Το πρόβλημα των αδεσπότων (Μικρή συνεισφορά)

Εδώ και μια βδομάδα προσπαθώ να ανοίξω μια κουβέντα μέσω αυτού του blog για τα αδέσποτα σκυλιά στην πόλη μου. Η συγκομιδή ήταν πολύ φτωχή. Ένα σχόλιο μόνον. Αυτή η άρνηση των συμπολιτών μου να συζητήσουν πάνω στο θέμα με έβαλε σε σκέψεις. Την απάντηση την βρήκα μέσα μου:  Γιατί είναι ιδιαίτερα διλημματική.

Από την μια βλέπεις τον πληθυσμό των αδεσπότων να αυξάνεται, και μαζί μ’ αυτόν να αυξάνονται τα επιθετικά ζώα και οι επιθέσεις σε ανθρώπους. Από την άλλη βλέπεις πανέμορφα ζώα (γιατί κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει ότι κάποια απ’ αυτά είναι) και νιώθεις ενοχές και μόνο στη σκέψη της θανάτωσής τους. Ύστερα είναι και η πίεση από τις επίμονες φήμες και ανακοινώσεις περί επιδημίας λύσσας. Το εύκολο είναι να  απέχεις από την συζήτηση. Να αφήνεις το πρόβλημα στους άλλους, επιβεβαιώνοντας πως η ευθύνη είναι οδυνηρή και η οδύνη αποκρουστική. Μόνο που η πραγματικότητα δεν σ’ αφήνει ήσυχο. Τα χειρότερα πάντα έρχονται για να επαληθεύσουν ξανά και ξανά το γενικό συμπέρασμα, ότι η βελτίωση έρχεται μόνον μέσα από επίμονη προσπάθεια και ποτέ τυχαία.

Είμαι αρκετά μεγάλος στην ηλικία για να παίξω κρυφτούλι και τις ευθύνες. Και οι ευθύνες είναι προσωπικές άρα και δικές μου. Κάτω από αυτό το πρίσμα αποφάσισα να κάνω το αυταπόδεικτο: Να μην εκφράσω καμιά άποψη πριν δω τι έπραξαν άλλοι πριν από μένα.  Η κωδικοποίηση της  ανθρώπινης συμπεριφοράς και η συσσώρευση εμπειρίας γίνεται μέσω των Νόμων, οπότε μη μπορώντας να κάνω και τίποτε άλλο στρώθηκα στο διάβασμα. Για καλή μου τύχη ο Νόμος είναι όσο πιο φρέσκος γίνεται. Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα της Κυβερνήσεως μόλις την 02 02 13. Ούτε μήνας δηλαδή. 

Διατάξεις για τα αδέσποτα και ο ορισμός του επικίνδυνου ζώου.

Το Άρθρο 9 (Περισυλλογή και διαχείριση αδέσποτων ζώων συντροφιάς) μαζί με τον ορισμό του τι θεωρείται επικίνδυνο είναι αυτά που σε απασχολούν σε πρώτη φάση.

Έτσι λοιπόν στην αρχή μαθαίνουμε ποιος επιτρέπεται να κάνει περισυλλογή αδεσπότων: Οι δήμοι και οι φιλοζωικές ενώσεις αν έχουν την απαραίτητη υποδομή και προσωπικό. Στο τι συνίσταται η υποδομή αποφασίζει ο υπουργός σε μελλοντική του απόφαση.

Η υλοποίηση της περισυλλογής μπορεί να γίνει από φορείς είτε αμιγώς αυτοδιοικητικούς ή μικτούς με συμμετοχή πολλών δήμων και φιλοζωικών ενώσεων αλλά και από φιλοζωικές οργανώσεις αποκλειστικά. Οι πόροι μπορεί να είναι επίσης ποικίλοι (κρατικοί, δημοτικοί, ιδιωτικοί) το μοτίβο επαναλαμβάνεται και ως προς το οικόπεδο που θα στεγαστούν οι δραστηριότητες.  Ο έλεγχος ασκείται από κρατική υπηρεσία και το νομοθετικό πλαίσιο λειτουργίας από νόμους του 1977 και 1978. Ειδικά σαν στοιχείο επάρκειας για τις φιλοζωικές ενώσεις είναι η αναλογία ένας κτηνίατρος ανά 50 ζώα.

Συνεχίζοντας αναφέρει ποιοι θα πραγματοποιούν την περισυλλογή: «Εκπαιδευμένα άτομα» χωρίς περισσότερες πιστοποιήσεις κλπ αρκεί να επιβλέπονται από κτηνίατρο που ορίζεται από Δημοτική ή κρατική Υπηρεσία (αναφέρει ποιες).

Μετά την περισυλλογή τα ζώα οδηγούνται στα καταφύγια αδεσπότων, δημοτικά κτηνιατρεία ή ακόμη και σε ιδιωτικά κτηνιατρεία. Εξετάζονται αποθεραπεύονται, στειρώνονται, σημαίνονται και καταγράφονται ηλεκτρονικά. Αν νοσούν και το νόσημα είναι ιάσιμο θεραπεύονται. Αν θεωρηθούν επικίνδυνα, ανιάτως ς νοσούντα, ανίκανα να αυτοσυντηρηθούν  και τα φιλοζωικά σωματεία αρνηθούν να αναλάβουν την φροντίδα τους τότε υποβάλλονται σε ευθανασία. Αν διαπιστωθεί ότι έχουν ιδιοκτήτη επιστρέφονται σ’ αυτόν. τα υγιή μπορούν να υιοθετηθούν από ενήλικους ή φιλοζωικές, αφού εμβολιασθούν σημανθούν και υπογραφεί «δήλωση υιοθεσίας» που καθιστά το άτομα ή την οργάνωση υπεύθυνους γι’ αυτά. Το ίδιο μπορεί να συμβεί και για νέους ιδιοκτήτες εκτός Ελλάδας. Τα ζώα απαγορεύεται να μείνουν σε καταφύγια εκτός της χώρας.

