Το άρθρο το πήρα από το Κουρδιστό Πορτοκάλι. Όπου ακούς πολλά "πορτοκάλια"κρατά μικρό καλάθι θα έλεγε και η παροιμία. Παρόλα αυτά όμως αξίζει τον χρόνο κάποιου που προβληματίζεται.
Το ΦΑΙΝΟΜΕΝΟ Τζήμερος χτυπάει τη 3η θέση
Αίσθηση προκάλεσε η δημοσκόπηση της ιστοσελίδας zougla.gr που δείχνει την Δημιουργία Ξανά του Θάνου Τζήμερου σε απόσταση αναπνοής από το ιστορικό ΠΑΣΟΚ που ίδρυσε ο Ανδρέας και κατέληξε σύλλογος πολιτικών φρικιών στα χέρια της Φώφης.Μόνο το όνομα KINAΛ είναι το πλέον ευρηματικό τρολάρισμα που θα μπορούσαν να σκαρφιστούν. Με αφορμή λοιπόν την δημοσκοπική εκτόξευση του Θάνου Τζήμερου, το Κουρδιστό Πορτοκάλι δημοσιεύει την Απαγορευμένη Συνέντευξη του Θάνου Τζήμερου που κόπηκε το 2016 από μεγάλο ιστότοπο. Βρισκόμαστε μπροστά σε ένα πολιτικό φαινόμενο μια και ο Τζήμερος όπως όλα δείχνουν κατάφερε να αναγεννηθεί μέσα από τις στάχτες του χάρη στο πείσμα και την επιμονή του.
Η ΑΠΑΓΟΡΕΥΜΕΝΗ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ
Γράφει ο Θάνος Τζήμερος
Η παρακάτω συνέντευξη δόθηκε στον διευθυντή σύνταξης ενός μεγάλου και σοβαρού διαδικτυακού ειδησεογραφικού portal. Χθες με ενημέρωσαν ότι τελικά δεν θα δημοσιευθεί, μετά από απειλές που έχουν δεχθεί για να μην τολμήσουν να φιλοξενήσουν κείμενά μου. Το ίδιο μου είπε και ένα άλλο γνωστό περιοδικό το οποίο επίσης αρνήθηκε χθες να δημοσιεύσει άρθρο μου. Φαίνεται ότι οι αριστεροί τραμπούκοι πήραν με τη σειρά τούς πιθανούς αποδέκτες κειμένων μου και τους απειλούν να τους κάψουν, όπως το έχουν κάνει τόσες φορές ήδη, χωρίς να τιμωρηθεί ποτέ κανένας. Άλλος φέρελπις λειτουργός της… ελευθερίας του λόγου “εισηγείται” σε site που αρθρογραφούμε αμφότεροι, να διακόψει τη συνεργασία του μαζί μου. Εγώ, εδώ και μερικές μέρες, δέχομαι κατά συρροήν χυδαία μηνύματα με ό,τι υβρεολόγιο μπορείτε να φανταστείτε, με ευθείες απειλές κατά της ζωής μου, με κάθε μέθοδο θανάτωσης και σκύλευσης πτώματος που μπορείτε να φανταστείτε, περιλαμβανομένης των γνωστής πλέον “φυσσικής” τελετουργίας του κατουρήματος των χυμένων εντέρων και των σκορπισμένων μυαλών.
Πειναλέα ντόπερμαν της κίτρινης δημοσιογραφίας επιστράτευσαν κάθε προστυχιά, κάθε συκοφαντία, κάθε φωτοσοπιά, κάθε κατασκευασμένη είδηση του βρώμικου ’12 εναντίον μου.Ο φασισμός είναι ήδη εδώ. Κτηνώδης, φρικαλέος, εγκληματικός, αδίστακτος. Η πολιτική κονίστρα είναι ένας ανοιχτός βόθρος. Από την άλλη, ο φιλελεύθερος χώρος τηρεί αιδήμονα σιωπή. Νομίζει ότι το τέρας παλεύεται με κομψές, λεπτεπίλεπτες ασκήσεις αγγλοσαξωνικού σκώμματος. Κι όταν τους λες ότι η αλητεία δεν καταλαβαίνει από καλούς τρόπους, σε εγκαλούν, κι από πάνω, για έλλειψη πολιτικής ορθότητας. Δεν υπάρχει ελπίδα, σύντροφοι. Καμία. Το άρθρο μου “Ο τελευταίος ζωντανός” που σας θύμισα χθες θα επιβεβαιωθεί μέχρι κεραίας. Δημοσιεύω λοιπόν εδώ αυτή την απαγορευμένη συνέντευξη και λίγο αργότερα θα δημοσιεύσω το απαγορευμένο άρθρο. Ήδη γράφω το τελευταίο κείμενο αυτής της τριλογίας με τίτλο “Αριβεντέρτσι βρώμα”. Και ο νοών νοείτω.
Η ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ
– Συμπληρώσαμε 1,5 χρόνο με κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, και αφού μεσολάβησε ένα δημοψήφισμα, πριν ακριβώς από ένα χρόνο, όπως και οι εκλογές του Σεπτεμβρίου. Πώς βαθμολογείτε την κυβέρνηση και τον πρωθυπουργό Αλέξη Τσίπρα;
Με άριστα δέκα, σε πλήθος τομέων. Παίρνει άριστα στον εξευτελισμό της έννοιας της αριστεράς. Πλέον οι Έλληνες θα ακούν «αριστερά» και «λαϊκοί αγώνες» και θα φεύγουν τρέχοντας. Όσοι έχουν νοημοσύνη βέβαια. Κάποιοι, δυστυχώς, κι αυτό δεν είναι μόνο ελληνικό φαινόμενο, θα συνεχίσουν να πιστεύουν στα λεφτόδεντρα και στον ένα νόμο με ένα άρθρο που σε κάνει πλούσιο. Παίρνει βραβείο Λούκυ-Λουκ στην ταχύτητα υπογραφής μνημονιακών υποχρεώσεων: υπογράφει πιο γρήγορα κι απ’ τη σκιά του. Παίρνει άριστα στο άθλημα «ροντέο πάνω στην καρέκλα μου». Άλλος στη θέση του θα είχε πέσει με τις πρώτες 100 κωλοτούμπες. Αυτός έχει ξεπεράσει τις 1000 και είναι βράχος ακλόνητος. Παίρνει άριστα ως πηγή έμπνευσης γελοιογράφων και παραγωγής ανεκδότων στην Ελλάδα και τον κόσμο. Αν μπορούσαμε να κάνουμε εξαγωγή γελοιότητας θα ξεπληρώναμε το χρέος μας μέχρι να πεις «τρόικα». Παίρνει άριστα στην ταχύτητα με την οποία οδηγεί την Ελλάδα στο πρότυπό του, τη Βενεζουέλα. Είναι κορυφαίος στο να αφήνει τους συνομιλητές του άφωνους. Μόλις τον ακούν, τους πέφτει το σαγόνι. Θυμάστε τον Κλίντον… Και, τέλος, ένα τεστ IQ θα έβαζε δέκα (αθροιστικά) σε όλο το Υπουργικό Συμβούλιο.
– Μήπως είστε υπερβολικός;
Ενδεχομένως. Το να μαζεύουν αθροιστικά IQ 10 όλοι αυτοί οι λοβοτομημένοι, τώρα που το ξανασκέφτομαι μου φαίνεται πολύ.
– Ήθελα να σας το ρωτήσω αργότερα αλλά με προκαλείτε: η πολιτική ορθότητα στο δημόσιο λόγο δεν σας ενδιαφέρει καθόλου;
Αντιθέτως με ενδιαφέρει τα μέγιστα. Όμως πολιτική ορθότητα, για μένα, δεν είναι το στρογγύλεμα, η δηθενιά, τα να μιλάς σαν τον Κουβέλη. Αυτός ο λόγος είναι ισοδύναμος της απάτης. Πολιτική ορθότητα είναι η ευθύτητα, είναι η κυριολεξία. Δεν βρίζω, δεν έχω βρίσει ποτέ, ούτε στην ιδιωτική μου ζωή. Όμως ένας ηλίθιος είναι ηλίθιος. Αυτό είναι κυριολεξία. Κι έχουμε κυβέρνηση ηλιθίων, έτσι όπως ερμηνεύουν τον όρο τα λεξικά. Άνθρωποι που νομίζουν ότι θα ιδρώσει το αυτί των αγορών επειδή αυτοί θα χτυπάν τα νταούλια είναι ηλίθιοι. Άνθρωποι που «απειλούσαν» τον Σόιμπλε με Grexit, δηλαδή με αυτό ακριβώς που επεδίωκε, είναι ηλίθιοι. Άνθρωποι που πηγαίνουν για να προσελκύσουν Κινέζους επενδυτές και πριν μπουν στο αεροπλάνο προσπαθούν να κλέψουν την Cosco μέρα μεσημέρι μπροστά στα μάτια της είναι ηλίθιοι. Άνθρωποι που νομίζουν ότι η υπερφορολόγηση θα φέρει ανάπτυξη είναι ηλίθιοι. Για να μην πω τι είναι άνθρωποι που δεν ξέρουν ότι αλλιώς ντύνεσαι όταν πας κατασκήνωση, κι αλλιώς όταν σε υποδέχονται στο κόκκινο χαλί. Η πολιτική λοιπόν ορθότητα στην αντιμετώπιση των σούργελων είναι η χλεύη. Είναι κλινικές περιπτώσεις διανοητικά ανάπηρων, ψυχικά διαταραγμένων και απατεώνων ολκής. Η θέση τους σε ένα σοβαρό κράτος θα ήταν στο τρελάδικο ή στη φυλακή. Κι εκεί θα καταλήξουν, αργά ή γρήγορα, να είστε βέβαιος.
