Στη γη της μαϊμούς.

Στην εφηβεία μου είχα δει μια ταινία που λεγόταν «ο πλανήτης των πιθήκων» Πρωταγωνιστούσε ο Τσάρλτον Χέστον το οποίον εμείς αποκαλούμε Τσάρλτον Ήστον για προφανείς λόγους.

Στη ταινία λοιπόν αυτή πίθηκοι κυριαρχούσαν σ' έναν πλανήτη στον οποίο προσεδαφίστηκε ένα χαμένο διαστημόπλοιο.  Υπήρχαν πίθηκοι διανοούμενοι (απόγονοι χιμπατζήδων) πίθηκοι στρατιωτικοί (στρατηγός ο γορίλας και πεζικάριοι οι ουραγκοτάγκοι), πίθηκοι δημογέροντες κοκ.  Υπήρχαν και ανθρώπινα όντα που βρισκόντουσαν σκλαβωμένα από τους πιθήκους. Υποβαθμισμένοι δούλοι σε φυλακές και κάτεργα.

η δημογεροντία

Η ταινία είχε απροσδόκητη επιτυχία. Υπήρξαν σίκιουελ, έγινε τηλεοπτικό σήριαλ τηλεταινίες κόμικς βιβλία για να καταλήξουμε σε δύο τουλάχιστον ριμέικ πρόσφατα. Με προβλημάτιζε πάντα το γιατί αυτή η κεντρική ιδέα ήταν τόσο γοητευτική Το κατάλαβα σήμερα όταν είδα το επί μία εβδομάδα κατεστραμμένο ερεισίνωτο  από το  παγκάκι της  παιδικής χαράς της πλατείας ωρολογίου. Βρίσκεται ακόμη στο ίδιο σημείο.

Η συνειδητοποίηση

Σκέφτηκα αναπάντεχα ότι ζω στον πλανήτη των μαϊμούδων. Έτσι άλλωστε τελείωνε και το έργο. Οι αστροναύτες συνειδητοποιούσαν ότι προσγειώθηκαν στη Γη.  .