Η πραμάτεια

Όταν κάποιος σου λέει πως κάπου υπάρχουν 600 δις δολάρια και εσύ το μόνο που έχεις να κάνεις είναι να πας και να τα πάρεις αυτός είναι παραμυθάς.  Όταν αυτός ο κάποιος σου λέει πως ξέρει το πώς μπορείς να το πράξεις αρκεί να τον ακολουθήσεις τότε αυτός είναι απατεώνας.  Όταν αρκετές χιλιάδες άνθρωποι τον ακούν και τον πιστεύουν τότε αυτό λέγεται μαζική ψύχωση. Όταν αυτοί συγκεντρώνονται και στο τέλος της συγκέντρωσης πατάνε και μια προσευχή τότε είμαστε στα πρόθυρα της μαζικής υστερίας.

Όσο θυμάμαι τον εαυτό μου οι μάζες κατατρύχονταν από τέτοιου είδους υστερίες. Πριν μερικά χρόνια ήταν τα ακίνητα.  Λύσσα κι εκείνη. Είχε σπίτι ήθελε και δεύτερο. Ή πουλούσε το παλιό για να πάρει καινούργιο και μεγαλύτερο.  Δεν είχε λεφτά, έπαιρνε δάνειο. Αποτέλεσμα 200 χιλ διαμερίσματα απούλητα το 2010 και απόλυτα μαύρη προοπτική το 2015. Πριν δεκαπέντε χρόνια είχαμε το χρηματιστήριο. Είχαν βρει την βρύση που έτρεχε λεφτά. Έτρεξαν διαγκωνιζόμενοι. Κι επειδή τέτοια βρύση δεν υπάρχει έχασαν πολλοί. Πιο μπροστά είχαν γίνει Μακεδονομάχοι, δεκαοκτώ χρόνια νωρίτερα Παπανδρεικοί. Ακόμη και η εκμετάλλευση της ηλιακής ενέργειας κάποια στιγμή κόντεψε να γίνει ψύχωση.

Απέναντι σε τέτοια φαινόμενα οι ταγοί οφείλουν να δείχνουν σωφροσύνη. Να εξηγούν ότι τα σπίτια κάποτε πρέπει να τα ξεχρεώσεις, ότι δεν υπάρχει βρύση να τρέχει πεντοχίλιαρα, ότι η εξωτερική πολιτική δεν είναι απλοποιητική παραδοχή και ότι ο Παπανδρέου ήταν μεν ένας καλός ρήτορας αλλά έτρωγε το ψωμί της επόμενης μέρας.  Αυτοί οι ταγοί οφείλουν να είναι η πολιτική ηγεσία ή η πνευματική ηγεσία ή η θρησκευτική ηγεσία. Στη χώρα μας σχεδόν πάντα είναι απούσες. 

Έτσι δεν μου προξένησε διόλου απορία όταν άκουσα πως στην συγκέντρωση του τύπου που ισχυρίζεται πως κάπου υπάρχουν 600 δις δολάρια και μας περιμένουν, παρέστη και η τοπική δημοτική ηγεσία. Το κακό είναι πως ενώ πρόκειται για πέρα για πέρα άστοχη ενέργεια η πλειονότητα βρήκε έναν καλό λόγο ή έστω μια δικαιολογία να πει. Η κεντρική ιδέα της δικαιολογίας ήταν πως «έτσι είναι οι πολιτικοί, πάνε όπου υπάρχει κόσμος». Αυτό βέβαια το ξέρω για τους καντινιέριδες και όσους πουλάνε μαλλί της γριάς  και όχι για τους πολιτικούς. Εκτός πια κι αν η πραμάτεια των ντόπιων πολιτικών είναι τόσο ευτελής που ψάχνουν τέτοιες ευκαιρίες για την προωθήσουν.