Πολίτες που συζητάνε για την πόλη τους

Χθες στο Ζαχαροπλαστείο Σερεμέτα στη Βέροια έγινε μια συνάντηση της πρωτοβουλίας πολιτών οι οποίοι νοιάζονται για δύο πλατείες της πόλης: Ωρολογίου και Πλατάνων. Στην συνάντηση βρέθηκε και το καινούριο συμβούλιο του τοπικού συλλόγου Αρχιτεκτόνων. Η συνάντηση ξεκίνησε ενημερωτική και ιδιαίτερα προσεκτική έως ότου χρειάστηκε να ακουμπήσουν δύο καίρια και  ευαίσθητα (έως οδυνηρά) σημεία γενικότερης δυσλειτουργίας του Δήμου. 

1. Το πρώτο ήταν ότι η πόλη αυτή δεν σέβεται το μέλλον της. Είναι δυνατόν να μην έχει γίνει πρακτικά ούτε ένας αρχιτεκτονικός διαγωνισμός ποτέ; Γιατί βέβαια και εκείνος ο αρχιτεκτονικός διαγωνισμός που έγινε πριν 37 περίπου χρόνια για ένα δύο εργάκια που τελικά δεν υλοποιήθηκαν, πρόχειρος και ερασιτεχνικός ήταν. Δεν χρειάζεται να αναφέρει κανείς πως ούτε και η πλατεία Ωρολογίου ήταν προϊόν κάποιου διαγωνισμού. Ούτε καν πως ο σχεδιασμός της είχε βασικά ελαττώματα, απότοκα μιας επιπόλαιας και ανεξέλεγκτης προσέγγισης εκ μέρους τριών δημάρχων. 
2. Το δεύτερο ήταν η ανεπάρκεια της τεχνικής υπηρεσίας του Δήμου. Οι άνθρωποι δεν μπορούν να επιβλέψουν έργα. Και κυρίως, οι πολιτικοί τους προϊστάμενοι δεν έκαναν καμιά προσπάθεια να τους βοηθήσουν να βελτιωθούν στον τομέα αυτόν. Φυσικά δεν μπορούν ούτε να σχεδιάσουν έργα αλλά αυτό είναι κάτι που ούτε έπρεπε να κάνουν, ούτε δοκίμασε κανείς να τους το αναθέσει. 

Όταν η κουβέντα άρχισε να πλησιάζει επικίνδυνα τους τύπους των ήλων οι διοργανωτές άρχισαν, και καλώς έπραξαν κατά  την γνώμη μου,  να σφυρίζουν αδιάφορα. Ήταν μια από τις πρώτες επαφές σε δημόσιο χώρο και θα ήταν πρώιμο να οξυνθούν τα πράγματα. 

Ήταν ένα καλό απογευματινό. Ούτε πολύ, ούτε λίγο. Ούτε κραυγαλέο, ούτε ψιθυριστό.  Όσο έπρεπε