– Ο κόσμος όμως τους εξέλεξε για να βγάλουν την οικονομία από την ύφεση…
Ο κόσμος τους εξέλεξε διότι ο καθένας σ’ αυτή τη χώρα έχει μάθει να κοιτάει μόνο την πάρτη του. Άκουγε ο συνταξιούχος ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα αυξήσει τις συντάξεις και δεν άκουγε ότι υποσχόταν ταυτόχρονα μείωση φόρων. Από πού θα βρεθούν τα λεφτά για την αύξηση μισθών και συντάξεων; Προφανώς όσοι ψηφίζουν ηλίθιους, δεν πρέπει να καμαρώνουν για τη νοημοσύνη τους. Το να ζητάς από ιδεοληπτικούς πρώην Κνίτες, με αρχηγό έναν αμόρφωτο που έγινε για πρώτη φορά γνωστός στο πανελλήνιο ως καταληψίας ζητώντας να πηγαίνει σχολείο όποτε γουστάρει, να έχουν σχέδιο για την οικονομία είναι σαν να ζητάς από τον Πάσσαρη να έχει σχέδιο για την αναμόρφωση του σωφρονιστικού συστήματος.
– Σχέδιο για τον εκλογικό νόμο, όμως, έχουν.
Κλασική κίνηση αντιπερισπασμού για να μην ακούμε τον γδούπο της οικονομίας που σωριάζεται σε ερείπια. Αλλά, ακόμα κι έτσι δείχνουν πόσο άσχετοι είναι. Να τους ενημέρωσω ότι ο μόνος τρόπος να εφαρμοστεί απλή αναλογική είναι αν ολόκληρη η χώρα λειτουργεί ως ενιαία περιφέρεια και οι υποψήφιοι βουλευτές έχουν μπει σε λίστα με σειρά εκλογιμότητας. Απλή αναλογική με πολλές περιφέρειες (μονοεδρικές ή πολυεδρικές δεν έχει σημασία) δεν είναι καθόλου απλή και δεν είναι αναλογική. Είναι εύκολο να πεις ότι αν το πρώτο κόμμα πάρει π.χ. 35% στην Επικράτεια τού αναλογούν 105 έδρες, αλλά για προσπάθησε να τις μοιράσεις αυτές “αναλογικά” σε όλες τις περιφέρειες, να δεις τι πλάκα έχει. Το πιο τραγικό είναι ότι η απλή αναλογική, ειδικά με ένα πολιτικό προσωπικό που δεν έχει μάθει να συνεργάζεται ούτε στα εθνικά θέματα, θα οδηγήσει αμέσως σε κυβερνητικό αδιέξοδο με επαναλαμβανόμενες εκλογές, και πλήρη διάλυση της Δημόσιας Διοίκησης. Ό,τι χειρότερο στην κατάσταση που βρισκόμαστε.
– Εσείς τι εκλογικό νόμο θα προτείνατε;
Όλα τα σοβαρά κράτη έχουν πάγιο εκλογικό σύστημα, και συγκεκριμένη ημερομηνία για εκλογές. Εδώ, αλλάζουμε τα συστήματα όπως βολεύουν κάθε φορά την κυβέρνηση και προκηρύσσουμε εκλογές, ως κίνηση αιφνιδιασμού του αντιπάλου, και του εκλογικού σώματος βεβαίως. Κατ’ αρχήν, λοιπόν, θα καθιερώναμε συνταγματικά την μονιμότητα του εκλογικού συστήματος, όποιο και να ήταν. Πάντως ιδανικό εκλογικό σύστημα δεν υπάρχει και η αποτελεσματικότητα τού κάθε συστήματος είναι σε συνάρτηση με τον βαθμό ωριμότητας του ψηφοφόρου. Είμαστε γενικά υπέρ της ενισχυμένης αναλογικής και της ύπαρξης του ορίου του 3% μολονότι και τα δύο δεν μας συμφέρουν. Όμως, ουσιαστική βελτίωση του νόμου θα ήταν η κατάργηση του σταυρού προτίμησης ο οποίος διαιωνίζει τις πελατειακές σχέσεις. Μια ριζοσπαστική αλλαγή που προτείνουμε είναι να μπορεί ο πολίτης να ψηφίζει μέχρι 3 κόμματα αναγράφοντας τη σειρά προτίμησής του. Αν το πρώτο δεν συγκεντρώσει το 3%, η ψήφος να προσμετράται στο δεύτερο, κι αν ούτε κι αυτό συγκεντρώσει το 3%, στο τρίτο. Έτσι και διατηρείς το κατώφλι εισόδου στη Βουλή και ο πολίτης δεν εγκλωβίζεται στη “λογική” της χαμένης ψήφου. Το γερμανικό σύστημα που δίνει τη δυνατότητα να ψηφίζεις ξεχωριστά για κόμμα και ξεχωριστά για βουλευτές έχει επίσης αρετές που αξίζει να αντιγράψουμε.
– Εκτιμάτε πως θα έχουμε ραγδαίες πολιτικές εξελίξεις μετά το καλοκαίρι με την επόμενη «απαιτητική», όπως την χαρακτηρίζουν οι πιστωτές, αξιολόγηση; Κάποιοι, μάλιστα, δεν αποκλείουν να έχουμε έναν εκλογικό αιφνιδιασμό.
Ραγδαίες εξελίξεις έπρεπε να είχαμε όταν οι βασικές προεκλογικές εξαγγελίες του Τσίπρα πετάχτηκαν στα σκουπίδια. Κι ακόμα περισσότερο, όταν το ΟΧΙ του δημοψηφίσματος – παρωδία έγινε ΝΑΙ. Αν είχαν ίχνος τσίπας, ίχνος αυτοσεβασμού, ίχνος αξιοπρέπειας θα είχαν εξαφανιστεί από προσώπου γης, στέλνοντας τηλεγραφήματα σε κάθε ψηφοφόρο για να του ζητήσουν συγγνώμη που τον εξαπάτησαν τόσο ξεδιάντροπα. Επειδή όμως δεν έχουν, ό,τι και να συμβεί, όσο και να κόψουν μισθούς και συντάξεις, όσους φόρους και να βάλουν, όσο και να τους φτύνουν, θα είναι κολλημένοι με την καρέκλα μέχρι την τελευταία μέρα. Δεν τους ξεκολλάς ούτε με εγχείρηση. Ανθρωπάρια, πολιτικός υπόκοσμος, που ξέρει ότι μετά το όνειρο εξουσίας που ζει σήμερα, θα ξαναγυρίσει στους φραπέδες, στα Εξάρχεια, και στα ανορθόγραφα τουίτ στη Μενεγάκη, δεν υπάρχει περίπτωση να πει: «Αρκετά γελοιοποιηθήκαμε σύντροφοι. Καιρός να φεύγουμε.» Για να αντιληφθείς τη γελοιοποίηση πρέπει να έχεις αίσθηση του γελοίου. Αυτοί δεν την έχουν. Προβλέπω εξάντληση 4ετίας. Φυσικά, θα έχει διαλυθεί η χώρα.
– Αν παραιτούνταν, υπάρχει κυβερνητική πρόταση για το «μετά;»
Υπάρχουν οι προτάσεις που επεξεργάστηκε από το 2011 η «Δημιουργία, ξανά!» και βρίσκονται αναλυτικά στο site μας (www.dimiourgiaxana.gr): γραμμικός φόρος 12% σε φυσικά και νομικά πρόσωπα με όλα τα έξοδα να εκπίπτουν, πληροφορική παντού στο Δημόσιο, πλήρης κατάργηση του ΕΝΦΙΑ, κλείσιμο αντιπαραγωγικών δομών του Δημοσίου με απόλυση των υπαλλήλων τους, αξιολόγηση όλων των υπηρεσιών του Δημοσίου βάσει σχέσης κόστους – αποτελέσματος, απελευθέρωση της αγοράς, εκτεταμένες ιδιωτικοποιήσεις, αυστηρή τήρηση των κανόνων του παιχνιδιού, ευνομία, ευταξία, αντικατάσταση του καθεστώτος των αδειοδοτήσεων με υπεύθυνη δήλωση, προσδιορισμός των συντάξεων αναλογιστικά, βάσει των προσωπικών σου ασφαλιστικών εισφορών, για να πούμε τα πιο βασικά. Η οικονομία θα απογειωνόταν.
