Θα μπορούσε να την πει κανείς μια ταινία για το ποδόσφαιρο, για την διαφθορά στο ποδόσφαιρο, για την διαφθορά γενικά.
Αν με ρωτούσαν όμως θα έλεγα ότι η ταινία μιλάει για την γλυκόπικρη αίσθηση της αναπόφευκτης ανθρώπινης φθοράς με ότι καλά ή κακά κουβαλάει μαζί της. Δεν γράφω για την ταινία. Δεν είναι δουλεία μου και είναι αρκετά αργά να αλλάξω δουλειά. Μάλλον «έχω περάσει απέναντι» όπως ομολογούν οι πρωταγωνιστές της ταινίας. Ούτε για τα συναισθήματα και τους συνειρμούς που μου πυροδότησε. Απλά θεωρώ τον κ. Νίκο Καλαρά αρκετά τυχερό ή αρκετά σοφό να προφητεύσει πράγματα που θα του συμβούν σε μια δεκαετία. Εκείνη την περίεργη ηλικία των σαράντα και κάτι όταν αρχίζουν να σου φεύγουν γονείς, οι πρώτοι φίλοι και οι σωματικές αντοχές. Και να σου έρχεται η ωριμότητα. Αν είσαι τυχερός. Ή λίγο σοφός.Καλή τύχη λοιπόν κύριε Καλαρά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σχολιάστε στα Ελληνικά,Ιταλικά,Αγγλικά αντε και Γερμανικά. Όχι greeklish ρε παιδιά!