Πολίτες που συζητάνε για την πόλη τους

Χθες στο Ζαχαροπλαστείο Σερεμέτα στη Βέροια έγινε μια συνάντηση της πρωτοβουλίας πολιτών οι οποίοι νοιάζονται για δύο πλατείες της πόλης: Ωρολογίου και Πλατάνων. Στην συνάντηση βρέθηκε και το καινούριο συμβούλιο του τοπικού συλλόγου Αρχιτεκτόνων. Η συνάντηση ξεκίνησε ενημερωτική και ιδιαίτερα προσεκτική έως ότου χρειάστηκε να ακουμπήσουν δύο καίρια και  ευαίσθητα (έως οδυνηρά) σημεία γενικότερης δυσλειτουργίας του Δήμου. 

Μηνύσεις, μηνυόμενοι και ο λογαριασμός

Θα μπορούσες να πεις σαρκάζοντας πως οι παλιές αγάπες δεν πεθαίνουνε ποτέ. Θα μπορούσες, αν τα πράγματα δεν είχαν την ζοφερή όψη που έχουν όλα σχεδόν τα πράγματα στον τόπο μας. Δημόσια και ιδιωτικά. 

Τα σκουπίδια και οι δρόμοι της Ινδίας. Εξωτικές λύσεις

Σήμερα το πρωί ερχόμενος στο γραφείο μου σκεφτόμουν ότι σκέφτεται ο κάθε Έλληνας: Ότι έχω την ατυχία να ζω σε μια -μη χώρα (άντε σε μια μη Ευρωπαϊκή χώρα) αλλά και δυστυχώς σε μια –μη- πόλη. Σκουπίδια στους δρόμους και την πλατεία κι ένα πρόσφατο καλοφτιαγμένο οδόστρωμα της οδού Δήμητρας. Θυμήθηκα τότε τα ατυχήματα πριν την ανακατασκευή του οδοστρώματος.  Ένα ατύχημα το μήνα και ένα σοβαρό ατύχημα κάθε έξι μήνες. Αν ψάξεις ακόμη και σήμερα στο google street θα δεις ακόμη ένα μισογρεμισμένο τοίχο στο ύψος του Δήμητρας 8. Ήταν από αυτοκίνητο που εκτράπηκε από την πορεία του. Μόλις αποκαταστάθηκε το οδόστρωμα χρόνια μετά σταμάτησαν τα ατυχήματα. Θαύμα; Κάθε άλλο. Απλή φυσική. 

Σκουπίδια, οδοστρώματα και ένας μη δήμος...

Αυτά με παρέπεμψαν σε άρθρο που είχα βρει στο διαδίκτυο πριν καιρό και το αποθήκευσα. Αφορούσε την χρήση ανακυκλωμένου πλαστικού στην χρήση οδοστρωσίας. Ευτυχώς δεν αφορούσε σε κάποιο κανονικό κράτος. Αφορούσε πόλεις τις Ινδίας. Μη περάσει από το μυαλό κανενός ότι είμαστε καλύτεροί τους. Απλώς μπορούμε να παίζουμε μαζί τους λόγω κοινού επιπέδου διαφθοράς και μερικών άλλων παρακμιακών πραγμάτων. 

Μετέφρασα το άρθρο και το παραθέτω. Έχει πολλά links για όσους ενδιαφερθούν. Λίγα Αγγλικά χρειάζεται αλλά ποιός δεν ξέρει σήμερα...