«Ανήλικά» ζώα (μέχρι 5 μηνών) παραμένουν στο καταφύγιο. Ζώα υγιή που δεν έχουν υιοθετηθεί επανεντάσσονται στα όρια του οικείου δήμου αφού αποπαρασιτωθούν στειρωθούν και  εμβολιασθούν.

Η πυκνότητα του πληθυσμού των ζώων πριν την επανένταξή των είναι καθοριστική και ορίζεται από την πενταμελή επιτροπή που ορίζεται από τον Δήμο (δύο μέλη από τις φιλοζωικές οργανώσεις, οπωσδήποτε ένας κτηνίατρος και ένα μέλος του κυνηγετικού συλλόγου για τον πέμπτο δεν αναφέρεται). Η ευθύνη για τα αδέσποτα είναι του Δήμου και των φιλοζωικών οργανώσεων. Αυτοί οφείλουν να κάνουν σημεία παροχής τροφής και νερού. Η επαναφορά απαγορεύεται γύρω από  νοσοκομεία, σχολεία, αθλητικά κέντρα, αυτοκινητόδρομους ταχείας κυκλοφορίας, λιμάνια, αεροδρόμια και αρχαιολογικούς χώρους.

Ο νόμος επιτρέπει σε αλλοδαπούς εθελοντές κτηνιάτρους να εκτελούν στειρώσεις αν έχουν άδεια ασκήσεως επαγγέλματος στην Ελλάδα. Οι στειρώσεις εκτελούνται και σε κινητές εγκαταστάσεις, των αλλοδαπών κτηνιάτρων. Για όλες τις κινητές εγκαταστάσεις δίδεται άδεια λειτουργίας από δημοτικές Υπηρεσίες. Στους εθελοντές αλλοδαπούς κτηνιάτρους μπορεί να διατίθενται με όρους και σταθερές εγκαταστάσεις (Η αλήθεια είναι ότι δεν κατάλαβα αυτήν την εμμονή του Νομοθέτη στους αλλοδαπούς εθελοντές. Μάλλον θα υπάρχουν πολλοί).

Η πενταμελής επιτροπή διαχείρισης αδέσποτων ζώων συντροφιάς συγκροτείται με απόφαση Δημάρχου. Αυτή αποφασίζει εκτός από την πυκνότητα των ζώων και για την επικινδυνότητα τους. Υπάρχει γενική αναφορά και ότι «αντιμετωπίζει τα προβλήματα  που προκύπτουν κατά τη διαχείριση των αδέσποτων ζώων».

Οι αποδεκτοί τρόποι ευθανασίας καθώς και οι όροι λειτουργίας κινητών μονάδων στείρωσης κλπ καθορίζονται από τον Υπουργό Γεωργίας.

Αναμένεται προεδρικό διάταγμα που θα βελτιώσει τις προδιαγραφές των καταφυγίων ζώων κλπ και θα καθορίσει την επιδότηση των Δήμων που αναλαμβάνουν παρόμοιες πρωτοβουλίες.

Για να ‘ρθουμε στον ορισμό του επικινδύνου ζώου για τον οποίο χύθηκε πολύ μελάνι και ανταλλάχθηκαν βαριές κουβέντες.

Επικίνδυνο ζώο συντροφιάς είναι το ζώο συντροφιάς, που αποδεδειγμένα εκδηλώνει απρόκλητα έντονη επιθετική συμπεριφορά προς τον άνθρωπο ή τα άλλα ζώα, καθώς και το ζώο που πάσχει ή είναι φορέας σοβαρού νοσήματος, που μπορεί να μεταδοθεί στον άνθρωπο ή στα άλλα ζώα και δεν θεραπεύεται.

Πολλοί θεωρούν ότι ο ορισμός έχει ελλείψεις και επιτρέπει «γενοκτονίες» άλλοι πάλι τον θεωρούν ασαφή. Ένας ορισμός όμως δεν αρκεί να λύσει ή να ματαιώσει την λύση κάποιου προβλήματος. Τέλος ο ίδιος ο Νόμος δεν μετατρέπει την Δημοτική αρχή σε απόλυτο άρχοντα. Αφήνει αρμοδιότητες σε ομάδες πολιτών.

Φυσικά τα παραπάνω είναι ένα μικρό κομμάτι του κειμένου. Οι προϋποθέσεις και οι υποχρεώσεις ενός ιδιοκτήτη ζώου συντροφιάς γίνονται ακόμη μεγαλύτερες. Αλλά αυτά σε κάποιο άλλο κείμενο.

Πάντως από μέρους του Δήμου εκτός ίσως από την επίσκεψη στην εισαγγελία για την σκοπιμότητα της οποίας διατηρώ ισχυρές επιφυλάξεις έγινε και ο ορισμός της πενταμελούς επιτροπής. Δεν έμαθα ακόμη τα ονόματα των μελών.