– Δεν είστε όμως κόμμα εξουσίας. Τον ΣΥΡΙΖΑ αυτή τη στιγμή τον απειλεί η ΝΔ. Αυτή θα είναι, όπως φαίνεται, κυβέρνηση αν γίνουν εκλογές. Την θεωρείτε έτοιμη να κυβερνήσει;
Όχι. Η ΝΔ ήταν ένα μπλε ΠΑΣΟΚ. Ένα κόμμα λαϊκιστικό, πελατειακό, κρατικιστικό, διαπλεκόμενο, με όλη την παθογένεια του ελληνικού πολιτικού συστήματος. Βεβαίως δεν είναι σαν τον ΣΥΡΙΖΑ, ο ΣΥΡΙΖΑ είναι εκτός συναγωνισμού. Είναι παγκόσμιο φαινόμενο.
– Η εκλογή του Κυριάκου Μητσοτάκη δεν δημιουργεί προϋποθέσεις για αλλαγή της φυσιογνωμίας της ΝΔ;
Όπως το είπατε: «δημιουργεί προϋποθέσεις». Μέχρι οι προϋποθέσεις να γίνουν θέσεις, θέλει πολλή δουλειά κι από τον Κυριάκο κι από όσους σοβαρούς τον στηρίζουν. Κυρίως θα πρέπει να συγκρουσθεί με αυτό που λέγεται κομματικός μηχανισμός εξουσίας. Δηλαδή ένα δαιδαλώδες και δύσοσμο δίκτυο αλληλοεξαρτήσεων, και αλληλοκαλύψεων με βαρωνίες, διαπλοκή και προσοδοθηρικά οφέλη. Μέχρι στιγμής έχει αποδειχθεί ανίκητο. Μακάρι να ηττηθεί από τον Κυριάκο.
– Δεν θα ήταν πιο δυνατός ο Κυριάκος, αν είχε τη δική σας συνεργασία;
Εκείνος ξέρει. Διότι εκείνος ξέρει πού θέλει να πάει και με τι έχει πάρει απόφαση να συγκρουσθεί. Εμείς τις ασκήσεις εσωκομματικών ισορροπιών δεν τις απολαμβάνουμε. Δεν υπάρχει περίπτωση δηλαδή εγώ ξαφνικά να… ανακαλύψω ότι ο Καραμανλής ο (εντελώς) Β’ είναι κεφάλαιο για τη χώρα, επειδή η ΝΔ χρειάζεται τις ψήφους των καραμανλικών. Ή ότι ο Γιακουμάτος είναι εγγύηση ανανέωσης. Βέβαια, ένα μεγάλο κόμμα εξουσίας είναι λογικό, και επιθυμητό επίσης, να χωράει πολλές ιδεολογικές τάσεις. Άλλο όμως αυτό και άλλο να πρέπει να συναγελάζεσαι με όλη τη μούχλα του παλαιοκομματισμού επειδή ο κάθε βαρώνος σέρνει και 100.000 ψήφους από πίσω. Εμείς το στίγμα μας το κάναμε σαφές 5 χρόνια τώρα: δεν μπήκαμε στην πολιτική για την καρέκλα αλλά για να κάνουμε τη δύσκολη δουλειά. Κι αν δεν αλλάξεις το κόμμα σου δεν θα μπορέσεις να αλλάξεις τη χώρα.
– Τον Κυριάκο τον στηρίξατε όμως στην διεκδίκηση της αρχηγίας…
Βεβαίως διότι τον θεωρώ καλύτερο από τον Μεϊμαράκη για το μοντέλο της χώρας που φαντάζομαι. Ο Κυριάκος είναι εκφραστής μεγάλου μέρους των δικών μας θέσεων. Το ζητούμενο, ξαναλέω, είναι αν θα μπορέσει να τις εφαρμόσει ξεκινώντας από το κόμμα του.
– Ποια θα ήταν η πρώτη αλλαγή που θα κάνατε, αν ήσασταν κυβέρνηση;
Θα αλλάζαμε τον συνδικαλιστικό νόμο. Τέρμα οι συνδικαλιστικοί μισθοί, οι παροχές, οι άδειες και οι απαλλαγές από την εργασία για τους εργατοπατέρες. Θες να συνδικαλιστείς; Ελεύθερα, αλλά εκτός ωραρίου εργασίας. Η απεργία θα επιτρέπεται μόνο για συγκεκριμένα αιτήματα που σχετίζονται αυστηρά με την εργασία σου και μόνο με απόφαση του 50% + 1 των εγγεγραμμένων, όχι των παρόντων. Παράνομη απεργία σημαίνει αυτόματη απόλυση χωρίς αποζημίωση. Περιφρούρηση απεργίας, κατάληψη, αποκλεισμοί, δηλαδή το να μην σε αφήνω να πας στη δουλειά σου επειδή έτσι γουστάρω, σημαίνει επίσης απόλυση και επιπλέον ποινική δίωξη. Με την ΑΔΕΔΥ και τους εργατοπατέρες του Δημοσίου να παραλύουν τη χώρα όποτε τους καπνίσει, η Ελλάδα δεν είναι κυβερνήσιμη.
– Αυτό δεν θα ξεσηκώσει θύελλα αντιδράσεων;
Μια θύελλα αντιδράσεων την αντιμετωπίζεις με θύελλα νομιμότητας. Όπως έκανε ο Ρήγκαν με τους ελεγκτές εναέριας κυκλοφορίας. Όπως έκανε η Θάτσερ με τους ανθρακωρύχους. Ένα στραβό σίδερο για να ισιώσει θέλει αμόνι και σφυρί. Κι αν είναι πολύ στραβό το ξαναρίχνεις στο χυτήριο.
– Έχετε αναφερθεί πολλές φορές στην αξιολόγηση. Είναι από τα βασικά σας προτάγματα;
Το βασικότερο. Υπάρχει κάτι στη φύση που δεν αξιολογείται; Και μάλιστα εκεί το αποτέλεσμα της αξιολόγησης το μαθαίνεις αυτόματα. Το ποια γαζέλα τρέχει λιγότερο θα της το πει το λιοντάρι που έρχεται από πίσω.
– Στο Δημόσιο πώς φαντάζεστε την αξιολόγηση;
Με την εφαρμογή της Πληροφορικής θα γίνεται σχεδόν αυτόματα. Το ηλεκτρονικό πρωτόκολλο, ας πούμε, θα καταγράφει πότε χρεώθηκα έναν φάκελο και πότε τον τελείωσα. Γιατί ο Α διεκπεραιώνει 50 υποθέσεις τον μήνα κι ο Β που έχει ακριβώς το ίδιο αντικείμενο, μόνο 5; Επιπλέον ο πολίτης θα μπορεί να παρακολουθεί την εξέλιξη της υπόθεσής του. Θα πληκτρολογεί τον αριθμό πρωτοκόλλου και θα βλέπει ότι βρίσκεται στα χέρια του τάδε που είναι υποχρεωμένος να απαντήσει μέσα σε τόσες μέρες. Σίγουρα πάντως αξιολόγηση δεν είναι το ένα κομματόσκυλο να κρίνει το άλλο.
– Και τι θα λειτουργεί ως “λιοντάρι που έρχεται από πίσω”;
Η απειλή της απόλυσης. Όταν ξέρεις ότι, είτε εργάζεσαι είτε όχι, κανένας δεν σε κουνάει από το πόστο σου, έχεις κίνητρο να μην εργάζεσαι. Όμως επιτρέψτε μου να επισημάνω ότι η οπτική γωνία από την οποία βλέπουμε το θέμα είναι λάθος. Δεν θα πρέπει να είναι οι εργαζόμενοι στο Δημόσιο το κέντρο του ενδιαφέροντος αλλά οι υπηρεσίες που προσφέρουν. Το Δημόσιο οφείλει κάθε χρονική στιγμή να προσφέρει στον πολίτη σύγχρονες υπηρεσίες με το μικρότερο δυνατόν κόστος, διότι όλα τα πληρώνουν οι φορολογούμενοι. Αν λοιπόν ένα software ή μια άλλη τεχνολογική ανακάλυψη καταφέρει την δουλειά που πρώτα την έκαναν 10 άτομα τώρα να την κάνουν 2, το Δημόσιο οφείλει να εκσυγχρονισθεί. Θα απολύσει τους 8 που δεν χρειάζονται και θα μειώσει ισόποσα τους φόρους.
– Τι θα κάνουν μετά αυτοί οι 8;
Θα γίνουν πλούσιοι. Σε ένα κράτος με μικρή φορολογία, που τη μειώνει συνεχώς υιοθετώντας την τεχνολογία, η ανάπτυξη θα βρίσκεται σε διαρκή οργασμό και οι ευκαιρίες εργασίας θα είναι ατελείωτες. Αν κάποιος, φυσικά, θέλει να δουλέψει. Αν έχει την απαίτηση να μισθοδοτείται για να βάζει δύο σφραγίδες τη μέρα, λυπάμαι, δεν θα βρεθεί κανένας στον ιδιωτικό τομέα να τον πληρώσει και δεν θα έπρεπε να τον πληρώνει ούτε ο Δημόσιος. Όμως τα κράτη που εφαρμόζουν κινητικότητα στην αγορά εργασίας είναι τα πλουσιότερα στον κόσμο. Θα μας χάλαγε μέσος μισθός 6000 ευρώ; Και όσα κράτη ξεκίνησαν πριν λίγα χρόνια να την εφαρμόζουν, σήμερα καλπάζουν. Ας ξεκολλήσουμε επιτέλους από τη χρεοκοπημένη αντίληψη της σιγουριάς που δήθεν προσφέρει ένα δημόσιο γραφείο. Η μεγαλύτερη σιγουριά σε έναν άνθρωπο είναι να είναι καλός στη δουλειά του και να υπάρχουν δουλειές.
