Ηθική αυτουργία των υπευθύνων για τα δαγκώματα των σκύλων και τα εγκλήματα της φόλας.

Αδυναμία του Δήμου να διαχειριστεί το πρόβλημα των αδεσπότων, απόπειρα εξήγησής της και ηθική αυτουργία των υπευθύνων για τα δαγκώματα των σκύλων και τα εγκλήματα της φόλας.

Της κυρίας Αιμιλίας Καλπάκη

Η αδυναμία διαχείρισης του προβλήματος των αδέσποτων σκύλων, έρχεται και επανέρχεται στην επικαιρότητα, τόσο στα πρωτοσέλιδα των τοπικών εφημερίδων, όσο και στις αναρτήσεις του διαδικτύου, με συχνότητα ευθέως ανάλογη με τον οίστρο των συμπαθών τετράποδων και του νόμου της φόλας, και αντιστρόφως ανάλογα με την επάρκεια των εξηγήσεων της Δημοτικής Αρχής σχετικά με τους λόγους για τους οποίους δεν εφαρμόζει το νόμο και τις εγκύκλιες οδηγίες της πολιτείας. Προξενεί κατάπληξη η νωθρότητα και η απροθυμία του Δήμου να ανταποκριθεί σ΄ ένα θέμα που ευτελίζει κάθε τόσο την εικόνα της πόλης και η παρηγοριά ότι το ίδιο πρόβλημα ταλανίζει κι άλλους δήμους της χώρας, δεν αποπροσχηματίζεται ούτε εκτονώνεται με τις συνήθεις φθηνές και χιλιοειπωμένες δικαιολογίες που ψελλίζουν ανάλογα με το ακροατήριό τους, κάθε φορά οι υπεύθυνοι.
Είναι να αναρωτιέται κανείς και να υποπτεύεται επομένως, μήπως κρύβεται κάτι άλλο πίσω από αυτή την ανεξήγητη ανεπάρκεια και συμπεριφορά της Δημοτικής Αρχής. Μήπως κάτι άλλο την εμποδίζει, κάτι άλλο υποφώσκει κάτω απ΄ την αδιανόητη άρνηση του υπευθύνου αντιδημάρχου να εφαρμόσει το αυτονόητο.
Ποιο είναι το αυτονόητο; Ο νόμος φυσικά. Είναι σύνηθες στην πόλη μας ορισμένα «εθιμικά» να στέκονται υπεράνω των νόμων και οι «συνήθειες» αυτές να διαφεύγουν της προσοχής των ελεγκτικών αρχών και της Δικαιοσύνης, αποκτώντας μια ιδιότυπη ασυλία. Κάτι σαν στερεότυπο. Για την τήρηση του νόμου όμως σ΄ αυτό το ζήτημα, απ΄ τη μεριά της Δημοτικής αρχής τα πράγματα έχουν φθάσει στο απροχώρητο. Δεν αρκεί πια η νεφελώδης και ακαθόριστη εξουσιοδότηση που έλαβαν οι τοπικοί διαχειριστές των δημοσιονομικών πραγμάτων. Η ερμηνεία των νόμων προϋποθέτει ενδελεχή έρευνα και δεξιότητα, η τήρησή τους όμως και η εφαρμογή όσων επιτάσσουν, δεν είναι εύκολη όταν προσκρούει στα πελατειακά συμφέροντα που έχουν αναπτυχθεί εθιμικά, εδώ και καιρό, και είναι ιδιαίτερα δύσκολο να ακυρωθούν. Δεν πρόκειται να συμβεί ποτέ αν δεν τους αναγκάσει η Δικαιοσύνη ν΄ απαντήσουν εμπράκτως τόσο στα αιχμηρά ερωτήματα, που έρχονται αυθόρμητα στο νου των Δημοτών, όσο και σ΄ αυτά που ενσκήπτουν από την εικόνα της πόλης τις αγωγές και τις μηνύσεις των δημοτών που υφίστανται σωματικές βλάβες από δαγκώματα.
Μήπως όμως οι Δημοτικοί άρχοντες έχουν επικεντρωμένη την προσοχή τους και συντονίζουν τις δραστηριότητες και τις πρωτοβουλίες τους στον συνήθη πελατειακό προσπορισμό της άγρας ψήφου;
Το πεδίο της φόλας είναι πεδίο δόξης λαμπρό, ψηφοθηρικά, όταν ο διχασμός των δημοτών σε κυνόφοβους και κυνόφιλους, οξύνεται σε εποχές κρίσης, ένδειας και κορυφώνεται σε προεκλογικές περιόδους έντασης.

