια στιγμή να γίνουμε μια κανονική πόλη σε ένα κανονικό κράτος. Δεν θα ζω όμως τότε.

Ενημέρωση 11/03/18. Ξέχασα (αδικαιολόγητα) να γράψω την πηγή του αρχικού κειμένου. Ήταν από τον Guardian και δημοσιεύθηκε την 30/6/16. Θα το βρείτε εδώ  Το ότι είναι κείμενο 20 μηνών περίπου δεν του αφαιρεί πολλά από την εγκυρότητά του.