Χωρίς Δημοτική Αστυνομία;

Κατ΄ αρχήν ήταν καλός θεσμός. Όχι όπως είχε ξεκινήσει σαν δηλαδή μια υπηρεσία δούλη των αιρετών αλλά όπως ήταν τα τελευταία χρόνια που απέκτησε σχετική αυτονομία. Μπορούσε να προσφέρει πολύ περισσότερα αν είχε αποβάλλει τις κακές επιρροές του κάθε συνδικαλιστάκου , εκπαιδευόταν ακόμη περισσότερο και αποκτούσε τον εξοπλισμό που προέβλεπε ο τελευταίος Νόμος

Τώρα που ο θεσμός καταργείται οι τοπικές κοινωνίες θα χάσουν την δυνατότητα να αποκτήσουν κάποτε μια αστυνόμευση η οποία θα φρόντιζε για την ευταξία, θα εντόπιζε την χαμηλή εγκληματικότητα και θα στήριζε το έργο της Αστυνομίας.  Αυτό έγινε και δεν μπορεί να παρθεί πίσω. Τα επόμενα πέντε χρόνια τουλάχιστον. Το θέμα είναι τι γίνεται από εδώ και μετά. 

Η λύση είναι η ανάθεση μιας σειράς εργασιών σε ιδιωτικές επιχειρήσεις παροχής ασφαλείας. Οι εργασίες αυτές θα μπορούσαν να είναι:

1. Εγκατάσταση καμερών με on line παρακολούθηση περιοχών με κάδους σκουπιδιών και ανακύκλωσης , σταυροδρόμια με διαβάσεις, δημόσιους χώρους που βρίσκονται πολύ συχνά βρωμισμένοι με σκουπίδια κλπ. Η δουλειά τους θα σταματά εκεί. Στον εντοπισμό. Τις μηνύσεις αλλά και τις διοικητικές κυρώσεις θα τις αναλαμβάνει ο δήμος και η Αστυνομία.
2. Τον εντοπισμό των παράνομα σταθμευμένων, την φωτογράφισή τους και κατ’ ευθείαν αποστολή των φωτογραφιών στην αστυνομία  με ΜΜS. Τα παραπάνω θα γίνονται με πεζές ή εποχούμενες περιπόλους οι οποίες πρόσθετα θα εντοπίζουν και θα αναφέρουν συμπτώματα επαιτείας και παράνομης άσκησης υπαίθριου εμπορίου.
3. Την νυχτερινή φύλαξη των αυλών των σχολικών κτηρίων με τακτικά περίπολα. 

Τώρα το πώς θα πληρωνόντουσαν αυτές οι εταιρείες αλλά πως θα περιοριζόταν η δράση τους ώστε να αποφεύγαμε υπολειτουργία ή παρατράγουδα είναι μια εντελώς διαφορετική ιστορία. Ως προς την αμοιβή τα πράγματα είναι σχετικά απλά. Σίγουρα ένα τμήμα της συμβατικής αμοιβής θα είναι σταθερό και ένα ακόμη θα εξαρτάται από τις επιδόσεις. Φυσικά όταν οι παραβάσεις φτάνουν στα δικαστήρια η παρουσία εκεί των εργαζομένων στην εταιρεία φύλαξης και η έκβαση των δικών θα αποτελεί παράμετρο της τελικής αμοιβής. Όσον αφορά στα όρια μέσα στα οποία οφείλουν να κινούνται εδώ τα πράγματα μπλέκονται αν και το πρόβλημα δεν μπορεί να θεωρηθεί άλυτο. 

Ήταν πράγματι μια κακή απόφαση που αφορούσε σε μια υπηρεσία που αν αναδιοργανωνόταν θα ήταν ιδιαίτερα χρήσιμη. Ίσως όμως και η απώλεια αυτού του εργαλείου των τοπικών κοινωνιών να μας δείχνει το δρόμο για την ιδιωτικοποίηση δημοτικών υπηρεσιών όπως δεν έχουμε φαντασθεί μέχρι σήμερα.