«Τι θα γίνει ρε παιδιά», σπεύδουν οργισμένοι οι πρώτοι στον ενδιάμεσο παρατρεχάμενο, που εκτελεί χρέη διαμεσολαβητή μεταξύ του κοινού των Βεροιέων και των υπευθύνων. «Φοβόμαστε να κυκλοφορήσουμε, θα μας φάνε τα κοπρόσκυλα, κινδυνεύουμε κι εμείς και τα παιδιά μας. Κάντε κάτι!» Οι Δήμαρχοι και ο εκάστοτε ράθυμος, οκνός πονηροειδής αντιδήμαρχός τους, έχουν δώσει ήδη τις κατευθυντήριες γραμμές.

«Τι μπορούν να κάνουν ρε παιδιά, έχουν δεμένα τα χέρια οι υπεύθυνοι. Έχει γίνει κι ο νόμος πια, αυστηρότατος. Άσε που αν τα πειράξουν θα τους φάνε οι φιλόζωοι!" έρχεται πειστική η επιχειρηματολογία.

«Έχουμε κι αυτούς πάνω απ΄ το κεφάλι μας!», πλειοδοτούν εντέχνως οι καλοθελητές ενδιάμεσοι.

«Τι ξεφτίλα διοίκηση», σκέφτεται ο πρώτος θερμοκέφαλος διεστραμμένος, και παίρνει το νόμο της φόλας στα χέρια του νομίζοντας ότι πουλάει εκδούλευση στην πόλη του.

Με τους πρώτους φρικτούς θανάτους προστρέχουν οι φιλόζωοι, στον αντιδήμαρχο. Αυτοί έχουν άμεση πρόσβαση, δεν χρειάζονται διαμεσολαβητή, γιατί ο ο αντιδήμαρχος ξέρει πολύ καλά τη σύμπνοια τόσο μεταξύ τους, -όσο και ότι έχουν ήδη στείλει προεκλογικά όλοι μαζί τα κουκιά στον φιλόζωο Δήμαρχο που υπερθεμάτιζε, έκλαιγε και πενθούσε κι αυτός, μαζί τους. Και τα σκυλιά, -όσα γλυτώνουν-, πολλαπλασιάζονται με δύναμη και οίστρο και αποκαθιστούν πολύ γρήγορα το δημογραφικό τους σταθερό. Η διαχείριση, η μέριμνα κι η φροντίδα τους κοστίζει ακριβά σε κόπο, αφοσίωση και χρήμα. Ο υπεύθυνος αντιδήμαρχος αποφάσισε και διέταξε ερήμην των πάντων, του νόμου, των φιλοζωικών σωματείων και επιτροπών διαχείρισης αδεσπότων την απελευθέρωση (επανένταξη) αρκετών ασυλοποιημένων σκυλιών του κυνοκομείου (καταφυγίου) στις ερημιές και στις παρυφές της Βέροιας. Ενδεχομένως να το υλοποίησε ήδη, σύμφωνα με πληροφορίες, και σύμφωνα με τον αριθμό των αδέσποτων ζώων που διπλασιάστηκε τελευταία και δεν μπορεί να εξηγηθεί αλλιώς. Κι ο ανυποψίαστος πολίτης αναρωτιέται εύλογα. Γιατί το κάνουν εσπευσμένα και δεν το υλοποίησαν σταδιακά τόσα χρόνια; Χωρίς τροφή και όντας κοινωνικοποιημένα και ήδη αγελαία συνηθισμένα να τα ταΐζει ανθρώπινο χέρι, και οδηγούμενα απ΄ την όσφρησή τους, δεν θα συγκεντρώνονταν άραγε, έξω από τα χασάπικα και τα σουβλατζίδικα στο κέντρο της πόλης; Εκτός του ότι παρόμοια απόφαση είναι ανεκδιήγητη και απάνθρωπη, το πρόβλημα οξύνθηκε. Ο δήμος επομένως, δια του υπευθύνου αντιδημάρχου του, εκτός από την ανεπάρκειά της διαχείρισης του προβλήματος, εκτός από τις παρενέργειες από τη μη εφαρμογή του νόμου, δεν επιβαρύνεται άραγε και με την ηθική αυτουργία για τα δαγκώματα των σκύλων και των εγκλημάτων της φόλας; Είναι κι αυτό ένα πρόβλημα προς λύση