Κανείς δεν περισσεύει

Σε προηγούμενη ανάρτηση έδωσα την άποψή μου για τους συναδέλφους μου δημόσιους υπαλλήλους που πρέπει να αφήσουν την θέση τους μέχρι να αποδείξουν ότι δεν έχουν υποπέσει στα παραπτώματα για τα οποία κατηγορούνται. Το κείμενο γράφτηκε σαν αντίδραση σε άποψη του ΤΕΕ,  που διατυπώθηκε με γραπτή ανακοίνωση της Διοικούσας επιτροπής του.

Το ερώτημα όμως που αναδύεται είναι γιατί οι συνάδελφοι της διοικούσας του ΤΕΕ διάλεξαν να υπερασπιστούν απόψεις  που καταρρίπτονται από την καθημερινότητά .

1. Μια άποψη είναι ότι ο περισσότεροι συνδικαλιστές  προέρχονται ή άμεσα από το Δημόσιο  ή έχουν δραστηριότητες  που σχετίζονται μ’ αυτό.
2. Άλλη άποψη είναι ότι η πλειοψηφία τους είναι αριστεροί και γι αυτούς το δημόσιο είναι λατρευτικό αντικείμενο.  
3. Γιατί το ευκολότερο πράγμα που μπορείς να κάνεις κατά την διάρκεια μιας κρίσης είναι να κλαις  τη μοίρα σου.

Η αλήθεια είναι ότι μελετητές Δημοσίου και δημόσιοι υπάλληλοι είναι η πλειοψηφία στα όργανα του ΤΕΕ.  Οι εργολήπτες έχουν αποστασιοποιηθεί. Εξ άλλου είναι κάπως δύσκολο πλέον να βρεις έργο κατ’ ανάθεση. Ακόμη και τα 45αρια του Πανίκα μπήκαν στο μικροσκόπιο. 

Όσο για τους αριστερούς από ιδεολογία μισούν τον πραγματικό κόσμο. Θεωρούν ότι σ’ αυτόν ισχύουν οι Νόμοι της ζούγκλας.  Εκείνο που δεν μας λένε είναι ότι στον δικό τους κόσμο ισχύουν οι οι κανονισμοί του εκάστοτε ζωολογικού κήπου που οραματίζονται. Οπότε τι  πιο συμβατό στις  ιδέες τους  μια κρατικοδίαιτη οικονομία  και  ένα ράθυμο και καταδυναστευτικό κράτος;

Το κλάμα τέλος κατά την διάρκεια μιας κρίσης μέχρι κάποιο σημείο είναι αποδεκτό. Αλλά στην αρχή. Σήμερα κοντά τρία χρόνια από την παράσταση στο Καστελόριζο ή τεσσεράμισι μετά την κατάρρευση της Lehman Brothers κάθε θρήνος είναι πλέον ύποπτος.  Ύποπτος γιατί τώρα πια ξέρουμε τι έγινε, ξέρουμε ποιος έφταιγε και ξέρουμε τη λύση. 

Το ΤΕΕ ένα Νομικό Πρόσωπο ξεδοντιασμένο, χωρίς πόρους και φυσικά χωρίς αποθέματα, εξακολουθεί να εκφράζει όλους τους μηχανικούς της χώρας. Αργά ή γρήγορα πρέπει να απαλλαγεί απ’ ότι θυμίζει τις εποχές της στασιμότητας και να δώσει προοπτικές  μέσα από φρέσκες ιδέες. Κανείς δεν περισσεύει στην κοινή προσπάθεια για ανάταξη, ούτε φυσικά το ΤΕΕ.