Η Νέα πολύ σκληρή Πραγματικότητα

Μου το έστειλε φίλος που του το έστειλαν και αυτουνού. Σε γενικές γραμμές μου άρεσε.

Τα τελευταία 65 χρόνια, ο Δυτικός κόσμος γνώρισε μια ευρύτατη ευημερία!

Η ευημερία αυτή βασίστηκε σε τρεις πυλώνες: 

1. Στη Συμμαχία των 'ατλαντικών' κρατών που εξασφάλισε συνθήκες ειρήνης και δημοκρατίας! Για πρώτη φορά στην Ιστορία μας για 65 συναπτά έτη δεν χρειάστηκε να σκοτωθούν Ελληνόπουλα σε πόλεμο! 

2. Στις πολιτικές που στήριξαν την επιχειρηματικότητα και την ατομική πρωτοβουλία,

και

3. Στην δημιουργία κλίματος πίστης ότι η ατομική περιουσία, τα ακίνητα και οι καταθέσεις των πολιτών δεν 'δημεύονται', είτε άμεσα, είτε μέσω 'κουρέματος', είτε μέσω υπερφορολόγησης.

Ο τρίτος αυτός πυλώνας δοκιμάζεται άγαρμπα αυτό τον καιρό!

Οι Γερμανοί ηγέτες φαίνεται να έχουν διαμορφώσει μια νέα άποψη για την επίλυση των προβλημάτων στο εσωτερικό της ευρωζώνης και σκέφτονται περίπου ως ακολούθως:

1. όταν υπάρχει δημοσιονομικό πρόβλημα σε μια Χώρα, θα επιβάλλεται πρόγραμμα αύξησης των φόρων και περικοπών στις δαπάνες.

2. όταν υπάρχει πρόβλημα υπερχρέωσης, τότε θα επιβάλλεται 'κούρεμα' στους ομολογιούχους και αυστηρή δημοσιονομική πειθαρχία που να οδηγεί σε πλεονάσματα.

3. όταν υπάρχει πρόβλημα σε μια τράπεζα, ή σε πολλές τράπεζες μιας χώρας, αντί να χρεώνεται το ευρύτερο Δημόσιο και όλοι οι φορολογούμενοι με το κόστος διάσωσης, οι ίδιοι οι καταθέτες θα πληρώνουν τη νύφη (μετατρέποντας τις καταθέσεις σε μετοχές ή σε κάποιας ειδικής μορφής ομόλογα), αφού όμως πρώτα μηδενιστούν τα επενδυμένα κεφάλαια των μετόχων και των ομολογιούχων.

Αυτή όμως η επιλογή δημιουργεί (ήδη δημιούργησε) κλίμα μεγάλης αβεβαιότητας και αναστάτωσης για όλους τους καταθέτες, για τα Χρηματιστήρια, τις αγορές ομολόγων. Και όχι μόνο: δημιουργεί μεγάλη αναστάτωση στη ψυχολογία και των καταναλωτών και των επενδυτών! 

Όπως είχε περιγράψει ο Ιάμβλιχος (250-325 μ.Χ), "πίστις μέν πρώτη εγγίνεται έκ τής ευνομίας μεγάλα ωφελούσα τούς ανθρώπους τους σύμπαντας, καί τών μεγάλων αγαθών τούτό έστι• κοινά γάρ τά χρήματα γίγνεται εξ´ αυτής, καί ούτω μέν εάν καί ολίγα ήι εξαρκεί".

Σε απλά νεοελληνικά, η εμπιστοσύνη στο σύστημα, όλους τους ωφελεί, γιατί το χρήμα κυκλοφορεί πιο γρήγορα και επαρκεί για τις συναλλαγές, έστω και αν δεν έχει κοπεί πολύ νόμισμα.

Και όμως, οι Ευρωπαίοι ηγέτες, αντί να συμβάλλουν στη δημιουργία κλίματος εμπιστοσύνης, συνεχίζουν να προκαλούν νέο κλίμα αναστάτωσης, χωρίς κανένα όφελος, με τις δηλώσεις τους ότι "οι καταθέσεις πάνω από €100 χιλιάδες δεν προφυλάσσονται", και με τεράστιο κόστος για όλα τα Κράτη!