– Σκέφτομαι πόσο μεγάλες αλλαγές πρέπει να γίνουν στην ελληνική κοινωνία. Κι αν είμαστε έτοιμοι γι’ αυτές.
Ποτέ δεν θα είμαστε έτοιμοι. Αλλά όσο περνάει ο καιρός και μένουμε άπραγοι, τα πράγματα θα γίνονται όλο και πιο δύσκολα. Και δεν μιλάμε μόνο για το δημόσιο. Κι ο ιδιωτικός τομέας μολύνθηκε από τα τοξικά απόβλητα του Δημοσίου. Δεν αναφέρομαι μόνο στους διαπλεκόμενους «επιχειρηματίες». Αλλά σε κάθε επαγγελματικό κλάδο που επεδίωκε να έχει – και τα κατάφερνε – έσοδα λόγω σχέσεων με το γκουβέρνο. Εξυγίανση της αγοράς σημαίνει να λειτουργεί ελεύθερα ο ανταγωνισμός και να υπάρχουν κάθε φορά τόσοι επαγγελματίες όσοι χρειάζονται. Έχουμε υπερβολικά πολλούς δικηγόρους και φαρμακοποιούς, για παράδειγμα. Θα μπορούσα να πω άλλα 100 παραδείγματα κορεσμένων επαγγελμάτων. Αυτό σημαίνει ότι χιλιάδες άνθρωποι που σπούδασαν μια επιστήμη σε ένα κράτος που ουδέποτε συνέδεσε τις σπουδές με την αγορά εργασίας, θα πρέπει να αλλάξουν επάγγελμα. Μέχρι σήμερα πιέζουν για προσοδοθηρικά οφέλη: φιξαρισμένες τιμές, κέρδος καθορισμένο δια νόμου, φόρους υπέρ τρίτων, εμπόδια στην είσοδο νέων επαγγελματιών. Όλα αυτά επιβαρύνουν την οικονομία. Όταν όμως απελευθερώσεις τον ανταγωνισμό οι τιμές πέφτουν ενώ ανεβαίνει και η ποιότητα των υπηρεσιών – ταυτόχρονα. Όλα τα ανταγωνιστικά κράτη έχουν στο επίκεντρο της προσοχής τους τον καταναλωτή. Εμείς έχουμε τη συντεχνία.
– Ποιος πιστεύετε ότι έχει το μεγαλύτερο μερίδιο ευθύνης για τον δημοσιονομικό εκτροχιασμό της χώρας; Μπορούσαμε να αποφύγουμε την υπαγωγή στο Μηχανισμό Στήριξης ή ήταν μονόδρομος για την κυβέρνηση Παπανδρέου, από τη στιγμή που παρέλαβε μια «ωρολογιακή βόμβα», όπως αποδείχθηκε, από την κυβέρνηση Καραμανλή;
Την μεγαλύτερη ευθύνη την έχει ο ψηφοφόρος. Αυτός ψήφισε και τον Παπανδρέου και τον Καραμανλή, ο οποίος για μένα θα ήταν ο χειρότερος πρωθυπουργός της ιστορίας αν δεν υπήρχε ο Τσίπρας. Μεταξύ των δύο, ο Καραμανλής έχει μακράν τη μεγαλύτερη ευθύνη. Μόνο το 2009, η τρύπα του προϋπολογισμού ήταν 36 δις ευρώ. Έναν κουλουρτζή να έκανες πρωθυπουργό καλύτερα θα τα κατάφερνε. Αλλά και ο Παπανδρέου έχει ευθύνη με τις ανοησίες που έλεγε για έθνος διεφθαρμένων και για πιστόλια στο τραπέζι. Είδαμε ποιους πέτυχαν όταν εκπυρσοκρότησαν. Κυρίως όμως έχει ευθύνη διότι δεν εφάρμοσε, τότε που ακόμη υπήρχε «λίπος» και ένα σημαντικό απόθεμα εμπιστοσύνης στις αγορές και στους εταίρους, δομικές μεταρρυθμίσεις. Σήμερα θα ήμασταν στην πρώτη γραμμή της ανάπτυξης, όπως η Ιρλανδία. Υπεύθυνος ήταν και ο Σαμαράς που ως αντιπολίτευση εμπνεύστηκε την αντιμνημονιακή παράνοια. Αυτοί οι δύο, μια που ήταν και παλιοί φίλοι θα μπορούσαν να απογειώσουν την Ελλάδα. Όμως την χαντάκωσαν. Ο Τσίπρας και ο θίασός του ήταν φυσικό επακόλουθο. Ένα κουφάρι νομοτελειακά θα γεμίσει σκουλήκια.
– «Ανάσταση» βλέπετε;
Όσο ο ψηφοφόρος εξακολουθεί να προτιμάει εκείνους που του χαϊδεύουν τα αυτιά με ευχάριστα ψέματα, όχι. Αν εφαρμοστεί το πρόγραμμά μας, σε 6 μήνες θα έχουν αναστραφεί οι δείκτες της παρακμής. Σε δύο χρόνια θα είμαστε μια άλλη χώρα.
– Εάν προκηρυχθούν εκλογές, η «Δημιουργία Ξανά!» θα κατέλθει αυτόνομα ή θα επιδιώξετε κάποια εκλογική συνεργασία;
Θα εξαρτηθεί από την συγκυρία, όταν γίνουν. Πάντως, σας είπα, δεν τις βλέπω σύντομα. Μέχρι να γίνουμε Βενεζουέλα υπάρχει ακόμα αρκετός δρόμος.
– Να σας ρωτήσω και κάτι σοσιαλμηντιακό, σαν υστερόγραφο;
Ελεύθερα.
– Γιατί κάνατε το σχόλιο για τον Φύσσα;
Διότι έπρεπε. Διότι παραβάσταξε η βιομηχανία εξαγνισμού και παραγωγής ινδαλμάτων της αριστεράς που κρατάει από τον εμφύλιο. Καταλαβαίνω την ανάγκη ενός έθνους σε καθολική παρακμή να ψάχνει για ήρωες, όμως ο Φύσσας δεν ήταν αυτός που θέλουμε. Ήταν απλώς θύμα δολοφονίας. Το ότι τον σκότωσε ένας φασίστας δεν τον καθιστά αυτομάτως αντιφασίστα. Εγώ τον Φύσσα δεν τον ήξερα. Τον έψαξα μετά το έγκλημα. Κι έφριξα από τη βιαιότητα και τη χυδαιότητα της «τέχνης» του. Αν θέλετε να τον ψάξετε κι εσείς ιδού το ειρηνιστικό του μήνυμα: https://www.youtube.com/watch?v=fHGuvefMloQ
Δεν εξισώνω τον θύτη με το θύμα, ούτε τους στίχους με το μαχαίρι, έχω όμως το δικαίωμα, σε μια δημοκρατία που επέτρεπε στον Φύσσα να τραγουδάει για κατουρημένα μυαλά και άντερα να θεωρώ αυτούς τους στίχους κήρυγμα μίσους και τον δημιουργό τους φασίστα. Είμαι φανατικά εναντίον της βίας, είναι αυτονόητο ότι καταδικάζω κάθε πράξη βίας αλλά καταδικάζω και κάθε ιδεολογία που υμνεί τη βία ως μέσο “επίλυσης” διαφορών, πολιτικών, κοινωνικών ή οποιουδήποτε άλλου είδους. Ο Φύσσας και οι δολοφόνοι του βρίσκονται στην ίδια πλευρά του ποταμού, εκεί που η ανυπαρξία επιχειρημάτων στοχοποιεί ανθρώπους και όχι ιδέες. Μολονότι έψαξα πολύ δεν είδα να γράφει κάτι φιλειρηνικό ο Φύσσας όταν το κόμμα στο οποίο ανήκε, ο ΑΝΤΑΡΣΥΑ, πρωτοστατούσε στο έγκλημα της MARFIN.
Ελπίζω να καταλάβουμε κάποτε πως δεν υπάρχει καλός και κακός φασισμός. Τα μεγαλύτερα εγκλήματα, και στον κόσμο και στη χώρα μας, έχουν διαπραχθεί υπό το πρόσχημα ενός ανώτερου αριστερού ιδανικού. Είσαι αριστερός; Μπορείς να σπάζεις και να καις – περιουσίες και ανθρώπους. Να εκτελείς εν ψυχρώ αθώους και να κηρύττεις το μίσος εναντίον οποιουδήποτε αν δεν σ΄αρέσουν οι ιδέες του. Δεν είσαι αριστερός; Ακόμα και η έκφραση διαφορετικής γνώμης σε καθιστά de facto “φασίστα”. Οι ανθρωποφαγικές επιθέσεις που δέχθηκα, με ευθείες απειλές κατά της ζωής μου, μετά αυτό το, αυτονόητο για μένα, σχόλιο, φανερώνουν πώς αντιλαμβάνονται την ελευθερία του λόγου οι αριστεροί τραμπούκοι. Θα έπρεπε μάλλον να είχα κάνει το σχόλιο σε στίχο ραπ για να θεωρηθεί “τέχνη”. Λυπάμαι για όσους ενοχλήθηκαν αλλά ο ρόλος του πολιτικού, όπως εγώ τον εννοώ, δεν είναι να κάνει δημόσιες σχέσεις. Είναι να λέει αλήθειες. Κι ας πονάν. Μόνο έτσι είναι χρήσιμος.
