ΓΙΑΤΙ ΝΑ ΜΗΝ ΑΠΟΚΑΛΟΥΝΤΑΙ ‘ΕΘΝΙΚΟΣΟΣΙΑΛΙΣΤΕΣ’;

Εχει δίκιο ο Τάκης Μίχας που επισημαίνει το σιωπητήριο που έχει πέσει πάνω στο πραγματικό ιδεολογικό χαρακτήρα της ΧρυσήςΑυγής. Με την χρήση των αρχικών του σχετικού όρου στα Γερμανικά (Ναζί) φαίνεται πως βολεύονται όλοι. Και οι εθνικιστές συγκαλύπτουν την σοσιαλιστική διάσταση της φυσιογνωμίας τους, που σε διαφορετική περίπτωση θα αποξένωνε ένα μεγάλο κομμάτι της συντηρητικής εκλογικής τους πελατείας, αλλά και η Αριστερά γενικά απεκδύεται κάθε συγγένειας με όσους καταγγέλλει σαν ακραίους, ρατσιστές και τραμπούκους.

Η αλήθεια όμως είναι πως η σοσιαλιστική διάσταση είναι καθοριστική για την οριοθέτηση του ιδεολογικού προφίλ  του χώρου αυτού. Δεν είναι τυχαίο πως η Χρυσή Αυγή ελάχιστα διαφοροποιείται από τους εκφραστές των διαφόρων παρατάξεων της μαχητικής Αριστεράς στα ζητήματα της οικονομίας. Επιθυμεί την όσο το δυνατόν μεγαλύτερη κρατική παρέμβαση και τον κεντρικό έλεγχο της οικονομίας. Βλέπουν τον συνδικαλισμό σαν εργαλείο πολιτικής κινητοποίησης με στόχο την αύξηση του κομματικού ελέγχου πάνω στις ιδιωτικές επιχειρηματικές δραστηριότητες. Δεν πρέπει να μας διαφεύγει άλλωστε πως υπήρξε έμπνευση του Αλφρεντ Σπέερ, στενού συνεργάτη του Χίτλερ, το σύστημα της «καθοδηγούμενης» ιδιωτικής επιχείρησης (Wirtschaftlekung)  που αποτέλεσε την ακρογωνιαία βάση της οικονομικής πολιτικής των εθνικοσοσιαλιστών.

Το Κόμμα επίσης των Γερμανών Εργατών, που μετεξελίχθηκε, κάτω από την ηγεσία του Χίτλερ, σε Εθνικοσοσιαλιστικό ήταν πλημμυρισμένο από προπαγανδιστικά συνθήματα περί εργατικής κυριαρχίας, αναδιανομής εισοδήματος, αυξημένων επιδοτήσεων και κοινωνικών παροχών. Ανέφερε λ.χ. στο πρόγραμμά του: «Κάθε εισόδημα που δεν έχει κερδηθεί η που δεν έχει προέλθει από εργασία (δηλ. πχ. νοίκια, τόκοι, μερίσματα κλπ) θα καταργηθεί.  Απαιτούμε εθνικοποίηση όλων των τράστ, συμμετοχή στα κέρδη των επιχειρήσεων,  απαλλοτριώσεις δίχως αποζημίωση κάθε έκτασης χρήσιμης για κοινό σκοπό, πόλεμο εναντίον όποιου εργάζεται για τον εαυτό του κι’ ενάντια στην κοινή ωφέλεια κλπ, κλπ».

Αλλά και στο κομμάτι της περιφρόνησης των ξένων, της καλλιέργειας φυλετικού μίσους και της εξασφάλισης εθνικής «καθαρότητας» οι αποστάσεις από τις θεμελιώδεις βάσεις της μαρξιστικής – σοσιαλιστικής  θεώρησης δεν είναι μεγάλες. Παρά τους ισχυρισμούς των σημερινών του επιγόνων ο Γερμανο Εβραίος Μάρξ, με τον Ενγκελς βέβαια,  δεν έκρυβε την περιφρόνηση του για τους «κατώτερους» λαούς.  Πολωνοί, Σλάβοι και Βαλκάνιοι είχαν συχνά λοιδορηθεί  από τον συγγραφέα του «Κεφαλαίου» που του ήταν αδύνατον να τους δεί σαν ίδιους με τον εαυτό του.  Λ.χ στο Κεφάλαιο (1867, τόμος 1, μέρος V, κεφ. XVI, στην αγγλική έκδοση) αναφέρει με σαφήνεια «… η παραγωγικότητα της εργασίας διαφοροποιείται από παράγοντες φυσικούς. Αυτοί όλοι αναφέρονται στη σύσταση του ίδιου του ανθρώπου (φυλή κλπ) και στην περιβάλλουσα φύση». Και ο Ενγκελς (Σημειώσεις στην Anti-Durhing 1884-85, Mόσχα 1977, σελ. 443-444) σημειώνει: «Αν ανάμεσά μας τα μαθηματικά αξιώματα δείχνουν αυτονόητα σε ένα μικρό παιδί οκτώ ετών… θα είναι πολύ δύσκολο να τα διδάξουμε …σ’ έναν άνθρωπο της ζούγκλας η σ’έναν Αυστραλό νέγρο».

Οι ρατσιστικές  αναφορές των θεμελιωτών της σοσιαλιστικής ιδεολογίας δεν έχουν τελειωμό. Στο βαθμό μάλιστα που έχουν εκφρασθεί με θαυμασμό για τους αποικιοκρατικούς πολέμους των Αγγλοσαξώνων (Βρετανών και Αμερικανών) εναντίον λαών της Ινδίας και της Νότιας Αμερικής. Μερικά μάλιστα τέτοια κείμενα του Ενγκελς έχουν αφαιρεθεί από την σοβιετική έκδοση των Απάντων των δικών του και του Μάρξ!!

Ο φασισμός λοιπόν του σοσιαλισμού πηγαίνει σε πολλά πράγματα χέρι – χέρι με τον σοσιαλισμό του φασισμού. Να καταργηθεί λοιπόν η εύηχη χρήση του όρου Ναζί και να αντικατασταθεί παντού από τον πραγματικό, που δεν είναι άλλος από τον Εθνικοσοσιαλισμό.  Κι’ ο κόσμος να συνειδητοποιήσει με ακρίβεια τι του υπόσχονται και τι ακριβώς θα εισπράξει…