Ο κάθετος άξονας της Εγνατίας στη Βέροια-Νάουσα -Σκύδρα

Στην πόλη της Βέροιας ξεκίνησε μια ακόμη ανούσια πλην όμως ελκυστική για τους άρχοντες συζήτηση. Εδώ θα κάνω μερικές παρατηρήσεις. Οι μέτριοι και κάτω έλκονται από συζητήσεις αυστηρά ποσοτικοποιημένες. Τόσο ποσοτικοποιημένες που ο παράγων της ποσότητας είναι σημαντικότερος από το ίδιο το αντικείμενο. Για παράδειγμα μια κουβέντα για αθλητισμό γίνεται ιδιαίτερα γοητευτική όταν έχει να κάνει με σκορ, κατατάξεις και καταγραφές.
Μια κουβέντα για πολιτική γίνεται, πάντα για τους στενόμυαλους, ενδιαφέρουσα όταν μένει στις εκλογές. Έτσι και μια κουβέντα για την ανάπτυξη της πόλης γίνεται γοητευτική σχεδόν όταν αρχίσουμε τον καβγά για το που πρέπει να κουμπώσει ο κάθετος άξονας της Εγνατίας. Βέροια, Κουλούρα ή Μέση. 

Η εμμονή σε μια από τις θέσεις βέβαια δεν έχει να κάνει μόνον με την ανεπάρκεια κάποιων δημόσιων προσώπων. Υποκρύπτει και συμφέροντα άγνωστα στους πολλούς, στη φάση αυτή τουλάχιστον, αλλά ευδιάκριτα όταν αρχίσει να κατασκευάζεται ο δρόμος ή και μετά την κατασκευή του. Είναι βέβαια και τα τηλέφωνα. Άρχισαν να χτυπάνε και να μου θέτουν την ίδια πάντοτε άστοχη ερώτηση. Που πρέπει να γίνει η συναρμογή του κάθετου άξονα. Κούμπωμα το λένε αλλά αυτό εννοούν.

Η απάντηση που έχω δώσει μέχρι στιγμής, η οποία προέρχεται από την επαγγελματική μου διαστροφή από την μία αλλά και από το γεγονός ότι δεν έχω κάποιο ακίνητο στην  περιοχή, ενώ κατά την γνώμη μου είναι απλή και ορθολογική, φαίνεται ιδιαίτερα εκνευριστική γι΄αυτούς που με ρωτάνε. Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή.

Η λίστα

Τα τεχνικά έργα τα σχεδιάζουν τεχνικοί. Όπως οι εγχειρίσεις είναι έργα χειρουργών, οι μάχες στρατιωτικών, η αποκομιδή των σκουπιδιών οδοκαθαριστών και πάει λέγοντας. Οι τεχνικοί όμως για να σχεδιάσουν ένα έργο παίρνουν υπ’ όψιν τους παράγοντες.  Αυτοί εκτός από τα αυστηρά τεχνικά κομμάτια όπως για παράδειγμα το έδαφος και η διαθέσιμη τεχνολογία είναι και οι απαιτήσεις της κοινωνίας από το έργο.  Για να το κάνουμε πιο κατανοητό όταν ο αρχιτέκτονας σχεδιάζει ένα σπίτι από τι μια μεριά οφείλει να έχει στο μυαλό του το πόσο όμορφο ή κατασκευάσιμο είναι αλλά και από την άλλη τις ανάγκες που οφείλει να καλύπτει. Πόσα μέλη έχει η οικογένεια πόσα, μικρά παιδιά, πόσους εφήβους και πόσους γέροντες. Από την άλλη την δουλειά των πελατών, τα ωράριά τους και φυσικά την εισοδηματική τους στάθμη. Αυτά ο σχεδιαστής/μηχανικός τα μαθαίνει παίρνοντας μια ή παραπάνω συνεντεύξεις από τους πελάτες του. Οι έξυπνοι πελάτες, μελλοντικοί χρήστες σπιτιών, έρχονται πάντα όχι με ένα έτοιμο σπίτι στο μυαλό τους, αλλά με μια λίστα απαιτήσεων την οποία μάλιστα την διαπραγματεύονται με τον αρχιτέκτονα.

Τα μεγάλα τεχνικά έργα

Αυτά με τα σπίτια που είναι μικρά τεχνικά έργα. Το ίδιο οφείλει να συμβαίνει και μ’ ένα μεγάλο τεχνικό έργο. Ένα δρόμο  Εθνικής σπουδαιότητας.  Τον κάθετο άξονα για παράδειγμα.  Εδώ οφείλουν οι σκοπιμότητες να γίνουν σαφείς και μετρημένες. Δλδ να κάνουμε καταρχήν μια λίστα από τις απαιτήσεις που έχει η τοπική κοινωνία από τον κάθετο άξονα, και μετά να συναποφασίσουμε έναν συντελεστή βαρύτητας για την κάθε μας απαίτηση. Την λίστα αυτή θα την δώσουμε στους τεχνικούς αυτοί θα κάνουν τρεις προμελέτες, μια για την κάθε λύση και στο τέλος θα συντάξουν ένα πίνακα αξιολόγησης με βάση πάντα το point system που καθορίστηκε από την τοπική κοινωνία.  

Η κεντρική διοίκηση

Φυσικά το αβάκιο της αξιολόγησης της τοπικής κοινωνίας θα είναι διάφορο απ’ αυτό της κεντρικής διοίκησης. Η ύπαρξη μια τέτοιας όμως προετοιμασίας από μέρους μας θα αναγκάσει και την κεντρική διοίκηση να καταθέσει και τα δικά της κριτήρια και να γίνει μια δύσκολη πλην όμως ουσιαστική συζήτηση και μ΄αυτήν, που στο κάτω κάτω της γραφής, θα χρηματοδοτήσει το έργο. 

Τα χρήσιμα παραπροϊόντα

Αυτό βέβαια θα αποδώσει και άλλους ανέλπιστα χρήσιμους καρπούς. Όσοι έχουν κρυφές σκοπιμότητες τις οποίες πάνε να τις κρύψουν πετώντας μια θέση και μερικά ασυνάρτητα επιχειρήματα θ΄ αναγκαστούν να είναι πολύ πιο  διαβασμένοι όταν θα προτείνουν κριτήρια και συντελεστές.  Όλοι λοιπόν μέσα από μια τέτοια διαδικασία θα γίνουν καλύτεροι. 

Ο γκρίζος μου Επίλογος

Θα μπορούσα να παραθέσω μια λίστα αναπτυξιακών σκοπιμοτήτων για να ξεκινήσει μια τέτοια κουβέντα. Φοβάμαι όμως ότι θα χάσω τον χρόνο μου, και δεν το θέλω. Ακόμη μια φορά οι άρχοντες θα εξαντληθούν σε μια ανούσια φλυαρία. Γι’ αυτό τους ψηφίσαμε άλλωστε.