Η παρακάτω συνέντευξη δόθηκε στον διευθυντή σύνταξης ενός μεγάλου και σοβαρού διαδικτυακού ειδησεογραφικού portal. Χθες με ενημέρωσαν ότι τελικά δεν θα δημοσιευθεί, μετά από απειλές που έχουν δεχθεί για να μην τολμήσουν να φιλοξενήσουν κείμενά μου. Το ίδιο μου είπε και ένα άλλο γνωστό περιοδικό το οποίο επίσης αρνήθηκε χθες να δημοσιεύσει άρθρο μου. Φαίνεται ότι οι αριστεροί τραμπούκοι πήραν με τη σειρά τούς πιθανούς αποδέκτες κειμένων μου και τους απειλούν να τους κάψουν, όπως το έχουν κάνει τόσες φορές ήδη, χωρίς να τιμωρηθεί ποτέ κανένας. Άλλος φέρελπις λειτουργός της… ελευθερίας του λόγου “εισηγείται” σε site που αρθρογραφούμε αμφότεροι, να διακόψει τη συνεργασία του μαζί μου. Εγώ, εδώ και μερικές μέρες, δέχομαι κατά συρροήν χυδαία μηνύματα με ό,τι υβρεολόγιο μπορείτε να φανταστείτε, με ευθείες απειλές κατά της ζωής μου, με κάθε μέθοδο θανάτωσης και σκύλευσης πτώματος που μπορείτε να φανταστείτε, περιλαμβανομένης των γνωστής πλέον “φυσσικής” τελετουργίας του κατουρήματος των χυμένων εντέρων και των σκορπισμένων μυαλών.
Πειναλέα ντόπερμαν της κίτρινης δημοσιογραφίας επιστράτευσαν κάθε προστυχιά, κάθε συκοφαντία, κάθε φωτοσοπιά, κάθε κατασκευασμένη είδηση του βρώμικου ’12 εναντίον μου.Ο φασισμός είναι ήδη εδώ. Κτηνώδης, φρικαλέος, εγκληματικός, αδίστακτος. Η πολιτική κονίστρα είναι ένας ανοιχτός βόθρος. Από την άλλη, ο φιλελεύθερος χώρος τηρεί αιδήμονα σιωπή. Νομίζει ότι το τέρας παλεύεται με κομψές, λεπτεπίλεπτες ασκήσεις αγγλοσαξωνικού σκώμματος. Κι όταν τους λες ότι η αλητεία δεν καταλαβαίνει από καλούς τρόπους, σε εγκαλούν, κι από πάνω, για έλλειψη πολιτικής ορθότητας. Δεν υπάρχει ελπίδα, σύντροφοι. Καμία. Το άρθρο μου “Ο τελευταίος ζωντανός” που σας θύμισα χθες θα επιβεβαιωθεί μέχρι κεραίας. Δημοσιεύω λοιπόν εδώ αυτή την απαγορευμένη συνέντευξη και λίγο αργότερα θα δημοσιεύσω το απαγορευμένο άρθρο. Ήδη γράφω το τελευταίο κείμενο αυτής της τριλογίας με τίτλο “Αριβεντέρτσι βρώμα”. Και ο νοών νοείτω.
Η ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ
– Συμπληρώσαμε 1,5 χρόνο με κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, και αφού μεσολάβησε ένα δημοψήφισμα, πριν ακριβώς από ένα χρόνο, όπως και οι εκλογές του Σεπτεμβρίου. Πώς βαθμολογείτε την κυβέρνηση και τον πρωθυπουργό Αλέξη Τσίπρα;
Με άριστα δέκα, σε πλήθος τομέων. Παίρνει άριστα στον εξευτελισμό της έννοιας της αριστεράς. Πλέον οι Έλληνες θα ακούν «αριστερά» και «λαϊκοί αγώνες» και θα φεύγουν τρέχοντας. Όσοι έχουν νοημοσύνη βέβαια. Κάποιοι, δυστυχώς, κι αυτό δεν είναι μόνο ελληνικό φαινόμενο, θα συνεχίσουν να πιστεύουν στα λεφτόδεντρα και στον ένα νόμο με ένα άρθρο που σε κάνει πλούσιο. Παίρνει βραβείο Λούκυ-Λουκ στην ταχύτητα υπογραφής μνημονιακών υποχρεώσεων: υπογράφει πιο γρήγορα κι απ’ τη σκιά του. Παίρνει άριστα στο άθλημα «ροντέο πάνω στην καρέκλα μου». Άλλος στη θέση του θα είχε πέσει με τις πρώτες 100 κωλοτούμπες. Αυτός έχει ξεπεράσει τις 1000 και είναι βράχος ακλόνητος. Παίρνει άριστα ως πηγή έμπνευσης γελοιογράφων και παραγωγής ανεκδότων στην Ελλάδα και τον κόσμο. Αν μπορούσαμε να κάνουμε εξαγωγή γελοιότητας θα ξεπληρώναμε το χρέος μας μέχρι να πεις «τρόικα». Παίρνει άριστα στην ταχύτητα με την οποία οδηγεί την Ελλάδα στο πρότυπό του, τη Βενεζουέλα. Είναι κορυφαίος στο να αφήνει τους συνομιλητές του άφωνους. Μόλις τον ακούν, τους πέφτει το σαγόνι. Θυμάστε τον Κλίντον… Και, τέλος, ένα τεστ IQ θα έβαζε δέκα (αθροιστικά) σε όλο το Υπουργικό Συμβούλιο.
– Μήπως είστε υπερβολικός;
Ενδεχομένως. Το να μαζεύουν αθροιστικά IQ 10 όλοι αυτοί οι λοβοτομημένοι, τώρα που το ξανασκέφτομαι μου φαίνεται πολύ.
– Ήθελα να σας το ρωτήσω αργότερα αλλά με προκαλείτε: η πολιτική ορθότητα στο δημόσιο λόγο δεν σας ενδιαφέρει καθόλου;
Αντιθέτως με ενδιαφέρει τα μέγιστα. Όμως πολιτική ορθότητα, για μένα, δεν είναι το στρογγύλεμα, η δηθενιά, τα να μιλάς σαν τον Κουβέλη. Αυτός ο λόγος είναι ισοδύναμος της απάτης. Πολιτική ορθότητα είναι η ευθύτητα, είναι η κυριολεξία. Δεν βρίζω, δεν έχω βρίσει ποτέ, ούτε στην ιδιωτική μου ζωή. Όμως ένας ηλίθιος είναι ηλίθιος. Αυτό είναι κυριολεξία. Κι έχουμε κυβέρνηση ηλιθίων, έτσι όπως ερμηνεύουν τον όρο τα λεξικά. Άνθρωποι που νομίζουν ότι θα ιδρώσει το αυτί των αγορών επειδή αυτοί θα χτυπάν τα νταούλια είναι ηλίθιοι. Άνθρωποι που «απειλούσαν» τον Σόιμπλε με Grexit, δηλαδή με αυτό ακριβώς που επεδίωκε, είναι ηλίθιοι. Άνθρωποι που πηγαίνουν για να προσελκύσουν Κινέζους επενδυτές και πριν μπουν στο αεροπλάνο προσπαθούν να κλέψουν την Cosco μέρα μεσημέρι μπροστά στα μάτια της είναι ηλίθιοι. Άνθρωποι που νομίζουν ότι η υπερφορολόγηση θα φέρει ανάπτυξη είναι ηλίθιοι. Για να μην πω τι είναι άνθρωποι που δεν ξέρουν ότι αλλιώς ντύνεσαι όταν πας κατασκήνωση, κι αλλιώς όταν σε υποδέχονται στο κόκκινο χαλί. Η πολιτική λοιπόν ορθότητα στην αντιμετώπιση των σούργελων είναι η χλεύη. Είναι κλινικές περιπτώσεις διανοητικά ανάπηρων, ψυχικά διαταραγμένων και απατεώνων ολκής. Η θέση τους σε ένα σοβαρό κράτος θα ήταν στο τρελάδικο ή στη φυλακή. Κι εκεί θα καταλήξουν, αργά ή γρήγορα, να είστε βέβαιος.
