Μια συζήτηση που έμεινε στα διαδικαστικά.

Πριν μέρες σ’ αυτήν την ανάρτηση έλαβα ένα σχόλιο για απόψεις που είχα εκφράσει πάνω σε ανακοίνωση του Συλλόγου των Δημοτικών Υπαλλήλων. Το σχόλιο υπέγραφε ο κύριος Σωκράτης Δαληγκάρος εκπροσωπώντας τον Σύλλογο των Δημοτικών Υπαλλήλων.. Το ότι το σχόλιο ήταν επώνυμο σχεδόν με υποχρέωνε να πάρω στα σοβαρά όσα αυτός ο συμπολίτης μου έγραψε και να τον απαντήσω προσωπικά. Μου είχε αφήσει άλλωστε και το e-mail του.

Έτσι του έστειλα μια (ηλεκτρονική) επιστολή όπου έλεγα τα παρακάτω:

Αγαπητέ κύριε Δαληγκάρε,

Πήρα το σχόλιό σας και την πρόσκλησή σας. Εκτιμώ όσο δεν μπορείτε να φαντασθείτε το γεγονός ότι σχολιάσατε επώνυμα αυτά τα οποία έγραψα, κάτι που όπως μπορείτε να παρατηρήσετε ελάχιστοι πράττουν. Θεώρησα λοιπόν ότι  οφείλω να σας απαντήσω με email.Στο κάτω κάτω τις γραφής είμαστε στην ίδια πλευρά, υπό την έννοια ότι βρισκόμαστε και οι δύο στην μερίδα των ανθρώπων που εκφράζουν επώνυμα την άποψή τους. 

Μου ζητήσατε να έρθω να συνεισφέρω με τις θέσεις μου σε συγκέντρωση που θα κάνετε την Τρίτη στις 11 η ώρα στην πλατεία Δημαρχείου. Δεν γνωρίζω ποιος διοργανώνει την εκδήλωση, αλλά απ’ ότι μπορώ να καταλάβω, μου ζητάτε να έρθω μπροστά σε ανθρώπους που είναι ταραγμένοι (λογικότατα) και να εκφράσω την άποψή μου, η οποία μάλλον διαφωνεί με την δική τους. Δηλαδή να βρεθώ μπροστά σε ανθρώπους οι οποίοι μπορούν πολύ εύκολα να μετατραπούν σε όχλο.  

Αντιλαμβάνεστε ότι αυτό δεν είναι σώφρον. Πολλώ δε μάλλον δεν πρόκειται να προάγει κάποιον διάλογο πράγμα που φαντάζομαι ότι επιθυμείτε. Αντίθετα σας έχω μια άλλη πρόταση. Αναδιπλώστε τα επιχειρήματά σας σε ένα συγκροτημένο κείμενο  και στείλτε το για δημοσίευση στο blog που διαχειρίζομαι. Εκεί που στείλατε και το σχόλιό σας. Έτσι  πιστεύω ότι μπορούν να ακουστούν αυτά που θέλετε να υπερασπιστείτε σε ένα (διαδικτυακό) περιβάλλον που δεν είναι και τόσο φιλικό στις απόψεις σας αλλά με ευχαρίστηση θα άκουγε και θα τις συζητούσε. 

Πιστεύω ότι μπορούμε να βρούμε σημεία επικοινωνίας. Διότι εν τέλει, όλοι στην ίδια μικρή και άθλια βάρκα αρμενίζουμε.   

Ο κύριος Δαληγκάρος μου απάντησε πως είναι απασχολημένος  και δεν μπορεί την περίοδο αυτή τουλάχιστον να μου απαντήσει (ήταν η διοργάνωση της συγκέντρωσης κλπ) και επανέλαβε την πρόσκλησή του στην πλατεία. Δε πήγα για τους ίδιους λόγους που είχα αρνηθεί αρχικά.

Εξακολουθώ να περιμένω την άποψή του. Ακόμη και τώρα μετά την χρεοκοπία μιας ιστορικής πόλης των ΗΠΑ. Τού Detroit.