Ο πρώην σύντροφος με το μαχαίρι...

Εκείνη η ιστορία με τους 50 συμπολίτες που τόλμησαν γύρω στον Οκτώβριο του 2012 να καταθέσουν νόμιμα και εγγράφως μια πρόταση γι την βελτίωση της ζωής στην γειτονιά τους την θυμούνται αρκετοί. Όπως φυσικά θυμούνται και την εκπαραθύρωσή των αιτούντων/προτεινόντων από το Δημοτικό Συμβούλιο της11/02. Αλλά και τα υπόλοιπα, τότε δηλαδή που ο φυσικός αυτουργός της αποβολής παρουσιαζόμενος σε κάποιο webtv που λειτούργησε για λίγο στην πόλη δήλωσε ότι έδωσε τον λόγο στον Χατζηευστρατίου «αλλά αυτός τον χρησιμοποίησε μόνον για να βρίσει»... 

Οι εξελίξεις

Αυτή η κατάντια των ανθρώπων που διαχειρίζονται τα πράγματα της πόλης (στη συγκεκριμένη περίπτωση εξαιρείται η αντιπολίτευση η οποία αηδιασμένη από τις παλινωδίες του προεδρείου τα βρόντηξε και αποχώρησε) έκανε αρκετούς να καγχάσουν μια ακόμη φορά. Υπήρξε και μια ένσταση κατά της απόφασης τουπροέδρου η οποία μάλιστα έγινε και δεκτή αλλά και η κ. Δημάρχος πάσχισε και επέτυχεδιαφορετικά πράγματα..  Πήγε δηλαδή στην εκδίκαση της προσφυγής της στην Θεσσαλονίκη μαζί με τον δικηγόρο του δήμου και διεκδίκησε με επιτυχία το δικαίωμά της να ξεφορτωθεί τους συμπολίτες της.  Δεν είναι γνωστό αν πήρε στο λαιμό της και τον Γενικό Γραμματέα της Αποκετρωμένης, αλλά ποιός νοιάζεται. Και αυτός ενήλικας και υπεύθυνος για τις πράξεις του είναι. 

Το συντροφάκι από το πουθενά

Μετά από το τελευταίο χάθηκε κάθε  όρεξη για οποιοδήποτε παιχνίδι  με την κ. Δήμαρχο και τον πρόεδρο του Δημοτικού Συμβουλίου. ‘Όμως συνέβη το αναπάντεχο. Ένα από εκείνα τα γεγονότα τα οποία η εξουσία αποκαλεί «ατυχήματα». Κάποιος με προσωπικά προηγούμενα με την κ. Δήμαρχο, μερικοί μιλάνε για πρώην (εν Σοσιαλισμώ)_ σύντροφό της, μάζεψε ότι είχε γραφεί επί του θέματος και το πήγε στον εισαγγελέα. Ανώνυμα νομίζω. Ο εισαγγελέας άρχισε να παίρνει τηλέφωνα στους υπογράψαντες (όχι όλους, αρκετούς πάντως) και να τους ρωτά τι είχε συμβεί. Τους ενημέρωνε πρόσθετα ότι θα τους καλέσει να καταθέσουν, «για κάτι τυπικό» όπως μου είπαν γύρω στην 15^η  Σεπτεμβρίου.

Η προοπτική

Δεν ξέρω πόσο αξίζει τον κόπο να καταθέσω κι εγώ, ακόμη και απρόσκλητος μια έγγραφη και ενυπόγραφη αναφορά με ότι διημείφθη την περίοδο εκείνη.

Αξίζει δεν αξίζει θα ήταν υποχρέωσή μου.