– Ο κόσμος όμως τους εξέλεξε για να βγάλουν την οικονομία από την ύφεση…
Ο κόσμος τους εξέλεξε διότι ο καθένας σ’ αυτή τη χώρα έχει μάθει να κοιτάει μόνο την πάρτη του. Άκουγε ο συνταξιούχος ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα αυξήσει τις συντάξεις και δεν άκουγε ότι υποσχόταν ταυτόχρονα μείωση φόρων. Από πού θα βρεθούν τα λεφτά για την αύξηση μισθών και συντάξεων; Προφανώς όσοι ψηφίζουν ηλίθιους, δεν πρέπει να καμαρώνουν για τη νοημοσύνη τους. Το να ζητάς από ιδεοληπτικούς πρώην Κνίτες, με αρχηγό έναν αμόρφωτο που έγινε για πρώτη φορά γνωστός στο πανελλήνιο ως καταληψίας ζητώντας να πηγαίνει σχολείο όποτε γουστάρει, να έχουν σχέδιο για την οικονομία είναι σαν να ζητάς από τον Πάσσαρη να έχει σχέδιο για την αναμόρφωση του σωφρονιστικού συστήματος.
– Σχέδιο για τον εκλογικό νόμο, όμως, έχουν.
Κλασική κίνηση αντιπερισπασμού για να μην ακούμε τον γδούπο της οικονομίας που σωριάζεται σε ερείπια. Αλλά, ακόμα κι έτσι δείχνουν πόσο άσχετοι είναι. Να τους ενημέρωσω ότι ο μόνος τρόπος να εφαρμοστεί απλή αναλογική είναι αν ολόκληρη η χώρα λειτουργεί ως ενιαία περιφέρεια και οι υποψήφιοι βουλευτές έχουν μπει σε λίστα με σειρά εκλογιμότητας. Απλή αναλογική με πολλές περιφέρειες (μονοεδρικές ή πολυεδρικές δεν έχει σημασία) δεν είναι καθόλου απλή και δεν είναι αναλογική. Είναι εύκολο να πεις ότι αν το πρώτο κόμμα πάρει π.χ. 35% στην Επικράτεια τού αναλογούν 105 έδρες, αλλά για προσπάθησε να τις μοιράσεις αυτές “αναλογικά” σε όλες τις περιφέρειες, να δεις τι πλάκα έχει. Το πιο τραγικό είναι ότι η απλή αναλογική, ειδικά με ένα πολιτικό προσωπικό που δεν έχει μάθει να συνεργάζεται ούτε στα εθνικά θέματα, θα οδηγήσει αμέσως σε κυβερνητικό αδιέξοδο με επαναλαμβανόμενες εκλογές, και πλήρη διάλυση της Δημόσιας Διοίκησης. Ό,τι χειρότερο στην κατάσταση που βρισκόμαστε.
– Εσείς τι εκλογικό νόμο θα προτείνατε;
Όλα τα σοβαρά κράτη έχουν πάγιο εκλογικό σύστημα, και συγκεκριμένη ημερομηνία για εκλογές. Εδώ, αλλάζουμε τα συστήματα όπως βολεύουν κάθε φορά την κυβέρνηση και προκηρύσσουμε εκλογές, ως κίνηση αιφνιδιασμού του αντιπάλου, και του εκλογικού σώματος βεβαίως. Κατ’ αρχήν, λοιπόν, θα καθιερώναμε συνταγματικά την μονιμότητα του εκλογικού συστήματος, όποιο και να ήταν. Πάντως ιδανικό εκλογικό σύστημα δεν υπάρχει και η αποτελεσματικότητα τού κάθε συστήματος είναι σε συνάρτηση με τον βαθμό ωριμότητας του ψηφοφόρου. Είμαστε γενικά υπέρ της ενισχυμένης αναλογικής και της ύπαρξης του ορίου του 3% μολονότι και τα δύο δεν μας συμφέρουν. Όμως, ουσιαστική βελτίωση του νόμου θα ήταν η κατάργηση του σταυρού προτίμησης ο οποίος διαιωνίζει τις πελατειακές σχέσεις. Μια ριζοσπαστική αλλαγή που προτείνουμε είναι να μπορεί ο πολίτης να ψηφίζει μέχρι 3 κόμματα αναγράφοντας τη σειρά προτίμησής του. Αν το πρώτο δεν συγκεντρώσει το 3%, η ψήφος να προσμετράται στο δεύτερο, κι αν ούτε κι αυτό συγκεντρώσει το 3%, στο τρίτο. Έτσι και διατηρείς το κατώφλι εισόδου στη Βουλή και ο πολίτης δεν εγκλωβίζεται στη “λογική” της χαμένης ψήφου. Το γερμανικό σύστημα που δίνει τη δυνατότητα να ψηφίζεις ξεχωριστά για κόμμα και ξεχωριστά για βουλευτές έχει επίσης αρετές που αξίζει να αντιγράψουμε.
– Εκτιμάτε πως θα έχουμε ραγδαίες πολιτικές εξελίξεις μετά το καλοκαίρι με την επόμενη «απαιτητική», όπως την χαρακτηρίζουν οι πιστωτές, αξιολόγηση; Κάποιοι, μάλιστα, δεν αποκλείουν να έχουμε έναν εκλογικό αιφνιδιασμό.
Ραγδαίες εξελίξεις έπρεπε να είχαμε όταν οι βασικές προεκλογικές εξαγγελίες του Τσίπρα πετάχτηκαν στα σκουπίδια. Κι ακόμα περισσότερο, όταν το ΟΧΙ του δημοψηφίσματος – παρωδία έγινε ΝΑΙ. Αν είχαν ίχνος τσίπας, ίχνος αυτοσεβασμού, ίχνος αξιοπρέπειας θα είχαν εξαφανιστεί από προσώπου γης, στέλνοντας τηλεγραφήματα σε κάθε ψηφοφόρο για να του ζητήσουν συγγνώμη που τον εξαπάτησαν τόσο ξεδιάντροπα. Επειδή όμως δεν έχουν, ό,τι και να συμβεί, όσο και να κόψουν μισθούς και συντάξεις, όσους φόρους και να βάλουν, όσο και να τους φτύνουν, θα είναι κολλημένοι με την καρέκλα μέχρι την τελευταία μέρα. Δεν τους ξεκολλάς ούτε με εγχείρηση. Ανθρωπάρια, πολιτικός υπόκοσμος, που ξέρει ότι μετά το όνειρο εξουσίας που ζει σήμερα, θα ξαναγυρίσει στους φραπέδες, στα Εξάρχεια, και στα ανορθόγραφα τουίτ στη Μενεγάκη, δεν υπάρχει περίπτωση να πει: «Αρκετά γελοιοποιηθήκαμε σύντροφοι. Καιρός να φεύγουμε.» Για να αντιληφθείς τη γελοιοποίηση πρέπει να έχεις αίσθηση του γελοίου. Αυτοί δεν την έχουν. Προβλέπω εξάντληση 4ετίας. Φυσικά, θα έχει διαλυθεί η χώρα.
– Αν παραιτούνταν, υπάρχει κυβερνητική πρόταση για το «μετά;»
Υπάρχουν οι προτάσεις που επεξεργάστηκε από το 2011 η «Δημιουργία, ξανά!» και βρίσκονται αναλυτικά στο site μας (www.dimiourgiaxana.gr): γραμμικός φόρος 12% σε φυσικά και νομικά πρόσωπα με όλα τα έξοδα να εκπίπτουν, πληροφορική παντού στο Δημόσιο, πλήρης κατάργηση του ΕΝΦΙΑ, κλείσιμο αντιπαραγωγικών δομών του Δημοσίου με απόλυση των υπαλλήλων τους, αξιολόγηση όλων των υπηρεσιών του Δημοσίου βάσει σχέσης κόστους – αποτελέσματος, απελευθέρωση της αγοράς, εκτεταμένες ιδιωτικοποιήσεις, αυστηρή τήρηση των κανόνων του παιχνιδιού, ευνομία, ευταξία, αντικατάσταση του καθεστώτος των αδειοδοτήσεων με υπεύθυνη δήλωση, προσδιορισμός των συντάξεων αναλογιστικά, βάσει των προσωπικών σου ασφαλιστικών εισφορών, για να πούμε τα πιο βασικά. Η οικονομία θα απογειωνόταν.
– Δεν είστε όμως κόμμα εξουσίας. Τον ΣΥΡΙΖΑ αυτή τη στιγμή τον απειλεί η ΝΔ. Αυτή θα είναι, όπως φαίνεται, κυβέρνηση αν γίνουν εκλογές. Την θεωρείτε έτοιμη να κυβερνήσει;
Όχι. Η ΝΔ ήταν ένα μπλε ΠΑΣΟΚ. Ένα κόμμα λαϊκιστικό, πελατειακό, κρατικιστικό, διαπλεκόμενο, με όλη την παθογένεια του ελληνικού πολιτικού συστήματος. Βεβαίως δεν είναι σαν τον ΣΥΡΙΖΑ, ο ΣΥΡΙΖΑ είναι εκτός συναγωνισμού. Είναι παγκόσμιο φαινόμενο.