Φαίνεται πως αν και η πλέον πρόσφορη επιλογή θα ήταν για την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα να χρηματοδοτήσει, τουλάχιστον μερικώς, κάποια τέτοιου είδους ανοίγματα (προφανώς παράλληλα με προγράμματα δημοσιονομικού συμμαζέματος ), έστω τυπώνοντας νέο χρήμα, όπως το Federal Reserve, οι βορειοευρωπαίοι έχουν αρχίσει να διαχωρίζουν την "Ένωση", σε "εμείς" και "εσείς"! 

Ίσως δηλαδή, ήδη να έχουν αποφασίσει να 'ελαφρύνουν' την ζώνη του ευρώ! Δηλαδή, "ή κάνετε αυτό που σας λέμε, όπως σας το λέμε, ή επιστρέφετε στο δικό σας νόμισμα, με ότι συνέπειες μπορεί να έχει κάτι τέτοιο για το τραπεζικό σας σύστημα, το εξωτερικό σας χρέος και την οικονομική σας σταθερότητα."  Αυτή φαίνεται να είναι η νέα πολύ σκληρή πολιτική που διαμορφώνει μια νέα πολύ σκληρή πραγματικότητα.

Η πολιτική αυτή είναι όμως κοντόφθαλμη και δρα αντιαναπτυξιακά για όλους, ακριβώς γιατί αναστατώνει οποιαδήποτε σχέση εμπιστοσύνης μεταξύ αποταμιευτών, επενδυτών  και τραπεζικού συστήματος.

Και ας μην έχει κανείς την ψευδαίσθηση ότι οι Χώρες του Ευρωπαϊκού Νότου μπορεί να ενώσουν τις δυνάμεις τους για να αντιμετωπίσουν το νεο-Προτεσταντικό τσουνάμι!

Ιταλοί και Ισπανοί δεν βλέπουν πιο είναι το νόημα να φτιάξουν μια "Λεγκα των Αδυνάμων". Δεν νομίζω πως πρέπει να έχει κανείς την ψευδαίσθηση πως Ιταλοί και Ισπανοί προσβλέπουν σε κάποια στενή συμμαχία με την Ελλάδα ή την Κύπρο για να διεκδικήσουν από τους 'βόρειους'. Είναι προφανές πως οι ισχυρότεροι νότιοι, κοιτάνε την πάρτη τους, και πως οι βόρειοι κρατάνε πολύ πιό άκαμπτη στάση, που μου θυμίζει 

την αλαζονική απάντηση που έδωσαν οι Αθηναίοι στους Μηλίους (περί το 415 π.Χ.), όταν οι Μήλιοι προσπαθούσαν να τους πείσουν ότι πράττουν σωστά με το να παραμένουν ουδέτεροι, αν και ήταν αποικία των Λακεδαιμονίων! 

Απάντησαν οι Αθηναίοι: 

"κουβέντα για το τι είναι σωστό και δίκαιο γίνεται μόνο μεταξύ ισοδύναμων· αλλιώς ο ισχυρότερος επιβάλλει αυτά που η ισχύς του του επιτρέπει να επιβάλλει, ο δε αδύναμος υπομένει αυτά που η αδυναμία του τον αναγκάζει να αποδέχεται και να υπομένει!" [Θουκ. Ε 89]

Εμείς πρέπει να κοιτάξουμε πως θα δυναμώσουμε! Πως θα πάψουμε να εξαρτώμεθα από δάνεια και χορηγίες. Πως θα εργαζόμαστε πιο δημιουργικά, πιο παραγωγικά. Πως θα συμμαζέψουμε τον αργόστροφο και αγκυλωμένο δημόσιο τομέα μας. Πως θα ενεργοποιήσουμε όλες τις αρετές και δυνατότητες της φυλής μας. Μπορούμε. Αλλά πρέπει πρώτα εμείς οι ίδιοι να πιστέψουμε στους εαυτούς μας.