– Η εκλογή του Κυριάκου Μητσοτάκη δεν δημιουργεί προϋποθέσεις για αλλαγή της φυσιογνωμίας της ΝΔ;
Όπως το είπατε: «δημιουργεί προϋποθέσεις». Μέχρι οι προϋποθέσεις να γίνουν θέσεις, θέλει πολλή δουλειά κι από τον Κυριάκο κι από όσους σοβαρούς τον στηρίζουν. Κυρίως θα πρέπει να συγκρουσθεί με αυτό που λέγεται κομματικός μηχανισμός εξουσίας. Δηλαδή ένα δαιδαλώδες και δύσοσμο δίκτυο αλληλοεξαρτήσεων, και αλληλοκαλύψεων με βαρωνίες, διαπλοκή και προσοδοθηρικά οφέλη. Μέχρι στιγμής έχει αποδειχθεί ανίκητο. Μακάρι να ηττηθεί από τον Κυριάκο.
– Δεν θα ήταν πιο δυνατός ο Κυριάκος, αν είχε τη δική σας συνεργασία;
Εκείνος ξέρει. Διότι εκείνος ξέρει πού θέλει να πάει και με τι έχει πάρει απόφαση να συγκρουσθεί. Εμείς τις ασκήσεις εσωκομματικών ισορροπιών δεν τις απολαμβάνουμε. Δεν υπάρχει περίπτωση δηλαδή εγώ ξαφνικά να… ανακαλύψω ότι ο Καραμανλής ο (εντελώς) Β’ είναι κεφάλαιο για τη χώρα, επειδή η ΝΔ χρειάζεται τις ψήφους των καραμανλικών. Ή ότι ο Γιακουμάτος είναι εγγύηση ανανέωσης. Βέβαια, ένα μεγάλο κόμμα εξουσίας είναι λογικό, και επιθυμητό επίσης, να χωράει πολλές ιδεολογικές τάσεις. Άλλο όμως αυτό και άλλο να πρέπει να συναγελάζεσαι με όλη τη μούχλα του παλαιοκομματισμού επειδή ο κάθε βαρώνος σέρνει και 100.000 ψήφους από πίσω. Εμείς το στίγμα μας το κάναμε σαφές 5 χρόνια τώρα: δεν μπήκαμε στην πολιτική για την καρέκλα αλλά για να κάνουμε τη δύσκολη δουλειά. Κι αν δεν αλλάξεις το κόμμα σου δεν θα μπορέσεις να αλλάξεις τη χώρα.
– Τον Κυριάκο τον στηρίξατε όμως στην διεκδίκηση της αρχηγίας…
Βεβαίως διότι τον θεωρώ καλύτερο από τον Μεϊμαράκη για το μοντέλο της χώρας που φαντάζομαι. Ο Κυριάκος είναι εκφραστής μεγάλου μέρους των δικών μας θέσεων. Το ζητούμενο, ξαναλέω, είναι αν θα μπορέσει να τις εφαρμόσει ξεκινώντας από το κόμμα του.
– Ποια θα ήταν η πρώτη αλλαγή που θα κάνατε, αν ήσασταν κυβέρνηση;
Θα αλλάζαμε τον συνδικαλιστικό νόμο. Τέρμα οι συνδικαλιστικοί μισθοί, οι παροχές, οι άδειες και οι απαλλαγές από την εργασία για τους εργατοπατέρες. Θες να συνδικαλιστείς; Ελεύθερα, αλλά εκτός ωραρίου εργασίας. Η απεργία θα επιτρέπεται μόνο για συγκεκριμένα αιτήματα που σχετίζονται αυστηρά με την εργασία σου και μόνο με απόφαση του 50% + 1 των εγγεγραμμένων, όχι των παρόντων. Παράνομη απεργία σημαίνει αυτόματη απόλυση χωρίς αποζημίωση. Περιφρούρηση απεργίας, κατάληψη, αποκλεισμοί, δηλαδή το να μην σε αφήνω να πας στη δουλειά σου επειδή έτσι γουστάρω, σημαίνει επίσης απόλυση και επιπλέον ποινική δίωξη. Με την ΑΔΕΔΥ και τους εργατοπατέρες του Δημοσίου να παραλύουν τη χώρα όποτε τους καπνίσει, η Ελλάδα δεν είναι κυβερνήσιμη.
– Αυτό δεν θα ξεσηκώσει θύελλα αντιδράσεων;
Μια θύελλα αντιδράσεων την αντιμετωπίζεις με θύελλα νομιμότητας. Όπως έκανε ο Ρήγκαν με τους ελεγκτές εναέριας κυκλοφορίας. Όπως έκανε η Θάτσερ με τους ανθρακωρύχους. Ένα στραβό σίδερο για να ισιώσει θέλει αμόνι και σφυρί. Κι αν είναι πολύ στραβό το ξαναρίχνεις στο χυτήριο.
– Έχετε αναφερθεί πολλές φορές στην αξιολόγηση. Είναι από τα βασικά σας προτάγματα;
Το βασικότερο. Υπάρχει κάτι στη φύση που δεν αξιολογείται; Και μάλιστα εκεί το αποτέλεσμα της αξιολόγησης το μαθαίνεις αυτόματα. Το ποια γαζέλα τρέχει λιγότερο θα της το πει το λιοντάρι που έρχεται από πίσω.
– Στο Δημόσιο πώς φαντάζεστε την αξιολόγηση;
Με την εφαρμογή της Πληροφορικής θα γίνεται σχεδόν αυτόματα. Το ηλεκτρονικό πρωτόκολλο, ας πούμε, θα καταγράφει πότε χρεώθηκα έναν φάκελο και πότε τον τελείωσα. Γιατί ο Α διεκπεραιώνει 50 υποθέσεις τον μήνα κι ο Β που έχει ακριβώς το ίδιο αντικείμενο, μόνο 5; Επιπλέον ο πολίτης θα μπορεί να παρακολουθεί την εξέλιξη της υπόθεσής του. Θα πληκτρολογεί τον αριθμό πρωτοκόλλου και θα βλέπει ότι βρίσκεται στα χέρια του τάδε που είναι υποχρεωμένος να απαντήσει μέσα σε τόσες μέρες. Σίγουρα πάντως αξιολόγηση δεν είναι το ένα κομματόσκυλο να κρίνει το άλλο.
– Και τι θα λειτουργεί ως “λιοντάρι που έρχεται από πίσω”;
Η απειλή της απόλυσης. Όταν ξέρεις ότι, είτε εργάζεσαι είτε όχι, κανένας δεν σε κουνάει από το πόστο σου, έχεις κίνητρο να μην εργάζεσαι. Όμως επιτρέψτε μου να επισημάνω ότι η οπτική γωνία από την οποία βλέπουμε το θέμα είναι λάθος. Δεν θα πρέπει να είναι οι εργαζόμενοι στο Δημόσιο το κέντρο του ενδιαφέροντος αλλά οι υπηρεσίες που προσφέρουν. Το Δημόσιο οφείλει κάθε χρονική στιγμή να προσφέρει στον πολίτη σύγχρονες υπηρεσίες με το μικρότερο δυνατόν κόστος, διότι όλα τα πληρώνουν οι φορολογούμενοι. Αν λοιπόν ένα software ή μια άλλη τεχνολογική ανακάλυψη καταφέρει την δουλειά που πρώτα την έκαναν 10 άτομα τώρα να την κάνουν 2, το Δημόσιο οφείλει να εκσυγχρονισθεί. Θα απολύσει τους 8 που δεν χρειάζονται και θα μειώσει ισόποσα τους φόρους.
– Τι θα κάνουν μετά αυτοί οι 8;
Θα γίνουν πλούσιοι. Σε ένα κράτος με μικρή φορολογία, που τη μειώνει συνεχώς υιοθετώντας την τεχνολογία, η ανάπτυξη θα βρίσκεται σε διαρκή οργασμό και οι ευκαιρίες εργασίας θα είναι ατελείωτες. Αν κάποιος, φυσικά, θέλει να δουλέψει. Αν έχει την απαίτηση να μισθοδοτείται για να βάζει δύο σφραγίδες τη μέρα, λυπάμαι, δεν θα βρεθεί κανένας στον ιδιωτικό τομέα να τον πληρώσει και δεν θα έπρεπε να τον πληρώνει ούτε ο Δημόσιος. Όμως τα κράτη που εφαρμόζουν κινητικότητα στην αγορά εργασίας είναι τα πλουσιότερα στον κόσμο. Θα μας χάλαγε μέσος μισθός 6000 ευρώ; Και όσα κράτη ξεκίνησαν πριν λίγα χρόνια να την εφαρμόζουν, σήμερα καλπάζουν. Ας ξεκολλήσουμε επιτέλους από τη χρεοκοπημένη αντίληψη της σιγουριάς που δήθεν προσφέρει ένα δημόσιο γραφείο. Η μεγαλύτερη σιγουριά σε έναν άνθρωπο είναι να είναι καλός στη δουλειά του και να υπάρχουν δουλειές.
– Σκέφτομαι πόσο μεγάλες αλλαγές πρέπει να γίνουν στην ελληνική κοινωνία. Κι αν είμαστε έτοιμοι γι’ αυτές.
Ποτέ δεν θα είμαστε έτοιμοι. Αλλά όσο περνάει ο καιρός και μένουμε άπραγοι, τα πράγματα θα γίνονται όλο και πιο δύσκολα. Και δεν μιλάμε μόνο για το δημόσιο. Κι ο ιδιωτικός τομέας μολύνθηκε από τα τοξικά απόβλητα του Δημοσίου. Δεν αναφέρομαι μόνο στους διαπλεκόμενους «επιχειρηματίες». Αλλά σε κάθε επαγγελματικό κλάδο που επεδίωκε να έχει – και τα κατάφερνε – έσοδα λόγω σχέσεων με το γκουβέρνο. Εξυγίανση της αγοράς σημαίνει να λειτουργεί ελεύθερα ο ανταγωνισμός και να υπάρχουν κάθε φορά τόσοι επαγγελματίες όσοι χρειάζονται. Έχουμε υπερβολικά πολλούς δικηγόρους και φαρμακοποιούς, για παράδειγμα. Θα μπορούσα να πω άλλα 100 παραδείγματα κορεσμένων επαγγελμάτων. Αυτό σημαίνει ότι χιλιάδες άνθρωποι που σπούδασαν μια επιστήμη σε ένα κράτος που ουδέποτε συνέδεσε τις σπουδές με την αγορά εργασίας, θα πρέπει να αλλάξουν επάγγελμα. Μέχρι σήμερα πιέζουν για προσοδοθηρικά οφέλη: φιξαρισμένες τιμές, κέρδος καθορισμένο δια νόμου, φόρους υπέρ τρίτων, εμπόδια στην είσοδο νέων επαγγελματιών. Όλα αυτά επιβαρύνουν την οικονομία. Όταν όμως απελευθερώσεις τον ανταγωνισμό οι τιμές πέφτουν ενώ ανεβαίνει και η ποιότητα των υπηρεσιών – ταυτόχρονα. Όλα τα ανταγωνιστικά κράτη έχουν στο επίκεντρο της προσοχής τους τον καταναλωτή. Εμείς έχουμε τη συντεχνία.
– Ποιος πιστεύετε ότι έχει το μεγαλύτερο μερίδιο ευθύνης για τον δημοσιονομικό εκτροχιασμό της χώρας; Μπορούσαμε να αποφύγουμε την υπαγωγή στο Μηχανισμό Στήριξης ή ήταν μονόδρομος για την κυβέρνηση Παπανδρέου, από τη στιγμή που παρέλαβε μια «ωρολογιακή βόμβα», όπως αποδείχθηκε, από την κυβέρνηση Καραμανλή;
Την μεγαλύτερη ευθύνη την έχει ο ψηφοφόρος. Αυτός ψήφισε και τον Παπανδρέου και τον Καραμανλή, ο οποίος για μένα θα ήταν ο χειρότερος πρωθυπουργός της ιστορίας αν δεν υπήρχε ο Τσίπρας. Μεταξύ των δύο, ο Καραμανλής έχει μακράν τη μεγαλύτερη ευθύνη. Μόνο το 2009, η τρύπα του προϋπολογισμού ήταν 36 δις ευρώ. Έναν κουλουρτζή να έκανες πρωθυπουργό καλύτερα θα τα κατάφερνε. Αλλά και ο Παπανδρέου έχει ευθύνη με τις ανοησίες που έλεγε για έθνος διεφθαρμένων και για πιστόλια στο τραπέζι. Είδαμε ποιους πέτυχαν όταν εκπυρσοκρότησαν. Κυρίως όμως έχει ευθύνη διότι δεν εφάρμοσε, τότε που ακόμη υπήρχε «λίπος» και ένα σημαντικό απόθεμα εμπιστοσύνης στις αγορές και στους εταίρους, δομικές μεταρρυθμίσεις. Σήμερα θα ήμασταν στην πρώτη γραμμή της ανάπτυξης, όπως η Ιρλανδία. Υπεύθυνος ήταν και ο Σαμαράς που ως αντιπολίτευση εμπνεύστηκε την αντιμνημονιακή παράνοια. Αυτοί οι δύο, μια που ήταν και παλιοί φίλοι θα μπορούσαν να απογειώσουν την Ελλάδα. Όμως την χαντάκωσαν. Ο Τσίπρας και ο θίασός του ήταν φυσικό επακόλουθο. Ένα κουφάρι νομοτελειακά θα γεμίσει σκουλήκια.
– «Ανάσταση» βλέπετε;
Όσο ο ψηφοφόρος εξακολουθεί να προτιμάει εκείνους που του χαϊδεύουν τα αυτιά με ευχάριστα ψέματα, όχι. Αν εφαρμοστεί το πρόγραμμά μας, σε 6 μήνες θα έχουν αναστραφεί οι δείκτες της παρακμής. Σε δύο χρόνια θα είμαστε μια άλλη χώρα.
– Εάν προκηρυχθούν εκλογές, η «Δημιουργία Ξανά!» θα κατέλθει αυτόνομα ή θα επιδιώξετε κάποια εκλογική συνεργασία;
Θα εξαρτηθεί από την συγκυρία, όταν γίνουν. Πάντως, σας είπα, δεν τις βλέπω σύντομα. Μέχρι να γίνουμε Βενεζουέλα υπάρχει ακόμα αρκετός δρόμος.
– Να σας ρωτήσω και κάτι σοσιαλμηντιακό, σαν υστερόγραφο;
Ελεύθερα.
– Γιατί κάνατε το σχόλιο για τον Φύσσα;
Διότι έπρεπε. Διότι παραβάσταξε η βιομηχανία εξαγνισμού και παραγωγής ινδαλμάτων της αριστεράς που κρατάει από τον εμφύλιο. Καταλαβαίνω την ανάγκη ενός έθνους σε καθολική παρακμή να ψάχνει για ήρωες, όμως ο Φύσσας δεν ήταν αυτός που θέλουμε. Ήταν απλώς θύμα δολοφονίας. Το ότι τον σκότωσε ένας φασίστας δεν τον καθιστά αυτομάτως αντιφασίστα. Εγώ τον Φύσσα δεν τον ήξερα. Τον έψαξα μετά το έγκλημα. Κι έφριξα από τη βιαιότητα και τη χυδαιότητα της «τέχνης» του. Αν θέλετε να τον ψάξετε κι εσείς ιδού το ειρηνιστικό του μήνυμα: https://www.youtube.com/watch?v=fHGuvefMloQ
Δεν εξισώνω τον θύτη με το θύμα, ούτε τους στίχους με το μαχαίρι, έχω όμως το δικαίωμα, σε μια δημοκρατία που επέτρεπε στον Φύσσα να τραγουδάει για κατουρημένα μυαλά και άντερα να θεωρώ αυτούς τους στίχους κήρυγμα μίσους και τον δημιουργό τους φασίστα. Είμαι φανατικά εναντίον της βίας, είναι αυτονόητο ότι καταδικάζω κάθε πράξη βίας αλλά καταδικάζω και κάθε ιδεολογία που υμνεί τη βία ως μέσο “επίλυσης” διαφορών, πολιτικών, κοινωνικών ή οποιουδήποτε άλλου είδους. Ο Φύσσας και οι δολοφόνοι του βρίσκονται στην ίδια πλευρά του ποταμού, εκεί που η ανυπαρξία επιχειρημάτων στοχοποιεί ανθρώπους και όχι ιδέες. Μολονότι έψαξα πολύ δεν είδα να γράφει κάτι φιλειρηνικό ο Φύσσας όταν το κόμμα στο οποίο ανήκε, ο ΑΝΤΑΡΣΥΑ, πρωτοστατούσε στο έγκλημα της MARFIN.
Ελπίζω να καταλάβουμε κάποτε πως δεν υπάρχει καλός και κακός φασισμός. Τα μεγαλύτερα εγκλήματα, και στον κόσμο και στη χώρα μας, έχουν διαπραχθεί υπό το πρόσχημα ενός ανώτερου αριστερού ιδανικού. Είσαι αριστερός; Μπορείς να σπάζεις και να καις – περιουσίες και ανθρώπους. Να εκτελείς εν ψυχρώ αθώους και να κηρύττεις το μίσος εναντίον οποιουδήποτε αν δεν σ΄αρέσουν οι ιδέες του. Δεν είσαι αριστερός; Ακόμα και η έκφραση διαφορετικής γνώμης σε καθιστά de facto “φασίστα”. Οι ανθρωποφαγικές επιθέσεις που δέχθηκα, με ευθείες απειλές κατά της ζωής μου, μετά αυτό το, αυτονόητο για μένα, σχόλιο, φανερώνουν πώς αντιλαμβάνονται την ελευθερία του λόγου οι αριστεροί τραμπούκοι. Θα έπρεπε μάλλον να είχα κάνει το σχόλιο σε στίχο ραπ για να θεωρηθεί “τέχνη”. Λυπάμαι για όσους ενοχλήθηκαν αλλά ο ρόλος του πολιτικού, όπως εγώ τον εννοώ, δεν είναι να κάνει δημόσιες σχέσεις. Είναι να λέει αλήθειες. Κι ας πονάν. Μόνο έτσι είναι χρήσιμος.
Θάνος Τζήμερος
Πρόεδρος Δημιουργίας Ξανά
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σχολιάστε στα Ελληνικά,Ιταλικά,Αγγλικά αντε και Γερμανικά. Όχι greeklish ρε παιδιά!